Acının İhaneti

2.BÖLÜM

"Denildi mi bir yerin adına Türk beldesi.
Gözüm al "bayrak"arar kulağım"ezan"sesi..."

Necip Fazıl Kısakürek-
🌙

Kamuflaj olup beklemeye devam ediyorduk.Her an "ateş edin"diye bir emir gelebilirdi.

"Komutanım,bu adam kızı öldürecek vuralım gitsin!"

Ben de vurmak,kellesini almak isterdim ama emir gelmemişti.

"Olmaz,emir gelmedi hazırda bekleyin!"

Adam kızın boynuna silahını dayamış,vurmayı bekliyordu.

"Şerefsiz."

Söylenmeden edemiyorduk.Herkes bir ağızdan laf ediyordu.

"Küçücük çocuklara güçleri yetiyor işte komutanım,o çocuğun bir geleceği var ve biz o geleceği yaşatacağız!"

"Aferim,tabiki de öyle yapacağız!"

Herkes bir anda gururlanmıştı.Yani bence öyle olmuştu.Emrin gelmesini dört gözle bekliyorduk.Ben adamı kafasından nişan almıştım.Kafasını patlatacaktım yani.
Kulaklıktan değişik değişik sesler geliyordu.Sanırım bağlantı çekmiyordu.Ama emir verildiyse!
Ses kesik kesikdi.Bir anda adam kızı içeriye sürüklemeye başladı.Kesin emir verilmişti!

"Ateş et!"

Sözümü bitirir bitirmez,ateş etmeye başlamışlardı.Ortaya çıkmadan vurmaya çalışıyorduk.

"Komutanım,kızı vuracak!"

"Beni koruyun!"

"Emredersiniz!"

Bir yandan ateş edip bir yandan da kendimi ve timi korumaya çalışıyordum.Hemen kalkıp kısa yoldan okula girdim.Silahımla kendimi korumaya çalışıyordum.Adamı görmüştüm.Kızı vurmadan işi bitirmem lazımdı.Silahı bırakıp bıçak çıkrattım.Yavaş yavaş ilerleyip adamın dibine varmıştım.Hiç beklemeden boynundan tutup kendime çektim.Silahı yere atmasını sağladım.Bıçağı hiç acımadan karnına sapladım.

"Ne oldu,pek hoşlanmadın sanırım."

Çok inliyordu.Karnına bir kere tekme atıp bayılmasını sağladım.Kızı da alıp kapıdan çıktım.Herkesin yüzünde gülücükler açıyordu.Kızın annesi ağlayarak yanımıza geldi;

"Kızım!Allah senden razı olsun asker hanım."

"Amin,amin görevimizdir."

Poyraz timi yanıma gelmişti.Onlarında yüzünde gülücükler açıyordu.

"Başardınız,komutanım."

"Başardık,Allah yardımcımız oldu."

Bir görev daha tamamlanmıştı.Herkes çok mutluydu ama bu gibi adamlar her yerdeydi.Herkesin her an kendine dikkat etmesi gerekiyordu.

"Herkes kendine dikkat etsin,bu gibi adamlar sayılmıyor!"

"Sağolun komutanım."

Herkes gelip tek tek sarılmaya başladı.Gözüme birşey takılmıştı.
Akın yoktu!

"Akın nerde."

Herkes etrafına bakınıyordu.

"Muhammed,Sümeyye ve Mustafa siz arkaları gezin!"

"Emredersiniz!"

"Sizde arkamdan gelin!"

"Emredersiniz,komutanım!"

Üçe ikiye ayrılmıştık.Ben ve Önder de başka yerleri gezecektik.

"Komutanım,bu adam tek gelmedi bence."

"Katılıyorum Önder,tek kişi gelip risk almaz bu adam!"

Başını sallamıştı.Sırtımız dönük geziyorduk.Bir taraf onda bir taraf bendeydi.Akın nereye gittin be ikizim?

"Komutanım,buralar ıssız bir yere benziyor."

"Aynen,ne olduğu belli bir yer bile değil."

Beraber biraz daha yürüdük.Dağlara çıktık.

"En son sizin arkanızdan gelmiyor muydu?"

"Aynen komutanım,siz deyince bir baktık yok!"

"Anladım şimdi."

Birileri bağlantının çekmemesini sağlayarak kafa karıştırmıştı.Benim gideceğimi biliyorlardı.Beni alamazlardı çünkü kolay bir yem değildim.Beni de kandırıp tek hayatımı da benden almaya çalışıyorlardı.Ama onlara kardeşimi veremezdim!Anne ve babamdan sonra tek hayatımı ikizime vermiştim.Onun hayatı hep güzel olsun diye uğraşmak istedim.Böyle kendi kendime kötü şeyler kurmamalıydım.Başına birşey gelmemiştir.Akın kendini korur.
O kadar çok hüzünlenmiştim ki gözümden yaş geldiğini fark etmemiştim.

"Komutanım,aklınıza kötü birşeyler gelmesin Akın kendini korur Allah'ın izniye."

Gözyaşlarımı silip gülümsedim.Ağlamam gerekiyordu.Neden ağlıyordum ki ben? O sırada yanımıza birşey düştü.Bombaydı!

"Komutanım,dikkat edin!"

"Kendini koru!"

Tam o sırada bomba patladı.Önder ve benim yanıma gelmişti.Umarım sadece bizim yanımıza gelmiştir.Her taraf duman olmuştu.Sanırım baygınlık geçiriyordum.

"Önder,koru kendini Önder!"

"Komuta-"

"Önderr!"

Yorum yazın az:)

Oyda yapın:)

Size kalppppp❤️❤️❤️

Muaaahhh😘