The Darkness King 1(5D)

Chapter 52.

JANICE POV.

" Baby? What are you ___." Napa tigil sya ng makita ang hawak hawak ko, ngayon, kita kona ang pag balot ng kaba at takot sa muka nya.

" Bab___."

" Fuck it! All this time you've been lying to me!? Bullshit!." Bulyaw ko at pinilit tumayo, agad kong tinapon sa kanya lahat ng mahahawakan ko ng mag lakad sya palapit.

" Dyan kalang!." Galit na sabi ko at napaatras pa.

" Please baby, let's tal__."

" Shut up! Let's break up dark, let's break up!." Sabi ko, agad na nandilim ang muka nya.

" No." Diin na sabi nya, mas nanikip ang dibdib ko sa sinabi nya.

" Please dark, this relationship will won't work anymore, let's stop this, I'm leaving." Sabi ko.

Lalabas na sana ng hablutin nya ang braso ko, tiim baga syang naka tingin sakin na para bang papatay nasya ng tao, pinilit kong wag dumaing kahit masakit na ang pag kakakapit nya sa braso ko.

" You're not going anywhere Janice, you're staying here whatever you want it or not, if you know it already, I want to repeat it again, I'm Dark Vlades, The Darkness King and the eldest in five brothers, the most crucial king alive in this earth, like I said, if I want it, I get it in anyway I want." Malamig na sabi nya at may tinusok sa balikat ko, bigla akong nanghina at nanlabo ang mga mata ko.

" Rest baby, I'll do everything to make you stay." Huling narinig ko bago mandilim ang paningin ko at mawalan ng malay.

NAALIMPUNGATAN ako dahil sa sakit ng katawan ko, dahan dahan ako nag mulat at nagulat ako ng hindi familiar ang lugar na kina lalagyan ko.

Agad akong naupo sa kama na halatang luma na, nakakatakot rin dito dahil madilim, pero dahil sa kurtina, natagos parin yung onting liwanag.

Napa tingin ako sa bewang ko ng may maramdaman na medyo mabigat, nagulat ako ng naka kadena ang bewang ko, kaya pala ang sakit ng katawan ko.

" Where am I?." Tanong ko sa sarili habang nililibot ang tingin, napa tingin ako sa di kalayuan ng mag bukas ang ilaw.

Naka tingin lang ako sa kanya at napa iwas ng tingin, napa kapit ako sa dibdib ko ng kumirot nanaman..

Bakit? Bakit hindi ko manlang sya kayang labanan? Bakit ba pag iniisip ko na magagalit ako sa kanya nasasaktan ako? Dapat hindi kona sya mahalin, dahil sya ang pumatay sa kapatid ko.

Hindi ko parin sya tiningnan kahit naka upo nasya sa gilid ng kama, agad akong napalayo ng maramdaman ang pag kapit nya sa braso ko.

" Stay away from me." Inis na sabi ko, kailangan kong magalit, dapat magalit ako sa kanya, gaya ng dati kong sinasabi, gusto kong mamatay ang taong pumatay sa kapatid ko sa mga kamay ko, pero, lahat ng pag hihirap ko, parang nabalewala ng dahil sa kanya.

" Stop making this hard for me Janice, stop this shit." Malamig na sabi nya, sinamaan kosya ng tingin, kahit alam ko sa sarili kong maiiyak nanaman ako.

" Shit? Bakit? Hindi ba dapat ako ang galit ngayon? B-bakit parang ikaw pa ang biktima? Bakit parang ako pa yung masama sa inaasta mo? G-gusto kolang maging malaya sa kamay mo, tamana tong lokohan nato, hindi mo naman talaga ako m-mahal diba? Pina fall moko dahil alam mong ako yung ate ng p-pinatay mo, gusto molang mahulog ako sa patibong mo para hindi kona hanapin yung hustisya, pinag lalaruan molang ako, para akong p-papet na walang magawa sa kumokontrol sakin." Hinanakit na sabi ko, kahit anong pigil ko, pumipiyok parin ang boses ko.

" Janice, this is not a game to play, so stop talking like you're just my toy." Malamig na sabi nya, sa sobrang sikip ng dibdib ko napa tungo ako kasabay ng pag tulo ng luha ko.

" Yun naman ang totoo, papatayin morin ako gaya ng ginawa mo sa kapatid ko."

" Hey.." Biglang lumambot ang tono ng boses nya, hinarap nyarin ang muka ko sa kanya.

" Baby.. I do love you, please believe me." Nag susumamong sabi nya.

" If you love me, why did you make me suffer? All the years has been past, I suffer in pain with no one even dare to care, you make my life miserable because of what you did." Iyak na sabi ko..

" I'm sorry, please believe me, that was a big mistake, I didn't notice that his ___."

" Kahit na! You still kill my little brother! You're the one who take away my happiness! You're unfair and selfish!." Lakas loob na sabi ko at tinulak sya, alam kong nasaktan sya sa ginawa ko pero kailangan kong maging matatag..

" Yes I am, and I admit all my mistake, and Yes, I'm a fucking brutal killer, and I'm a fucking nightmare in all the people, Darkness is my power, but believe me, You're my strength and weaknesses." Pag amin nya, natulala ako dahil sa mga sinabi nya..

Yung mga bagay na hindi kopa alam, ngayon alam kona, fuck it! Nafall ako sa killer, putang ina..

" You kill people? Gaano na kadami?."

" You can't count it, I kill thousands of people, I should not hide this anymore, you need to know everything." Seryosong sabi nya..

" Ayoko na, pakawalan mona ako, ayoko ng manatili sa tabi mo, hindi nako sigurado kung safe pa ako sayo, wala ng dahilan para manatili, kung patuloy tayong mag sasama, lalo lang akong magagalit sayo." Sabi ko, pero ang totoo, kung patuloy kaming mag sasama, baka malimutan konang sya ang pumatay sa kapatid ko, na baka matanggap ko nalang sya agad, dahil mahal kosya.

Tumayo sya at nag lakad papunta sa pinto, tiningnan nya ako ng malamig, nakipag titigan ako kahit hindi ko talaga kayang labanan ang mga titig nya.

" Behave baby and rest." Sabi nya at lalabas na sana ng tumigil sya, naka titig lang ako sa likod nya at pinunasan ang mga luha ko.

" And remember this.. I always be with you even you hated me more, because.." Pabitin na sabi nya..

" You're mine."