The Darkness King 1(5D)

Chapter 46.

JANICE POV.

" Ano ba!?." Inis na sabi ko at binawi ang braso ko, muntik pakong matumba dahil sa pang hihina ng tuhod.

" What are you doing? You're drinking alcohol, you're to drunk." Malamig na sabi nito, hinawakan nya ang braso ko pero inis kolang na binawi.

" Why are you so stubborn!? You don't know how to listen to me." Inis na sabi nya kaya napatawa ako.

" Sayo? Bakit? Ikaw ba nag sabi? Sorry kala ko sila Clara e, kasi sila naman talaga nag sabi hindi ikaw." Pabalang na sagot ko..

" I don't care about your fucking reason, you have the guts to disobey me? Why? Because I'm gone and you're freely to do what you want!?." Tiim bagang sabi nya..

" Ang kapal mo para sabihin sakin yan!." Sabi ko at nag tuluan ang mga luha ko, kita ko kung paano manlambot ang tingin nya.

" Baby.. what did I do? Why are you like that?." Tanong nya, napa tawa ako at marahas na pinunasan ang luha ko.

" Don't call me baby, it's disgusting.. putang ina mo!." Malutong na mura ko.

" What did I do to you? Baby tell me."

" Gago! Hindi moba nakitang nag sasaya kami don? Tas mang gugulo ka?." Inis na sabi ko.

" Bakit kasi nag iinom kayo kasama ng jeff nayon? Ayoko sa lalaking yon sinabi kona sayo, tapos sumuway ka parin at nag inom pa talaga kayo sa bar." Inis na sabi nya, napakagat ako sa ibabang labi ko at napa upo sa sahig, agad kosyang tinaboy ng lalapitan nanya sana ako.

" Ang unfair mo." Naka tungong sabi ko, hinayaan kong tumulo ang luha ko, kasi feel ko sumasama lahat ng sakit sa bawat tulo ng luha ko.

" Napaka unfair mo, hindi mo iniisip ang mararamdaman ng ibang tao, lagi nalang sarili mo." Sabi ko, pinahid ko ang luha ko, mas inaantok ako dahil sa pag iyak ko.

" Baby.. ano ba talagang ginawa ko? Bakit ba ganyan ka?." Tanong nya, hindi ako sumagot, hinang hina na ako, parang gusto ko nalang matulog.

" Hey baby." Tawag nya, ng matutumba na ang katawan ko ay agad nya akong nasalo, wala na akong nagawa ng buhatin nya ako pasakay ng kotse.

" You're a liar." Huling sabi ko bago mawalan na ng malay.

KINABUKASAN, nasilaw ako sa sinag ng araw kaya napa balikwas ako ng higa, ng marealize na nasa kama na ako, agad akong napa bangon.

Nilibot ko ang tingin at nasa kwarto ako ngayon ni Dark, napakapit ako sa ulo ko ng kumirot ito.

Napa tingin ako sa taong kapapasok lang, sumama ang tingin ko ng makita syang papalapit sakin..

" Baby you're awake." Sabi nya at naupo sa tabi ko kaya umusod ako palayo..

" Hinde.. tulog pa ako." Pam babara ko sa kanya.

" Hey.. baby, why are you so mad at me?." Takang tanong nya kaya napa irap ako.

" Halata ba?." Tanong ko.

" Yeah.."

" Halata naman pala e, wag kanang mag tanong nakakairita." Sabi ko..

" Baby.. I'm just asking you, why are you so ma__."

" Kasi ang unfair mo! Hindi kona mabilang kung ilang beses konang nasabi sayo yung rason, ang unfair mo, hindi moba maintindihan!?." Inis na bulyaw ko sa kanya.

" Baby.. don't shout, let's fix this mess, please." Sabi nya, hinampas ko naman sya ng tangkain nyakong hawakan, nag badya rin ang mga luha ko.

" H-how dare you to hurt me like this." Naiiyak na sabi ko, nasasaktan ako ng sobra sa tuwing maaalala yung araw na tumawag ako sa kanya at secretary nya ang sumagot.

" Baby what are you talking about?."

" Just leave me alone, I don't want to see you." Sabi ko.

" Baby."

" Please, leave." Sabi ko..

" Pero kwarto koto." Sabi nya, napa singhot naman ako, Oo nga pala, kwarto nyato..

" Edi ako aalis." Sabi ko at tumayo, agad nya namang hinablot ang bewang ko at mabilis na hiniga, pumaibabaw sya sakin.

" Baby.. tell me what happened." Sabi nya, pilit kosyang tinutulak palayo.

" Ano ba!? Umalis kanga!." Inis na sabi ko.

" Tell me." Seryosong sabi nya, mas naiyak ako dahil don, pumikit ako at suminghot singhot.

" Dark.."

" Yes baby?."

" Do you really love me? Do you ever think that I'm a special person to you? Because everyday, I always loved you." Umiiyak na sabi ko, tinakpan ko ang muka ko gamit ang braso ko.

" Why did you do that? Gusto kong intindihin ka, I'm willing to understand you kahit ano payan, pero.. wag ka namang gumawa ng ikasasakit ko." Sabi ko..

" Hey.. baby, is that the reason why you call me last night a liar?." Sabi nya, tinanggal nya ang braso ko sa muka, napa simangot ako.

" Are you thinking that I'm cheating on you while I'm gone?." Tanong nya, hindi ako sumagot, napa ngisi naman sya.

" So ayon nga?." Tanong nya na para bang nang aasar pa, hinampas kosya sa dibdib.

" Tumigil kanga, hindi ako nakikipag biruan sayo." Sabi ko..

" Why did you think that I'm cheating on you baby? I told you, it never crossed my mind to cheat on you." Sabi nya at umalis sa ibabaw ko, naupo ako at inayos ang buhok.

" E bakit secretary mo yung sumagot ng call ko? Tyaka bakit nasa bahay kanya?." Tanong ko, nangunot naman ang noo nya.

" What? Hindi ako pumupunta sa bahay nya." Sabi nya.

" Pero doon ka natulog." Pag didiin ko sa kanya, napa hilamos naman sya sa muka.

" Baby.. hindi ako don natutulog, umuuwi ako dito, lagi ka namang tulog pag nauwi ako, maaga lang talaga akong umalis dahil may inaasikaso ako, humingi kasi sakin ng tulong yung kapatid ko dahil nilayasan sya ng girlfriend nya." Paliwanag nya.

" Pero bakit secretary mo ang sumagot ng tawag ko? Bakit kayo mag kasama?." Tanong ko.

" Baby.. secretary kosya, kaya kosya kasama, pero never kong kinausap yon pag di about sa company." Sabi nya, mabilis kong kinuha ang unan at tinakip sa muka ko dahil sa hiya, yon pala yon, sira ulo yang secretary nya, bakit bako nag pauto don?

Narinig ko ang bahagyang pag tawa nya at inalis ang unan sa muka ko, niyakap nya ako at hinalikan ang ulo ko.

" I can't replace you in my heart baby, you're the only girl I will marry, and you're the only one I want to be the mother of my future children." Sabi nya na ikina pula ko, sinubsob ko ang muka ko sa dibdib nya.

Tangina, humanda sakin yang secretary nya, kakatayin kona sya.