LİZA

1. BÖLÜM

Gözümü açtığımda Annem yanımdaydı. Gülümseyerek Anneme baktım.

"Günaydın Annem" dedim.

"Günaydın kızım" dedi ve yanağıma sulu bir öpücük bıraktı. Odadan çıktı. Hemen duşa girip sıcak bir duş aldım. Duştan çıktım. Kıyafetlerimi giydikten sonra hemen saçlarımı kuruttum.

Aşağıya ineceğim zaman kırılma sesleri geldi.

"Anne! Ne oldu"

"Kızım aşağıya gelme sakın kapını kilitle"

Anlamadım. Neden öyle dediki?

Dediğini yapıp kapıyı sonuna kadar kilitledim. Camdan dışarı baktım. Villanın bahçesinde tam tamına 10 araba vardı. Dışarıyı söylemiyorum bilene. Dışarıda baya vardı.

Yatağın üzerinde oturdum annemin bana haber vermesini bekledim.

Ama cevap gelmedi. Daha fazla dayanamayıp ayağa kalktım. Kapının zorlanması ile arkaya doğru ilerledim.

"Anne!"

"Kızım! Sakın çıkma! Ne olursa olsun çıkma"

İşte şimdi daha da korktum. Noluyo? Bunlar kim! Annemin bunlarla ne işi olabilir?

Kapı dahada zorlandı. Hemen balkon kapısına yöneldim. Kapıyı açtığım gibi kendimi hemen balkondan aşağıya attım.

"Ahh!" Elimi hemen ağzıma attım. Yavaşça ayağa kalkıp arka kapıdan içeriye baktım.

Bir adam Annemin elini arkadan tutmuştu. Gözüm Annemin karşısında iri yapılı, uzun boylu, üzerinde beyaz gömlek ve siyah pantolon giyen adam Annemin çenesini sertçe kavradı. Annem yüzünü ekşitti. Benim Annem acıya dayanamazki.

Daha fazla dayanamayıp içeri girdim.

"Bırak Annemi! Hangi cüretle Anneme dokunursun?" Dedim sert bir dille.

Bana baktı. Çok sert bakıyordu. Sonra yine Anneme baktı.

" kim lan bu? Yoksa o hergeleden mi peydahladın bunu" daha da sinirlendim.

"Sen kimsinde benim ölen Babama böyle konuşursun!"

Sırıttı. "Baban ölmedi ama onu öldüreceğim." Dedi. Şaşırdım. Ne demek Babam ölmedi.

Anneme baktım.

"Anne!  N-ne demek Babam ölmedi"

Annem ağlamaya başladı.

"Senin Baban.." dedi ve sustu.

"Konuş Anne benim Babam kim"

"O" dedi karşıdaki Adamı göstererek. Şaşırdım. Ne demek benim Babam o.

"Ne diyorsunlan açık konuş" dedi adam sinirle.

"Evden kaçtığım gün Lizaya hamileydim. İstanbula geldiğimde öğrendim. Artık geri dönemezdim."

Ne! Adam bana sert bir şekilde bakmaya devam etti.

"Sana yemin ederim seni aradım. Ama-"

"Kes! Sen mardinden giderken çocuklarını bıraktın. Ama bir tanesini götürdün. Zaten senin yanında olan kişide ayn-i senin gibi olur." Dedi. Sinirlendim.  sen kimsinde benim Anneme laf ediyorsun.

"Sözlerinize dikkat edin. Karşınızdaki kişi benim Annem ve en önemlisi bir bayan. Birde bana laf edemezsiniz. Zaten sizin gibi görgüsüz insanlar böyle laf ederler. Şimdi adamlarınızı alı ve buradan gidin."

Yüzüme sinirli bir şekilde baktı. Sonra yanımdan geçip kitaplığın olduğu kısma gidip eline ben daha küçükken annemin bu  babamın bana aldığını söylediği kuş heykelini eline aldı. Birden bana bakıp onu yere attı.