Chapter 22: Meeting the parents

548 19 0
                                    

KATATAPOS lang nila Celeste mag dinner kasama ang mga kaibigan ni Luther and after that nagkaroon sila ng simpleng usapan hanggang sa inabot na sila ng alasdose ng gabi.

Nagpaalam na siya sa mga kaibigan ni Luther na kaibigan niya na rin.

"I'll be on my bedroom, see you tomorrow Celeste." Ani ni Luther tsaka nginitian siya nito.

"See you tomorrow-" biglang napatakip sa bibig si Celeste na marealize niya kung ano ang sinabi niya.

No way! What is he thinking? Well, yeah we are at the same house so we will see each other more often!

Napatingin siya kay Luther ng humarap ulit ito sakanya. "It was nice knowing you." Ani ni Luther.

Nakatingin lang siya kay Luther hanggang sa tumalikod ito at nag lakad papalayo sakanya.

Hindi niya maintindihan kung bakit mabilis ang pagtibok ng puso niya. Simpleng usapan lang naman iyon pero parang sasabog na yung puso niya.

ALASOTSO na ng umaga nang magising si Celeste kaya kaagad siyang bumangon at kaagad na naligo at nag ayos ng sarili tsaka bumaba ng kusina.

Kaagad naman niyang nakita si Luther sa hapag kainan kaya naman sinamahan na niya ang binata.

"How was your sleep?" Tanong sakanya ni Luther.

"A-ayos lang naman." Nauutal niyang sabi.

"Good, we have errands for today so I need you to stay by my side and don't do anything stupid for the rest of the day, do you understand?" Ani sakanya ni Luther.

"Y-yes, I understand." Nauutal na sbai ni Celeste. Napapikit siya dahil sa hiya.

Argh! Bakit ba ako nauutal?! What is wrong with me?!

"Are you okay? Bakit namumula ang mukha mo? May sakit ka ba?" Sunod sunod na tanong ni Luther sakanya.

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili niya. Hindi na niya maintindihan ang nararamdaman niya.

"Ahm... wala naman ayos lang ako Luther." Ani ni Celeste tsaka nginitian si Luther.

"Are you sure?" Tanong ulit nito sakanya. Tumayo si Luther para kapaain sana ang sintido niya pero kaagad siyang dumistansya.

"I said I'm okay." Iritang sabi ni Celeste na nagpabigla naman kay Luther, kahit siya ay nabigla sa sinabi niya.

I didn't mean it!

"I understand."

Napatingin siya kay Luther ng bigla itong sumagot sa isip niya.

"Why are you reading my mind?!" Iritableng tanong niya.

"Your thoughts are too loud." Ani ni Luther.

Pagkasabi non ni Luther ay inirapan niya 'yon at ibinaling ang atensyon sa pagkaing nasa harapan niya.

PAGKATAPOS niyang kumain ay tinulungan niya ang nga kasambahay na iligpit ang mga pinagkainan nila.

"Celeste, come with me." Tawag sakanya ni Luther.

"What? Where are we going?" Tanong niya.

"Meeting my parents." Nakangising sabi niya.

"What? But why?" Ani ni Celeste.

"They want to meet you." Ani pa ni Luther.

"But what if they don't like me? I know they want Victoria for you." Ani ni Celeste. "And you should choose Victoria instead of me." Ani pa ni Celeste.

"She doesn't fit my standard." Ani ni Luther.

"W-what? So do I fit into your standard?" Takang tanong ni Celeste.

"Nope, but rememver that we have a promise and we have to deal with it. A promise is a promise." Ani ni Luther.

"Oh, I thought..." mahinang sabi ni Celeste. Habang nag lalakad sila palabas ay napahawak siya sa dibdib niya dahil may kakaibang kirot siyang naramdaman.

"Are you okay?" Tanong sakanya ni Luther.

"Yes, I'm fine so don't mind me." Ani ni Celeste na tinanguan naman ni Luther.

Hindi na niya hinintay na pagbuksan siya ng pinto ni Luther dahil kaagad siyang pumasok sa loob ng kotse.

Nang makapasok sa driver's seat si Luther ay tutulungan sana siya nitong ikabit ang seatbelt niya pero kaagad niya 'yong hinawakan at siya na mismo ang nag kabit ng seatbelt.

Ng makita 'yon ni Luther ay bahagyang tumawa ang binata at umiling iling na kinunotan naman ng dalaga.

"What's funny?" Tanong ni Celeste.

"Nothing." Ani niya habang nakatingin sa kalsada at nakangiti.

He's weird.

ILANG minuto bago sila makarating sa malaking mansyon na pagaari ng magulang ni Luther and just like Celeste did earlier she didn't wait for Luther to open the door for her instead she open it herself.

"Guess what, I can't be a gentleman for you right now." Luther slightly scratched his nape because of confusion but still he offer his hand but Celeste insist.

"What's wrong with you lady?" Tanong ni Luther sakanya. Umiling iling lang ang dalaga sakanya ay nauna ng mag lakad.

"Lady, can you please talk to me? Did I do something wrong?" Rinig niyang tanong ni Luther na nasa likuran niya.

Hindi na siya nakapag salita pa dahil nasa harapan na sila ng malaking pinto.

"Monsieur Luther." Ani ng gwardiya at bahagya itong yumuko para mag bigay galang kay Luther.

Luther took Celeste's hand to lead her inside the mansion.

Gusto man niyang alisin ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Luther pero hindi niya magawa at masyado 'yong mahigpit.

NAKAUPO sila sa mahabang sofa kung saan kaharap niya ang ama at ina ni Luther. Unfortunately, silang dalawa lang ang bisita dahil dapat kasama sina Paris at ang mga kaibigan nila but Luther prefer just the two of us.

"Mom, dad this is Celeste the girl that I'm going to marry." Ani ni Luther.

"Nice to meet you, Celeste." Ani ng ina niya at nakipag shale hands ito sakanya.

Narinig naman niya ang pagbuntong hininga ng ama ni Luther. "I don't agree to this marriage because of your family background but I will trust you dear." Ani ng ama niya.

"Don't worry sir, I don't trust my parents either." Ani naman ni Celeste.

"We don't want danger but I guess we don't have a choice since Luther chose you over Victoria." Ani pa ng ama ni Luther.

Biglang nalungkot ang mukha ni Celeste dahil sa sinabi ng ama niya pero hindi niya 'yon pinahalata bagkus ay pilit itong ngumiti.

"Son, we know that this is just an arrange marriage but even if its an arrange marriage I hope that you two will love and share the same feelings towards each other." Ani naman ng ina ni Luther.

"Mom..." mahinang sambit ni Luther kaya napatingin siya sa gilid niya kung saan naroon si Celeste.

Kanina pa nasasaktan ang puso niya sa hindi niya malamang kadahilanan, malamang ay nababaliw na siya.

O baka ang puso niya lang? Dahil may gusto talaga itong ipahayag na ayaw niya lang matanggap.

To be continued.

VAMP ACADEMY (Vampires Academy)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon