Zamanı Dolmuş Kelebek

7. Bölüm

Okuyanlar varsa eğer bölüme başlamadan önce vote atsanız mı?♡

Bölümü yazarken tekrar tekrar dinlediğim şarkıyı eklemek istedim.

Adele - Skyfall

İyi okumalar♡

🦋

İnsanlar maske takmış birer canavardır. Katildir insanlar , birbirlerinin ruhunu öldüren katiller. Ve bunu anlamayacak kadar kör insanlardır. İnsanların bedenini öldürmek cinayetse ruhunu öldürmek de cinayet sayılmaz mı? Bir çocuğun ruhunu öldürmekte cinayettir mesela fakat bir cezası yoktur.

Derin bir nefes verdim ve iyice fotoğrafa baktım. Annem hesabına asla fotoğraf koymazdı , gereksiz bulurdu. Yani en azından bana öyle söylemişti fakat şuan feray ile sarmaş dolaş bir sürü fotoğrafı vardı. Sabah tek tek hepsine bakmıştım ama şirkette olmama rağmen hala fotoğraf bakıyordum. Gülümsemeye çalıştım. Anneyle gidilen parkın mutluluğunu hiç yaşamadım. Anneyle gidilen okul yollarında tek başıma gittim. Hiçbir zaman omzunda ağlayabileceğim Bir anne olmadı. 4 yaşında annem beni terk ettiğinde , evde yalnız kalarak öğrendim hayatı. Yanımda kimse olmadığı için kaybetme duygusu olmadı hiç içimde. Ben acıdan başka bir şey değilim ama feray annesinin en güzel anlarında yanında durup " annelik" yapılması gereken bir çocuktu. Özet geçmem gerekirse feray annemin gözünde bir çocuktu , benim aksime. Ben annemin gözünde hep feray'a bakması gereken bir abla , feray'ın ve onun ayak işlerini yapması gereken birisiyidim.

" Hare hanım?" Bir erkek sesi duyduğumda kafamı telefondan kaldırıp kapıya baktım. Hazar bey kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Burnumu çektim ve ayağa kalktım.

" Dosyalar da tam bitmişti hazar bey size getirecektim fakat bir haber gördüm onu halletmem gerekti." Dedim. Hayatı boyunca hiçbir şeyi halledemeyen birisi neyi halletmişti? Peki az önce neden halletmem gerekti demiştim? İçimden kendime söylenirken gülümseyerek hazar beye baktım ve masadaki dosyaları alıp hareketlendim. Gülüyoruz da içimiz alev alev.. Hazar bey merakla bana bakarken odadan çıktık ve onun odasına ilerledik.

" İyi misin sen? Çok dalgın ve durgun gördüm seni , 2 - 3 kez seslendim fakat duymadın." Dedi merakla. Kaşlarım havalanırken dosyaların kenarlarıyla oynamaya başladım.

" İyiyim tabi ki kusura bakmayın bir anlık dalgınlık." Dedim mahçubiyetle. Hazar bey kafasını sallayıp gülümsedi ve koltuğa oturdu. Dosyaları önüne bıraktım ve not defterimi çıkartıp hazırda bekledim. Dosyaları incelerken ben etrafa göz gezdiriyordum. Gözlerim hazar beyin yanındaki boş odaya takıldı. Koralp'in artık boş olan odası. Derin bir nefes alıp verdim ve önüme döndüm. Hazar bey dosyalara memnuniyetle bakıp bana döndü ve gülümsedi.