Seungmin gece kız arkadaşının ayrılık mesajı ile yıkılır. Hava almak için dışarı çıkar ve içen Chan ile tanışır. Eskileri unutmak için birlikte olurlar. Ama Chan için Seungmin tek gecelik ilişkiden fazlası olur...
Chanmin
Hyunlix
Minsung
Jeongbin
[...
Chan Bahane uydurup durma Sevgili değiliz biz Yatak arkadaşıyız
Seungmin Bqhanw uydurmuyprum
Chan Tabi kesin Farkındaysan bana yatak arkadaşı olduğumuzu sen söyledin Bu kararı sen aldıktan sonra birlikte zaman geçirmedik? Benimle oyun oynama ve gel
Seungmin Yapmak istemiyorum İyi hissetmiyorum
Chan Seni almaya geliyorum Konuşalım
* * *
Korkarak telefonumu bıraktım. Hava kararmıştı. Minho hyung saat sekizde normal insanlar gibi, uyumazdı. Ne diyerek çıkacaktım... Odamda çoktan ayaklanmış odayı turlarken aklımdan türlü türlü yalanlar geçiyordu. İnandırıcı olacak...
"tanrım çıldırmak üzereyim, neden onun gibi bir bela benim başımda, a-ama bazen....çok tatlı olabi- ahh ne diyorum ben!"
Kapımı tıklatan hyung un sesi ile irkildim.
"kendi kendine konuşma Seungmin"
Fırsat bu fırsat diyerek çıkacaktım ki çoktan gittiğini fark etmemiştim. Çok tanıyordum. Ona yalan söylemek abime, en yakın arkadaşıma hatta babama yalan söylemek gibiydi. Tabi normal kişiler için söylüyorum benim aile üyelerime yalan söylesem içimde suçluluk dahi hissetmem.
İzin verse de vermese de Chan evi basmadan çıkmam lazımdı. Üstüme çabucak bir şeyler giyip odamdan çıktım. Oturma odasında atıştırmalık yiyor, telefonu ile ilgileniyordu. Gidip yanına oturdum. Beni baştan aşağı süzdüğünde huzursuz hissettim. Hemen konuya girdim.
"hyung bir arkadaşımda dışarı çıkacağım"
"saat 8 olmuş Seungmin tehlikeli"
"hyung onun evine gideceğim ve, ve p-pijama partisi yapacağız, ama gece gelir miyim pek bilmiyorum"
Gece gelmem sözünü duyar duymaz gözleri fal taşı gibi açıldı.
"hyung lütfen sadece kendi aramızda parti verip uyuyacağız"
Gözlerini kaçırdı ve doğruluğu koltuğa geri yayıldı. İzin vermediği her hareketinden anlaşılıyordu.
"Minho hyungie lütfen bugün arkadaşımda kalabilir miyim?~"
Yüzüme donuk şekilde baktı ve yutkundu. Tekrar atıştırmalıklarına döndü. Yanına iyice yaklaştım ve başımı omzuna koydum.
"seni endişelendirecek bir şey olmayacak, söz veriyorum"
Dudaklarımı büzerek baktığımda ona bir nefes verdi.
"tamam dikkat et kendine"
Sevinçle yanağına bir öpücük bıraktım. Evden geç olmadan çıktım ve onun kullandığı yoldan koşmaya başladım. Motor ile geleceğini biliyordum, hangi yolu kullandığını da biliyordum. Karşılaşırım umuduyla koşuyordum işte. Evlerimiz o kadar da uzak değildi ama o kadar da yakın değildi... Ve ben yolun tamamını mal gibi koşmuştum ve evin önündeki motoru görünce olduğum yere çöktüm yorgunlukla.
"neden buraya kadar koştum *düşünceli*"
Diz çökmüş başımı önüme eğmiştim. Bacaklarım titriyordu. Tam bir aptalım. Ve sanırım şuan da yağmur atıştırıyo- yağmur bastırdı...
Oturduğum yerden kalkmaya çalıştım ama nefeslerimin düzene girmesi, koşmaktan yanan ayaklarımın normale dönmesi lazımdı. Gözümün önüne düşen saçlarımı bir de yağmur ıslatıyor ve görüş alanımı kapatıyordu.
"Seungmin burada ne yapıyorsun!?"
Başımı kaldırdığımda Chan ın bana doğru koştuğunu görmüştüm. Son hatırladığım şey oydu. Bayılmışım oracıkta...
#_#
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
