TANEM

1

Zor günlerini yanlız atlatan kimsenin yokluğunu hissetmez.

Yeniden açmıştım mavi gözlerimi bu hastanede bir sürü tedavi sonucu yaniden bu beyaz odada uyanmıştım.

Ailem ise ziyaretime bile gelmekte bulunmamıştı zaten onlara ihtiyacım yoktu.

Beyaz odada gözlerimi gezdirir iken odaya Engin Hemşire girdi.

"Günaydın Tanem nasılsın?"

Yaklaşık 4 aydır 1.derece kanser hastasıydım benlen ilgilenen hemşirelerden en çok Engin abiyi severdim birde tabiki Bilal doktor vardı.

Engin abi durumuma bakmış ve çıkmıştı bugün 12 gibi ailem ziyarete gelicekmiş ve benimle bir şeyler konuşacaklarmış.

Ne saçmayalacaklarsa gene.

Onlar umursamaz,ilgisiz,katı DEMİRAKAN ailesiydi.

Burcu DEMIŔAKAN,

Kağan DEMIŔAKAN

ve ailenin tek çoçuğu ben Tanem DEMIŔAKAN

Gerçekten bir insan soy adından nefret eder mi?

Evet eder,ben ediyorum.

Saat 11'e gelirken biraz dışarı çıkma kararı aldım serumumu aldım ve asansör ile bahçeye indim.

Ilerideki banklarda bir çocuk oturuyordu onu gördüğümde yanına gittim.

"Otura bilir miyim?"

Çocuk ilk önce bana dönü, esmerdi.Kahve rengi gözleri vardı hoş bir çoçuktu.

"Oturabilirsin"

Soğuk ve tok sesi ile yanıt verdiğinde oturdum ve ona döndüm.

"Adın nedir?Ben Tanem"

Gülerek sorumu sormuştum ona gülerek baktığımda sanırım oda yumaşımış olucak ki gülmeye başladı.

"Poyraz"

"Çok güzelmiş rahatsızlığın nedir Poyraz"

"Karaciğer hastasıyım 2 gün sonra ameliyatım var doktorlarlar hastanede kalmamın iyi olacağını söylemişti."

Aferim,aferim

"Güzel güzel bende 1.derece kanser hastasıyım"

"Geçmiş olsun"

Gülümsemesi solmuş başını öne eģmişti bende morelini getirmek amaçlı bir teklifte bulundum.

"Hadi gel 12'de benim ziyaretcim var o zaman kadar kahvaltı yapalım"

"Tamam"

Ikımızde ayaklanarak kantine doğru indik ve bir masaya oturup 2 tost söyledik ardından tostlarımız gelince yemeye başladık.

"Odan hangi numara arada gelirim"

"276 senün"

"Benimkide 264"

"Aynı kattayız yani"

Zeki çocuk

"Evet"

Sohbet ederken basketbol ile ilgilendiğini öğrendim aslında bende severim ama buna rağmen boyum kısaydı 1.67.

Saat'e gözüm kaydığında 12'ye az kalkmıştı bende yavaş yavaş ayaklandım.Poyraz ile vedalaşıp odama çıktım.

Bir süre sonra yelloz annem ile babam geldi.