December 1st
Mahinang sambit ko habang nakatingin sa kalendaryo. Parang kailan lang. Buwan ng Setyembre, simula ng una ko syang makita. At yung nangyari sa tindahan ng footlong, yun na ang huling interaksyon sa pagitan naming dalawa
Hindi na nasundan pa
At hindi ko alam kung bakit gusto ko pang masundan ulit ang ganoong pagtatagpo namin, kahit na nakaramdam rin ako ng gulat at inis sa aking loob kung bakit ko ginawa ang bagay na iyon
Mamaya ay isipin pa nyang manyakis akong tao. Edi paano na yung plano kong 'Make Jaypee As My Friend' Plan
Edi wala?
And I think that's wrong move, Seven
Masyado kasing pagdalos-dalos
Pero hindi ko na iyon inisip pa. I don't want to think 'bout him, he's not special.
At ngayon, nandito lang akong muli sa aming garahe. Hindi rin naman kasi ako lumalabas ng bahay. Alas sinco na ng hapon at kitang-kita na ng dalawang mata ko ang paglubog ng araw na ngayon ay animo'y nagiging kulay ginto
Naghahalo ang init ng araw at ang lamig ng simoy ng hangin. I feel the breeze of December touching at my skin. It makes me feel relaxed and calm. Isinandal ko ang aking likod sa pader na nandito habang nakaupo sa aming motor at pinagkatitigan ang bahay na nasa aming harapan
Ang tinutuluyan ni Jaypee
Pero, bakit may iba akong naramdaman ng makita ito? I feel something inside him that he want to tell at me. But.... INDIRECTLY
And I hate it
Hindi ko na rin mawari ito. Ngayon lang naman kasi ako nagkaroon ng matinding pakiramdam na gusto kong makipag kaibigan sa isang tao. It just like, I want to be his friends. On the same time, I don't want to
To the point, that the little voice inside of my head start to talk and echoing. "Don't make him as your friends. You'll suffer in the end. Hindi mo magugustuhan"
It makes my heart clenched. I feel that my heart squeeze so tight. But, why did I feel all of these? Is it normal?
Hindi ko na lamang ito pinansin at patuloy na lang sa pagmamasid sa mga sasakyang nagdaraan. At patuloy na dinaramdam ang lamig ng hangin ngayong darating na kapaskuhan
And one more thing, I need to enjoy the every moment of life. Because next month, is hell month. Pasukan na. Hindi ko nga rin lubos na maisip kung bakit alanganin eh. Pero sa bagay, Agosto pa naman ang tapos ng klase ngayong taon dahil sa pandemya
Pero, may isang katanungan ang muling pumasok sa akin
Kamusta kaya si Jaypee?
****
"I'm not fine" mahinang bulong ko sa sarili kasabay ng mahina kong pagbuntong hininga. Andito ako ngayon sa aking kwarto
Hindi dahil pagod na ako emotionally, physically kineme. Kundi, hindi ako ayos dahil hindi ko alam kung paano ko ice-celebrate ang darating na Kapaskuhan ganon rin ang Bagong Taon
Shala! Full tagalog ang loko!
Sanay naman na ako, dahil halos pang-apat na taon naman na ang ganitong sistema sa buhay ko. I'm not mad to them---My Parents. Dahil naiintindihan ko naman ang sitwasyon. At pupunta naman ang kapatid ko o baka ako na lang ang pumunta sa kanila bago mag bisperas
Sa ngayon, pag-iisipan ko pa
Pero, may isang bagay akong patuloy pa ring iniisip. Kailangan ko pa rin bang ipagpatuloy ang nararamdaman ko para kay Seven? Dahil ang huli naming pagtatagpo ay yung sa Footlong Shop na yun at hindi ko na sya nakita pa ng malapitan
I miss his presence
At ang hirap rin naman nyang sulyapan dahil na rin sa minsan lang ito lumabas. Minsan na nga lang akong lumabas, eh mas minsan pa ata sya. Ano na? Wala
Pero, isa lang talaga ang maipapangako ko sa sarili ko. Sa oras na magkaroon na ng pasukan sa January, I will approach Seven no matter what. I don't care if hindi nya ko pansinin. Basta, walang makakapigil sa akin
Tsaka, sigurado naman akong magtatagpo kami dahil na rin sa iisang school lang naman ang papasukan namin. And when I looked at the page of our school, I saw his name. His name is belong on the star section of our school
Ang section ng mga estudyanteng magagaling sa buong school namin. Mukha lang namang pa chill-chill lang si Seven, pero grabe. I know he's not perfect at may mga kahinaan rin sya sa mga subjects. But that's not the case for me
Ganon rin naman ako. And all of us, here in this world have their own strengths and weaknesses. And I'm not exempted to that, even Seven. Pero sa ngayon isa lang magagawa ko at gagawin ko pa
MAGPAPAHINGA MUNA AKO!
Oo! Naka highlights para dama! Ayos na? Kidding! Eme lang ha? Baka nagtampo kana? Remember walang susuyo sayo
Eme
Pero seryoso ako sa bagay na yun. I need to rest a lot and enjoy the every minute of my life right now. Because after all the happiness that I felt, hell month is waving. At hindi pa ako handa. Lalo na at transferee lang ako
Mukhang mahihirapan ako sa pag-a-adjust
But, my online class went well. So, I guess ganon din naman ang face to face class ko. Also, my adviser is so nice. Sa online pa lang... ramdam ko na ang sinseridad sa boses nito at ang passion nya sa pagtuturo. I feel her love in every student that she taught
She always care on us. And asking how's our day everytime we going to meet... online
Kaya naman sigurado akong magiging maganda ang pasok ko sa eskwelahan ng Malinta. At alam kong hindi ako mapi-feel out of place dito
As of now, no more stress. At isa lang muna ang iisipin ko sa ngayon. How can I confess to Seven, indirectly?
****
A/N:Hi Lovers, It's me again! I just want to tell something in all of you. It makes me feel bothered and I guess, I can't sleep better at the afternoon, even at night. If I can't tell it to all of you.
Kung iniisip nyo na bakit parang puro narration lang ang nangyayari sa istorya na ito at wala silang masyadong Dialogue and interaction. Isa lang ang masasabi ko... Malalaman nyo lahat sa dulo ng nasabing kwento
And, I'll give a simple warning before this story starts. YOUR NOT SO TYPICAL BOYS LOVE STORY
So, expect na ang istoryang ito ay hindi parehas sa mga BL na nababasa nyo. But, I promise, even this isn't the best BOYS LOVE STORY that you've read.
Eto naman ang istorya na magmumulat sa iyo na hindi lahat ng bagay ay pwede pang maibalik sa simula. And sometimes you will wish that
I want to go Back To December
BINABASA MO ANG
Back To December
RomanceBack To December is not only a song. It is a song that tells a story. Chapter: 20 Chapters *This story is written in Taglish*