Eğilip beni öpmeye başladığında ben de ona karşılık verdim. Düşünmeden yapmıştım bunu. Dudaklarımız birbirine değer değmez onu öpmeye başlamıştım.
İlki gibi değildi bu sefer. Onu kar yağarken öptüğüm gün dudaklarımız birbirine temas etmişti sadece...
Sınır 30 oy 40 yorum. (İlk bölüme de aynı oranda oy ve yorum gelmeli)
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Özgür Kaya)
. . .
"Daha iyi misin?" İkimiz arabanın ön koltuğundaydık. Ben yolcu o ise sürücü koltuğundaydı. Ona bakmak istesem de bakışlarımı araba dışındaki dağılmaya başlamış kalabalığa dikmiştim.
"Evet, burası daha sıcak. " Arabadaki ılık hava kaslarımın gevşemesini sağlamıştı. Gözlerimi kapadım.
"Duygu durumunu kast etmiştim." Duygularımdan söz etmek istemiyordum. Özellikle Özgür'ün anlatmak istemiyordum. O bana hep çok uzaktı. Daha önce bugün olduğu gibi bana hiç yaklaşmamıştı. Bu
"Ben iyiyim işte Özgür. O kadar. Başka bir şey sorma lütfen." Bu sözlerin daha fazla konuşmaması için yeterli olmasını diledim.
"Sen çok hassas ve kırılgansın. Kötü hissettiğinde ben hep buradayım."
Onun cümleleri ne beni iyi hissettirmişti ne de kötü. Sadece sustum. Gözlerim kapalıydı. Özgür'ün derin bir nefes verdiğini duydum. Kokusunu aldım. Hem çok tanıdık hem de çok uzaktı.
Arkadaşlarımın geri kalanının bir an önce gelmesini diledim. Bu biraz zalimceydi beklide. Özgür kötü bir şey yapmamıştı ama şu an onunla arabada yalnız olmak ve onun ses tonu, sanki gerçekten bir şeyler yanlışmış gibi hissettiriyordu.
"Senden hoşlanıyorum Beril." Bu sözler kulağıma iliştiğinde aklımdaki o tüm duygu karmaşasına yenisi eklendi. O bu cümleyi söylediğinde bugünkü işaretleri fark ettim.
Benden bir cevap bekleyip beklemediğini merak ettim. Gözlerim kapalıydı. Ona bir cevap borçlu olduğumu biliyordum ama bu tüm sorunlarıma yenisini eklerdi.
Zaten tüm o duygu karmaşası ve ölüm korkusu adeta ruhumu kördüğüm bağlamıştı. Bir yenisini daha eklemek istemedim ve uyuyor taklidi yaptım.
"Belki de uyuyor olman beni reddetmenden daha iyidir." Bir süre sessizlikten sonra konuşmaya başladı.
"O salak adam sana yaklaştığında kendimi tutmam o kadar zor oldu ki yumruklarımı sıkmaktan tırnaklarım derimi yardı. Sana ben hariç kimse hiç bir koşulda yaklaşamaz. Bir daha buna izin vermeyeceğim."
Arka kapılar birkaç saniye aralıkla açıldılar. Uyanık olduğumu belli etmemeye çalıştım. Arka koltuklara yerleştiklerini duydum.
"Sessiz olun Beril uyuyor." Dedi Özgür. Yine eski duygusuz ses tonu ondaki yerini almıştı.
Sanırım arabayı artık o kullanacaktı. Onun kapısının açıldığını duymamıştım. Arabanın arka kapılarının örtüldüğünü duyduğumda da bundan emin oldum.
