LİZA

2. BÖLÜM

Yol boyunca göz yaşlarım hep aktı.

Babam olduğunu öğrendiğim zaman için kıpır kıpır oldu.

Belki babam bana sevgisini gösterir dedim ama... yanılmışım.

İçimde olan az bir sevgiyi de kırdı. Kendi elleri ile.

Eğer bana deseydiki şans ver. Verirdim Ama şu saatten sonra değil şans sevgimi bile vermezdim.

Öylece yola bakıyordum. O adamın yüzüne dahi bakmak istemiyordum.

Gözüm tabelaya çarptı. Mardin yazıyordu. Hıçkırarak ağlamaya başladım.  Ağlamam sertleşti. Nefes almakta zorlandım. Kıp kırmızı oldum.

"Arabagı durdur çabuk" dedi.

Arba durduğu gibi kendimi arabadan dışarı attım hemen. Derin nefes aldım.

Arkama baktığımda ne o nede şoför arabadan inmişti.

Gözüm hemen yan taraftaki ormanlık alana değdi. Tekrar arkama baktım. Bana bakmıyorlardı bilene.

Hızlı adımlarla koşmaya başladım. Arkama hiç bakmadım...

Tam tamına 1 saattir koşuyordum. Hava kararmıştı. Yorulduğum için biraz soluklandım. Yanımda ne telefon vardı nede başka birşey. Ayağa kalkıp yavaş yavaş yürümeye başladım...

Biraz daha ilerledikten sonra ana yol gördüm. Ana yol üzerinde yürümeye devam ettim. Çok yoruldum kendime düzgün bir yer bulmalıyım.

İlerdeki çeşmeyi görünce derin nefes aldım. Çeşmenin yanına gidip kana kana su içtim. Yüzümüde yıkadıktan sonra yürüme devam ettim.

Artık dayanacak halim kalmadı. Ağacın altına geçip uyumaya başladım.

...

Gözümü açtığımda yanımda Kimse yoktu. Ne yani beni daha bulamamislar mıydı? güldüm ama içimden ağlama isteği geliyordu.

Annem yanımda değildi... şimdi ne haldedir.

Hemen bir yolunu bulup annemin yanına gitmeliydim.

Ayağa kalkıp yürümeye başladım. İlerde bir araba gördüm. Tam sevindim derken arabadan inen kişi ile yüzüm düştü.

Beni nasıl buldu.

Tam kacacaktimki sesi ile durmak zorunda kaldım.

"Anneni hiç düşünmüyorsun. Senin için onun ölmesine izin vermedim. Bilmezsin sen şimdi buraların âdetlerini. Eğer burada evli bir kaçarsa sonu ölümdür. Bende senin için öldürmedim. Eğer bu arabaya binmezsen Annen ölür" dedi.

Ağlamaya başladım. Eğer gidersem Annem ölür...

Yavaşça ona döndüm. Bana sinirli bir şekilde bakıyordu.

Canım öyle yaniyorduki. Küçük adımlarla ona doğru yürüdüm.

Arabanın önüne gelince durdum.

"Neden? Neden canımızı yakıyorsun. Senin canın yandı diye bizi yakmasaydın keşke.  Biliyorum bu laflar şimdi umrunuzda değil ama ilerde anlayıp pişman olacaksın ama iş işten geçmiş olacak." Diyip arabaya bindim.

Kapıyı sert bir şekilde kapattı ve yan tarafımdaki kapıyî açıp yanıma oturdu. Hiç ona bakmadım. Öylece dışarıya baktım.

Aklıma Annem geliyordu. Kim bilr nasıldı. Bensiz yapamaz. Benim yokluğuma dayanamaz. Bende dayanamam.

Allahım sen yardım et.

Araba durdu. Etrafıma baktığım an kapım açıldı. Elimi sert bir şekilde tutup beni arabadan indirdi. Büyük konağın kapısının önüne getirdi. Kapıya sert bir şekilde eliyle vurdu. Kapı açıldığında elimden çekiştirip avlunun ortasına getirdi.