Back To December

Chapter 6: Indirectly Confession Part II

Pagkagising ko kinatanghalian ay naghilamos at kumain lang ako, pagkatapos ay muling tumanaw sa bintana. Naging routine ko na iyon sa ilang buwan nyang pamamalagi rito. At hanggang ngayon rin ay wala na kaming interaksyon pero nakikita ko pa rin naman sya sa labas ngunit hindi ko sya nilalapitan at ganoon rin sya

Pero kahit na ganon ay hindi pa rin nawawala sa akin ang pag-asa na maging kaibigan ang taong ito. I want him... to be my friend... so bad

I sighed. "Kailan kaya kita makakausap? I want to talk with you, Jayp" ani ko sa tila dismayadong boses. Why am I feel this feeling in all of the sudden? At mabilis akong nagtago ng mag angat ang tingin nya sa akin

I touch my chest where my heart is located. Why his simple glimpse at me make me feel nervous? Why my heart beat so fast on this guy? I feel strange on his simple look. And I know that's not normal

Abnormal pa sa abnormal

Ngunit hindi ko na ito pinansin pa dahil alam kong dala lang ito ng aking pagkagulat. At malabo namang maramdaman ko ang bagay na iyon. Crazy!

Naging paulit-ulit na lang ang naging gawi ko hanggang mag hapon. Nasa baba ako ngayon at nakita ko si Wayne na masayang kausap si Jaypee. Ano kayang pinag-uusapan nila?

Nakita ko pa ang pagbaling nina Wayne at Jaypee sa aking direksyon na bahagyang may nakakalokong ngiti na alam kong para sa akin. Pero, ano kayang pinag uusapan nila?

Why Jaypee is bursting in so much happiness? May sinabi ba si Wayne na kagaguhan sa kanya? Shit! No, Lord please! Ayokong masira ang imahe ko sa kanya. He knows that I am quiet, snobbish and introvert guy

Ayokong sirain ang ganong imahe ko sa kanya

Pag may sinabi talagang kalokohan si Wayne kay Jaypee ay malilintikan ito sa akin. At pangako, hindi nya magugustuhan ang gagawin ko. Pero...alam ko namang wala itong gagawin na ikaiinis ko, dahil malaki ang takot maging ang ilang nito sa akin

Sana nga

Nagdaan ang umaga at hapon. At ngayon, tuluyan ng nagpaalam si Haring Araw at tuluyan naman ng lumitaw ang liwanag ni Luna---Ang buwan

Ang sarap nitong pagmasdan mula rito sa bintana. Tumatama pa ang repleksyon nito sa salamin kaya mas lalo itong nagniningning. Sa tahimik kong pag-iisip habang nakatingin sa kalangitan ay muli na namang pumasok sa isipan ko ang imahe ng lalaki

Ano kayang ginagawa nya ngayon?

Di he eat already?

Who's the person that he's talking on the phone right now?

May nagpapasaya na ba sa kanya?

Mabilis kong ipinilig ang aking ulo at mahinang pinagsasasampal ang aking pisngi ng dahil sa mga naiisip ko. Umupo ako sa upuan at umalis sa bintana

Bakit ako nag-iisip ng mga ganoong bagay tungkol sa kanya?

Bakit ko sya iniisip kung kumain na sya o hindi?

Ilang lamang yan sa mga kataga na aking tinatanong ngayon sa aking isipan. What an crazy idiot, you are, Seven

Ibinaling ko na lamang ang aking atensyon sa ibang bagay. Tumungo ako sa aking book shelf at namili ng babasahing libro para sa isang buong linggo

I want to spoil myself right now in books, dahil alam kong sa oras na bumalik na kami sa normal na klase ay hindi ko na ito magagawa pa, dahil tambakan na naman ng gawain ang magiging labanan

Hello sleepless nights! We will meet again, soon!

At habang prente at tahimik aking akong nagbabasa ng libro ay biglang pumasok sa kwarto si Wayne. "Bakit?" tanong ko ng umupo sya sa tabi ko. Habang ang atensyon ko ay nasa libro pa ring aking binabasa