~Sevmek Bu Kadar Zor Olamaz..? ~ Denki x y/n

*Final*

"Sonra noldu anne?"

"Sonra- Kapı mı çaldı?"

"Ben baktım!"

Esila ve Eşiydi gelenler.

"Diğerleri de geliyor dimi bugün buluşacaktık?" (Esila)

"Esilam o kadar Birsürü şey yaptı-ANNEĞ!" (Eşi)

Berra aşk dolu bakışmalarının arasında eşine ölümcül bakışlar atmaya başladı.

"O BENİM ESİLAM LAN HÖST!" (Berra)

"HEP ENİŞTE BEKLİYORDUN OLDU İŞTE!" (Esila)

"SEN ONU KISKANMAK İÇİN İSTEDİĞİMİ BİLMİYOR MUYDUN?" (Berra)

Esila ile Berra boğuşurken arkadan ona yapışan iki KÜÇÜK oldu.

"Bize yok mu??" (kaminari)

"ANNE BENİ BU KADAR SEVMİYOSUN YA!"(Gece)

"1- Esila özel, 2- Sizi esila kadar seviyorum." (Berra)

"Büyük konuştu dimi Gece?"(Kaminari)

"Affettim." (Gece)

Gece geri koltuğa oturdu. Ama Denki Hâlâ bırakmamıştı Berrayı.

"Denki bıraksan da işimi yapsam?" (Berra)

"Zamanında güzel sözlerle kandırdın şimdi Denki mi olduk?!" (kaminari)

"Canım aşkım, tatlım çocuğumun babası, ALLAH RIZASI İÇİN BENİ BIRAKSAN DA HAZIRLASAM ŞUNLARI?!" (Berra)

"Yok olmaz. İnanmadım çok sahteydi." (kaminari)

Denki sahte diye tuttururken Berra onu öptü. Uzun kaldılar ve eşi Esilaya çıkışmaya başladı.

"Sen niye hiç beni öpmüyosun? Bak ne romantikler."(Eşi)

"Ben öyle değilim arkadaş. Sen beni böyle sevmedin mi hem?!" (Esila)

"Ya şaka yaptım aslında..." (Eşi)

Berranın telefonu çaldı. Asya yanında Elif ve Ilgaz ile bekliyordu. Betül nerede buluşacaklarını soruyordu Esilaya.

"Hadi artık çıkalım. Beklerken yemekleri yer şimdi Elif."(Berra)

Gülerek çıktılar. O sırada Gece tuttu annesini.

"Anne hikaye?" (Gece)

"Bir onlar bizim anılarımız. İki ben sana eve dönünce anlatırım!" (Kaminari)

Tamam, herşey çok
Güzel.
Ama hiç,
Hiç benim kim olduğumu
Düşündünüz mü?
Ben 3. Kişi
3. Ağız
Kimsenin merak etmediği
Herkesin öylesine baktığı
Saçma biriyim.
Ama gerçekten,
Onların hayatında yerim ne?

Böyle Bi son beklemiyordunuz hadi dürüst olun. Kitap finali yaptım, neden mi? Çünkü BU KİTABIN DEVAMI OLACAK KİTAPTA BULUŞUYORUZ!