"zamanın geçiremediği izleri kimse geçiremez."
Rusya'nın en büyük mafyalarından olan Demirhan ailesinden, geriye kızları Talya Milan Demirhan kaldığında bu soyun getirdiği laneti taşımak zorundadır.
Yaşadığı kayıplar ve acılara daha fazla dayanamay...
Herkese merhabaa bölüm biraz geç geldi bunun için kusura bakmayın! Müsait oldukça yazmaya çalışıyorum. Yazdıkça atacağım. Ve sizleri seviyorumm iyi okumalar 😻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The weeknd - often
Bir varmış bir yokmuş diye başlayan bir hikaye değildi benimkisi. Benim hikayem bir yok oluşla başlayan bir var oluştu. Ve bu var oluşun nelere neden olabileceğini bilmiyordum. Korkunç olan kısmı tam olarakta buydu.
Bilinmezlik...
Kimsenin hoşuna gitmez benimde gitmiyor. Fakat bu kısır döngü içerisinde dönüp duruyorduk. Ne ileri ne geri tam olduğumuz yerde sayıyorduk. Ve ben bu kısır döngüyü kıracaktım ne pahasına olursa olsun. Belki benden çok şey alacaktı. Fakat bir şey isteyecek kadar cesursak, bir şeyler verecek kadar fedakar olmalıydık.
Çünkü düzen böyle işlerdi.
Vural yanımda oturuyor ve karşısında duran adama hayatımda görmediğim kadar ifadesiz bakıyordu. Karşımda oturan adama baktığımda onun pür dikkat bana baktığını gördüm. Bakışları hiç hoşuma gitmemişti. Lacivert gözleri bedenime kaydığı sırada Vural bunu fark etmiş gibi zehir saçan kehribar gözlerini ona dikti. "Ona bakmayı kes!" Dedi içinde oluşan öfke patlamaları sesine yansımıştı.
Lacivert gözlü adam alayla gülerek ellerini havaya kaldırdı. "Henüz hiç bir şey yapmadım bile," dedi bakışları gibi iğrenç bir sesle. Bu gözlerimi kaçırmama neden oldu. Karşımda duran şerefsizden korktuğum için değildi bu, bir amaç uğruna buradaydık bunu bok etmek istemememdenkaynaklıydı. Vural sinirle güldüğündeirileşen gözlerim ile ona baktım. Ne yapıyordu bu deli? Hayır dercesine kaşlarımı kaldırıp indirdikten sonra bunu anlamış olacak ki, gülümsedi büyük elleri ellerimi tuttuğunda göz kırptı. Gerçekten deliydi. Göz devirerek gözlerimi tekrar adama çevirdim. Yüzündeki sırıtışla, "kardeşine düşkün bir abisin anlaşılan," dedi.
Dudaklarımı birbirine bastırarak Vural'a döndüğümde onunda bana baktığını gördüm. "Öyleyim," dedi. "O bu işleri bıraktı ve bir dahadabulaşmayacak!"
"Bilirsin Dağhan, bu işlere bulaştığındabırakamazsın kara leke gibi yapışır kalır üzerine," dedi koltuğa yayılarak yeni bir sigara yaktığı sırada. Doğruydu, bu işlere bir kere bulaşan bir daha bırakamıyordu. Ruhuna kazınan bir lekeydi.
"O bulaşmayacak!" Kesin ve net çıkan sesine karşı karşımdaki adamda bir şey diyememişti. "Biraz iş konuşmaya ne dersin Koray?" Diye sordu.
Karşımda yayılmış oturan adam dikleşerek, "Esat ağabey ile iş yapıyoruz biliyorsun," dedi Vural'a bakarak. "Gökalp'in bir kurucu ailesinden gelmesi Ante'nin baş adamını üzerimize çekti." Baş adam Vural olmalıydı.
