Kanser hastası bir kız hastanedeyken ailesinin onu terk etmesi ve gerçekleri anlatması sonucu gerçek ailesi ile tanışır.
Bu benim ilk kitabim o yuzden mantik hatalari ve yazim yanli;lari olabilir/
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm
Bu akşam amcamların bize geliceğini duyunca heyecanlanmıştın.Genelde pek gelmezlermis hayrola acaba.
Zaten gelmelerine 1 veya 2 saat var.Babaannem sabahtan beri beni mutfaktan çıkartmıyordu.
Akşam yemeklerini bana yaptırdı gerçi.Ama ben aşçı değilim polis olucağım ben.
Son olarak çorbayı ve mutfağı bana bırakıp salona gitmişti.
Dün güneş kremi sürmeyi unuttuğum için kollarım bronzlaşsada acıyorlardı.Diğer yerlerim sapasağlamdı.
Yaşıyorum elhamdülillah.
Malzameleri ayarlayıp yavaşça corbayı yapmaya başladım.Mercimek çorbası yapıyordum.Düdüklu tencere biraz büyuk olduğu için parmak uçlarına kalkarak yapıyordum.
[]
Yaklaşık 1 veya 1 buçuk saat sonra çorbayı yapmıśve büyük tencereye boşatmıştım.
Mutfağı güzelce toplayıp görevli kadina sofrayi kurmasını isteyip odama çıktım.
Olmayan saçlarımı peruk ve bandana ile kapatmıştım.
Flashback
Deniz'den eve geldiğimiz hemen odama çıkıp direk banyoya girmiş ve kendime bakmıştım.
Saçlarım iyice azalmıştı.Bir kaç gündürde hastaneye gitmiyordum.Sanırım onlara veda etmenin sırası geldi.
Duşa girmeden kessem iyi olacaktı.Dışarı çıkıp odanın kapısıni kilitledim ve banyoya girdim.
Çekmeceleri karıştırmaya başladım.Bir yerde tıraş makinesi görmüştüm sanki.
En alt çekmecede bir tane bulmuştum.
Onuda lavabonun üstüne koydum ve saçlarıma baktım.Hoşçakalın bebişlerim seviyorum sizi.
Bir tane öpücük kondurup tıraş makine aldım ve çalıştırdım.Derin bir nefes aldım ve son kez saçlarıma baktım.
Umarım sizin gibi acılarım da yok olur bebeklerim.
