pretty when you cry ×chanmin×

×16×

Bir önceki fici biraz degistirdim malum begenmeyenler olmus
fici basit bulanlar okumasin kimseye begendirmeye calismiyorum madem cok biliyosunuz gidin kendiniz yazin bakalim kac kisi okuyor
Ficimden sikildiysaniz
basit olmayan ficler okuyun ficimi begenen begeniyo zaten🤷🏻‍♀️

Seungmin'den

3 hafta geçmişti.Ayrılmamızdan 3 hafta geçmişti.Ve 3 haftada çökmüştüm.Geceleri uyuyamıyordum
Uyursam Bangchan rüyalarıma giriyordu.İştahım kaçmıştı.Doğru düzgün yemek yiyemiyordum.3 haftada tam 4 kilo vermiştim.Yemek yemekten çok hap yutuyordum.
Başımın ağrısı dinmiyordu.Günlerim çok boş geçiyordu.Kendimi boşlukta hissediyordum.Jeongin ile Felix sürekli gezmeye çağırıyordu.fakat ben istemiyordum.Chan ile haftada birkaç kez buluşuyorduk.Fakat şimdi o yoktu.Günüm sadece evde geçiyordu.
Yapacak bie şey olmadığından video oyunu oynuyordum. "Oğlum,hadi gel bir şeyler ye,kahvaltı da etmedin doğru düzgün,düşüp bayılacaksın" her ne kadar aç olsam da yiyemiyordum.
Midem bulandığı için sürekli kusuyordum."Yemek istemiyorum"

"Markete git bari,gel sana listeyi vereyim bir temiz hava al hep evdesin"

"Tamam anne bir saniye" oyundan çıkıp annemin elindeki listeyi aldım.
ayakkabılarımı giyip evden ayrıldım.Marketin olduğu yolda ilerlerken Chan ile gelip gittiğimiz parkı gördüm.Bu parkta ne çok anımız vardı değil mi?Buraya en son Chan ile kavga ettiğimde gelmiştim.
Markete gidip annemin verdiği listeye baktım.Alınacaklar bu kadar çok muydu?yavaş yavaş listedekileri aramaya başladım.Bu market bu kadar büyük müydü?
Yiyecek reyonlarının köşesinden geçerken birisine çarptım.
"Pardon" karşımdaki ağzını açmadan yoluna devam etti.Kafamı eğip alışverişe devam ettim çok garip,
Bu sıcakta neden ceket ile geziyordu ki?Resmen saçmalık.

Evin kapısını açamıyordum.Elimdeki poşetler engel oluyordu.Elimi yumruk yapıp kapıya birkaç kez vurdum.
"Anne ben geldim!" sanırım duymuyordu.Arkamda birisinin olduğunu hissettim.Elini kapı kulbuna koyup kapıyı açtı.Elleri bu kadar ince olan kimdi?Kapıyı açtıktan sonra önüme geçti."Neden evden çıkmıyorsun?Moralin mi bozuk?"
İlk başta Chan sandığım kişi Yuna'ydı
"Hayır iyiyim,bak dışardayım işte"
Evin içine girecekken beni durdurdu.
"Felix öyle söylemiyor ama,bir dakika, o gözlerinin hali ne gece görsem korkarım" söylediğine gülüp kafamı eğdim."Sana mesaj atarım şuan işim var" Elimdeki poşetlere yönelip birkaç poşeti elimden aldı."Poşet taşımaktan zayıflamışsın,dur yardım edeyim" Zayıfladığım çok mu belliydi?Ben kendimi aynı görüyordum."Ben taşırım,sorun yok"Yuna hızla eve girip dil çıkarttı."Çok geç,taşıyorum"
Birlikte mutfağa gidip poşetleri koyduk.

"Sen neden gelmiştin?" poşetleri düzenleyen Yuna,kafasını kaldırarak bana baktı."Her zaman geliyorum evine,Felix olanları anlatınca endişelendim" dudaklarımı birbirine bastırıp kafa salladım."Anladım"
Merdivenlerden inen annem Yuna'ya seslendi."Yuna,bir şey mi oldu?"
Yuna gülümseyerek annemin yanına gitti."Bir şey yok, Seungmin kapıyı açamayınca yardım ettim" Annem kafa sallayıp Yuna'ya teşekkür etti.
"Neyse ben gideyim,Seungmin mesaj atmayı unutma" kapıyı açıp el salladı.
"Tamam,dur seni geçireyim" hızla yanına gittim.

Ertesi gün

Bangchan'dan

Seungmin beni markette tanımamıştı.
Tanımaması daha da iyiydi.Yüzünü az da olsa incelemiştim.Gözlerinin hali de neydi öyle?Gerçi benim gözlerim de çok farklı değildi.Ayrıldığımız günden beri halsizdim.Ve şuan ateşim vardı.Bu sıcakta neden bu kadar hastaydım aklım almıyordu.
Eczaneden birkaç ilaç alıp eve geldim. Annem her ne kadar ilgilenmek istese de reddettim.Yalnız kalmak daha iyiydi.Seungmin'in hesabına girip biraz dolaştım.Takip ettiği kişilerde bir kız gördüm.Bu kız da kimdi böyle?