The Darkness King 1(5D)

Chapter 40.

JANICE POV.

Pinupunasan ako ngayon ni Dark, kakatapos kolang kasi maligo, tas pag labas ko nandito parin sya tas sya na nag punas ng buhok ko.

" Dark." Tawag ko sa kanya.

" Hmm?."

" Simula ng maging boyfriend pala kita, wala pakong alam sa buhay mo, ang alam kolang mayaman ka at panganay ka sa Vlades, kwento ka naman about sayo." Sabi ko, tumigil sya kakapunas ng buhok ko at naupo sa tabi ko.

" Where do you want to start?." Tanong nya kaya nag isip naman ako, napa ngiti ako ng may maisip agad ako.

" Close ba kayo ng mga kapatid mo? Pansin ko na pare parehas kayong malalamig makitungo sa isa't isa." Sabi ko, tinitigan nya ako bago kapitan ang kamay ko.

" We were close back then until now, but we're not showing our emotion even to others, we'll let to see our emotion to our love ones." Sabi nya, napa ngiti naman ako, kaya pala napaka seryoso nya kahit sa iba at magulang nya, sakin lang sya sweet.

" I remember how naughty I was when we're still a kid, I'm the most annoying brother they have." Ngiting sabi nya, halata sa pag kekwento nya ang sobrang tuwa at proud, hindi ko alam kung proud basya sa sarili nya o dahil ba sa naging kapatid nya sila.

" But even we're so close, I'm still the most cruel big brother, I remember how they suffer in my hand, I didn't show my emotion to them, but even though, I still care to them and it's hurt to see them suffer because of me." Sabi nya, hinigpitan ko ang kapit sa kamay nya dahil ramdam ko ang lungkot na nararamdaman nya.

" Hindi ko alam kung anong nangyare, pero naiintindihan ko naman, siguro ginawa molang din yon para sa kanila, sigurado akong naiintindihan karin nila." Ngiting sabi ko.

" I know.. what about you, what's the best experience you had?." Tanong nya, napa ngiti ako ng mapait ng maalala si Ram.

" Masarap nga maging bata, dahil don nakakaexperience tayo ng maraming bagay na makakapag pasaya satin, napaka saya ko ng makitang umuwi ang mga magulang ko kasama si.." Napa tigil ako at hindi ko alam kung itutuloy kopaba ang kwento ko..

Masakit sakin na banggitin ang pangalan nya dahil namimiss kosya, at nasasaktan rin pag naiisip na wala nasya.

" You can stop if you're struggling to share it." Sabi nya.

" It's ok, dapat rin na malaman mo, It was Ram, my little brother, excited talaga akong makita sya kasi bawal pa ako non sa hospital, hindi alam ng mundo kung gaano ako kasaya ng makita sya." Sabi ko, tumingin ako sa bintana at napa ngiti.

" Ng lumaki nasya, lagi kaming nag lalaro, pag may nang aaway sakin sa school pinag tatanggol nya ako kahit di nya kaya, wala akong magawa kundi mag sorry at umiyak sa kanya kasi pasa pasa sya, wala akong magawa, kasi mahina ako." Sabi ko at napa yuko, napa kuyom din ang kamao ko habang inaalala kung gaano ako kahina noon, ni wala akong nagawa bilang ate nya.

" M-mahal na mahal ko si Ram, and we we're use to call each other Hubby and wifey, para protektahan ang isa't isa, para kunware mag jowa kami." Naiiyak na natatawa na kwento ko sa kanya, napa ngiti naman sya.

" I imagining how sweet you two are." Ngiting sabi nya.

" Yeah, and we're lucky to have each other, but all of that are ruin because of my weaknesses." Sabi ko, napa labi ako at napa tungo.

" Kasi kung malakas lang ako noon, sana hindi sya namatay." Naiiyak na sabi ko, tiningnan kosya kahit nag tutuluan na ang mga luha ko, kita ko yung sakit sa mga mata nya.

" He was killed 14 years ago, he's a sweet child and kind, h-hindi ko alam kung bakit sya pinatay, A-and I want revenge and justice, gusto kong patayin ang taong yon, gusto kong mawala rin sya gamit ang mga kamay ko, gusto kong makitang mag hirap sya." Umiiyak na sabi ko, hindi nag salita si Dark at niyakap nyalang ako at hinimas ang likod ko.

" You can kill people?." Tanong nya, umiling ako at sinubsob ang muka sa dibdib nya.

" Hinde.. pero kung sya ang papatayin ko, handa akong maging kriminal Dark." Sabi ko, hinigpitan nya ang yakap nya sakin at hinalik halikan ang ulo ko.

Niyakap kosya, napapakalma ako ng presensya at amoy nya, gustong gusto ko talaga ang amoy nya.

" Dark.."

" What is it baby?." Tanong nya, suminghot ako at tiningnan sya.

" Please don't leave me, I can't live without you and my friends, kayo nalang ang meron ako, hindi kona rin inisip na babalikan pako ng magulang ko, simula ng mawala si Ram, nawala narin sila." Sabi ko, pinahid nya ang luha sa pisngi ko.

" Kahit di mo sabihin hindi kita iiwan, hindi ako makakapayag na hindi ikaw ang mapangasawa ko, ang tagal kong nag intay, ayokong masayang lahat ng pag hihirap ko." Sabi nya..

Namula ako sa sinabi nya, pero nag taka rin, matagal syang nag intay? Hindi ko maisip kung gaano katagal, kasi wala pang isang taon ng pumasok ako bilang personal maid sa kanya.

" Promise yan ah? Ako lang ang babaeng pakakasalan mo, kahit anong mangyare." Sabi ko.

" Ofcourse, I won't marry other girls, only you, you're my everything baby.. and I can't live without you because you're my heart, you're my life baby." Sabi nya, napa ngiti ako, hinalikan nya ako sa labi ng mabilis.

" Thank you Dark, I trust you more than I trust myself, I know you can't hurt me, that's why I really love you, you're honest and kind." Ngiting sabi ko..

" What if, I lie?." Tanong nya..

" Bakit ka naman mag sisinungaling kung pedi mo naman sabihin nalang? Hindi ako magagalit basta wag kalang mag sisinungaling at mag sesecret ng kung ano, ok?." Sabi ko..

" Y-Yeah right." Sabi nya.

" Why are you stuttering Dark? Bakit may di kaba sinasabi sakin?." Tanong ko, tinitigan nya ako bago ako yakapin.

" It's nothing baby."