LİZA

8. BÖLÜM

DEMİR AJAR:

Lizaya dur dediğim halde koştu. Bir anda ne olduğunu anlamadan bir araba sürâtli bir şekilde Lizaya çarptı. Kuş gibi bedeni yere yığıldı. Ayaklarım o an sanki yerden kesildi.

"Lizaaaa'" diye bağırdım. Gözleri beni buldu, sonra kapattı. Koşarak yanına gittim. Vücudu ve yüzü hep kanlar içindeydi. "Hadi abicim aç gözlerini, hadi birtanem bırakma bizi." Ama açmadı.

"Lizaa!" Diye babam gil bağırdı. Ağlayarak arkamı döndüm. Babam, Bora, Arın oldukları yerde dizlerinin üstüne çökmüşlerdi. "Ambulans! Ambulansı arayın! Ziyaaa!" Dedim bağırarak.

Ziya ve Ahmet hemen koşarak yanımıza geldiler. "Arabayı getirin çabuk. Kardeşim gidiyor! Acele edin!" Diye bağırdım...

Ahmet hemen arabayı getirdi. Liza yı kucağıma alıp arabaya bindim. Araba hemen hareket etti. "Bizi bırakma gülüm. Nolursun bize bu acıyı yaşatma. Bize kız, affetme ama bizi bırakma." Diye yalvardım. Keşke ona kızmasaydım, tokat atmasaydım.

Araba en sonunda hastaneye geldi. " sedye! Acil buraya bakın, acil yaralı var!" Diye ahmet bağırdı. Hemşireler ve doktorlar hemen bizim yanımıza geldiler. Liza yı sedyeye indirdim. Hemşireler aralarında birşey diyorlardı. "15 yaşına yeni girmiş kız çocuğu, bilinci kapalı, nabız çok düşük hocam." Dediği an sanki dünyam durdu.

'Nabız çok düşük" dedi...

Hemen ameliyathaneye aldılar. Yere çöküp öylece Ameliyathanenin kapısına baktım. Benim miniğim dayanamazki bu acıya. Aklıma o an dank etti. Lizanın bizimle kan grubu aynı değildi. Annesiyle aynıydı.

Telefonu elime alıp onu aradım. "Alo!" Dedi.
"Lorin hanım!" Dedim Ağlayarak. "D-demir. Oğlum noldu. Neden ağlıyorsun" dedi. "L-Liza araba çarptı. Kana ihtiyacı olabilir. Hemen gelin" diyip direk yüzüne kapattım.

Ardından babamlar geldi. "Oğlum. Kızım nerde?" Dedi. "Ameliyathaneye aldılar. Diye bildim. Arın ve Bora ağlamaya başladı...

....

Tam tamına yarım saat sonra bağırış sesleri gelmeye başladı. "Kızım nerdeee!" Bu Lorin hanımdı. Bizi görünce hemen yanımıza geldi. Direk babamın yakasını tuttu. "Ne yaptın kızıma. Onun canını yaktın, üzdün şimdide canını mi almak istedin" diya ağladı.

Birden yere çöküp ağlamaya başladı. Aklıma Eskideki gibi kriz geçirdiği Zaman geldi aklıma. Yanına gittim mecburen, kendime çekip sarıldım "Demir. O daha küçük. Bu kadar acıya dayanamaz!" Dedi. Doğru dayanamazdı benim miniğim. "Şimdi ağlamanın sırası değil Lorin hanım. Dua etmenin zamanıdır. Liza için en iyisi budur." Dedim zorla.

"Demir benim kuşuma bunu yapanı bul. Sana yalvarırım onun canını yakanı bul!" Dedi. Bir anda aklıma dank etti. O arabayı bulmam lazımdı. Hemen elime telefonu alıp kimi araya bilirim diye baktım. Gözüme onun numarası geldi. Mecburdum. Bu halimle o bana yardım ederdi. Neticede onunda kız kardeşiydi.

"Alo! Neden aradınlan beni!" Dedi.

"Lizaya araba çarptı bizim sokağın başında. Sana isim düştü kardeşim için. Ona bunu yapanı bul" diyip kapattım.

Lorin hanım ayağa kalktı. Arının yanına gitti. Birden bir birlerine sarıldılar. O anki durum çok kötü oldum. Keşke şu durunda karşı karşıya gelmeselerdi.

Birden ameliyathanenin kapısı açıldı. Doktor çıktı, yanına gittim. "Kardeşimin durumu nasıl doktor" diye sordum korkuyla.

"Liza hanım buraya geldiğinde durumu vahimdi. Ameliyat başarı ile geçti... fakat..." diyip durdu.