pretty when you cry ×chanmin×

×18×

Bu bolumu surekli degistirdim sinirden patlayacaktim
Bolumler cok az okunuyor iyice hevesim kacti bu bolumu nedense hic sevmedim digerlerini de sevmiyorum cok sacma seyler yaziyorum oy verip yorum yaparsaniz sevinirim iyi okumalarrr💞

Chan Seungmin'in güvende olması için onu evine çağırmıştı.Seungmin üstünü başını değiştirip evden ayrıldı.
Babası nerde bilmiyordu.Onu hastaneye götürüp sokakta baygın bulduklarını söylediler.Seungmin
Biraz etrafa bakındıktan sonra Chan'ın evine vardığını farketti.Eve yaklaşıp etrafı birkaç kez daha kontrol etti.Kapıyı birkaç kez tıktatıp bekledi.Chan yavaşça kapıyı açtı.

"Sonunda geldin,senin için ne kadar endişelendim biliyor musun?" Chan hızla Seungmin'e sarıldı.
Seungmin'in vücudu morluklar ile doluydu.Ve çok acıyordu.
"C-Chan çok sıkıyorsun" Chan Seungmin'den çekilip içeri girdi.
"Özür dilerim,hadi içeri geç"
Seungmin içeri geçip koltuğa oturdu.
Başı çok ağrıyordu.Elini başına koyup sıvazladı.Chan Seungmin'i görünce hemen mutfağa koştu."Ah,bir saniye hemen hap getiriyorum" Seungmin'in eline ağrı kesici ve suyu tutuşturup koltuğa oturdu.Seungmin ilacı içip teşekkür etti."Böyle bir baban olduğunu neden bana söylemedin?"
Chan'ın bu soruyu tekrar sormasına şaşırmadı Seungmin."Olay çıkmasından korktum" Chan iç çekerek Seungmin'e yaklaştı.
"Şort giydiğinde bacağında birkaç morluk görmüştüm,ama üstünde fazla durmadım,bir yere çarptığını sanmıştım" Seungmin dudak büzerek başını yere eğdi.Kendini suçlu hissediyordu.En başından ona anlatsaydı belki bunlar olmazdı.
"Çok tatlısın sana kıyamıyorum" Chan parmağını Seungmin'in dudağında gezdirdi."Hâlâ acıyor mu?"

"Biraz acıyor" Seungmin elini Chan'ın parmağına dolayıp sırıttı.
"Öpersen geçermiş,doktor öyle söyledi" Chan yarım ağız sırıtıp Seungmin'e yaklaştı.Dudağını dudağına yaklaştırıp konuşmaya başladı."Öyle miymiş?" Seungmin kafa salladı."Hmhm" Chan dudağını Seungmin'in dudağına bastırdı.
İkisi de hareket ettirmiyordu.İlk hamleyi yapan Seungmin'di.
Chan'ın üst dudağını esir alıp emmeye başladı.Chan,Seungmin'in hamlesine şaşırmış olmalıydı.Seungmin'i kucağına çekip oturmasını sağladı.
Elini Seungmin'in tişörtüne sokup belini okşadı.Seungmin'in hoşuna gitmiş olmalıydı ki kendini Chan'a daha çok bastırdı.Chan'ın ağzından ufak ufak inlemeler dökülüyordu.
"Ah,Seungmin!Yine mi?" Seungmin Chan'dan ayrılıp sırıttı.Chan'ın kucağında hareketlenmeye başladı.ChanSeungmin'in belini daha çok sıkıyordu.Chan şimdiden nefes nefese kalmıştı.

"Zıpla"

Seungmin ilk başta şaşırsa da lafı ikiletmeden zıplamaya başladı.
Seungmin altında hissettiği sertlik ile inlemeye başladı.Şimdi ikisi de inliyordu.Chan elini Seungmin'in sertliğine atıp okşamaya başladı.
"Cha- ah!" Seungmin kafasını geriye atıp gözlerini sıktı.Kafasını Chan'ın boynuna gömdü.Bir süre sonra kafasını kaldırıp Chan'a baktı.
"Bu izler sana çok yakışıyor"

______

Ertesi gün
Seungmin'in babası günlerdir eve gelmemişti.Gelmesini isteyen de yoktu zaten.Seungmin yatağında öylece uzanıyordu.Canı çok sıkılmıştı.
Chan ailesi ile birlikte tatile gitmişti.
Fakat Seungmin'in tatile gidecek düzgün bir ailesi yoktu.Belki arkadaşlarıyla gidebilirdi.Telefonu eline alıp biraz oyalandı.Bu iş böyle olmayacaktı.Jisung'u arayıp evine gelmesini istedi.Birkaç dakika sonra Jisung geldi."Bu poşetler yüzünden bel fıtığım çıkıcak,gel biraz yardım et!" Seungmin Jisung'un elinden birkaç poşet alıp mutfağa götürdü.
"Annen nerde?" Poşetlerin içindekileri inceleyen Seungmin,Jisung'a döndü.
"İşte olduğunu bilmiyorsun sanki,annem çalışıyor ya hani" Seungmin'in dediğine garip garip baktı Jisung."Ya ne bileyim ben! Her gün buraya geldiğim mi var?"