Acının İhaneti

1.BÖLÜM

"Aksın kanım kefenime denk olsun,
Al kefenim bayrağıma denk olsun.."

-Kemal Tahir

"Komutanım,çay alır mısınız?"

Bana seslenen kişiye baktım.Fatih'di.Bizim çaycımızdı.Normalde işim vardı ama Fatih'in çayları bir başka oluyordu.Artık cevap vermediğimden bir daha konuşmaya başladı;

"Kardelen komutanım,çay alır mısınız?"

"Alırım Fatih,sen yaparsın da olmaz mı?"

Bana "ciddi misiniz?"der gibi bakıyordu.Dalga yok,çayları çok güzel oluyordu.Gidip koltuğa oturdum.Fatih'i beklerken yanıma Akın gelmişti.

"Fatih,bana da bir çay verir misin?"

Akın benim ikizimdi.Timin başı bendim,o da benim bir altım yani "üsteğmen"olarak geçiyordu.

"Tabii,komutanım."

Akın yanıma gelip oturdu.Ne yaparsak beraber yapardık.Kavga,dövüş bilmezdik.

"Teröristler,her tarafı sarmış,kendimize dikkat etmemiz gerekiyor."

Evet,söyledikleri malesef ki doğruydu.Adım atacak yer kalmamıştı.Tabii ki önceliğimiz insanlardı ama kendimize de bakmamız gerekiyordu.

"Evet,malesef öyle oldu."

"Çok sıkıcısın be,biraz sohbet et."

Tam Akın"a sövüp sayacakken(!)Fatih çayları getirmişti.

"Buyrun komutanım,afiyet olsun"

"Sağol,Fatih."

"Sağol,Fatih'imm"

Akın yine yalakacılık yapıyordu.Ne zaman böyle yapsa Fatih ona börek,çörek,pasta,çikolata vb. ne bulursa getirirdi.Fatih muhtelelan mutfağa onun için gitmişti.Ayı Akın

"Komutanım,en sevdiğinizden."

Gözlerimi faltaşı gibi açmıştım.Fatih Akın'a değil bana getirmişti.Bunda şaşırılacak çok şey vardı.Çünkü Fatih ben bişey istemeden getirmezdi.

"Aaa,bana mı?"

Akın bana kaşlarını çatmış ve dudaklarını bükmüş bir şekilde bakıyordu.

"Evet,komutanım sizi bugün biraz üzgün gördüm belki moraliniz yerine gelir."

Fatih çok masum bir insandı.İçin de kötülük olmayan birisiydi.

"Teşekkürler Fatih,sen bile düşünüyorsun,ama bazıları düşünmüyor,sağol Fatih'cim"

Sonda sesimi değiştirerek konuşmuştum.Akın'a karşılık olarak söylemiştim,ama şaka olduğunu anlamıştı zaten.

"Hıh,bak bak bak."

Akın yine bizi güldürmeye başlayacaktı.Bazen ona geliyorlarda!

"Neyse ben ka-"diyecektim ki çayımı üniformama dökmüştüm.Her tarafım yanıyordu ama bunu asla dışa belli edemezdim.

"Neyse sıkıntı yok,siz yerinize oturun ben kurular gelirim."

Kalkıp kışlaya,-yattığımız yere-gittim.Daha odaya bile varmadan Sinem'in koşarak yanıma geldiğini gördüm;

"Komutanım,Albay sizi çağırıyor,çok önemliymiş."

İçime bir korku girmişti.Albay bizi çok önemli şeyler olduğunda acilen çağırttırırdı.Başımı salladım,ellerimle ceplerimi tutup koşmaya başladım.Albay'ın odasına hemen varmıştım.Kapıyı tıklatıp hemen içeri girdim.Albay beni bekliyormuş gibi ayakta ellerini arkaya bağlamış,bir şekilde dikiliyordu.

"Emredin,komutanım!"

Kapıyı kapatık Albay'ın cevabını bekledim.

"Kardelen komutanım,sana ve timine acilen ihtiyacımız var,küçük bir köyde teröristler küçük bir kızı esir almış.Hemen yola çıkın!"

"Emredersiniz,komutanım!"

Hemen odadan çıktım.Acilen timi toplamam gerekiyordu.Çay ocağına girdim.Allah yardımcım olmuştu.Hepsi orda oturmuş,konuşuyorlardı.

"Poyraz,toplan!"

Hepsi ayağa kalkmıştı.Sanki bu anı bekliyorlardı.

"İki dakika içinde hazır olun,operasyona çıkıyoruz!"

Hep bir ağızdan;

"Emredersiniz,komutanım!"demişlerdi.

Bende hiç vakit kaybetmeden hangara girdim.Çelik yeleğimi giyip,silahlarımı aldım.Beremi de alıp hangardan çıktım.Benimkiler hazırlanmış bekliyorlardı.

"Heplikopter,bin!"

Sırayla helikoptere binmişlerdi.En sonda da ben binmiştim.

"Allah yardımcımız olsun!"

"Amin!"

Yaaağğ benim ilk kurgumm

Çoook az biliyorum ama diğer bölümleri çok yazacağımm:))

YORUMLARINIZI BRKLİYORUMMMM:)

OY YAPMAYI UNUTMAYINN

SEVGİLERR:)!?❤️