𝚋𝚞𝚝 𝚘𝚞𝚛 𝙻𝚘𝚟𝚎 𝙸𝚜 𝚆𝚛𝚘𝚗𝚐 // 𝒉.𝒋𝒌

𝒉𝒂𝒗𝒆

-ჯანდაბაააააა! ნაბი ეს კვერცხი ჩვენი ბოლო საჭმელი იყო და როგორ დაგივარდა? ეხლა ვიტირებ. სული მტკივა უფალოოო

ნაბიმ ჩვენი ბოლო საჭმელი და იმედი მოკლა, ამუტომ დავრჩით ახლა მშივრები. აქეთ მე ცალკე მას ვწყევლიდი და ვაგინებდი და ის იქით ქოთქოთებდა და მოთქვამდა

-მე კუჭიც მტკივააა —
ნაბი ჩემკენ ჩასახუტეად წამოვიდა

-გადი არ მომეკარო! გადაშენდი აქედან სადმე სხვაგან აეთესლე

-ეეე, თუ კარგია შენ წადი. მე თავისუფლად შემიძლია გავძლო მთელი ღამე უჭმელად, ეგ შენ ხარ კუჭის მონა თორე მე რა.

-მჰ, არც არაფერი. მეც შემიძლია გავძლო

ფეხი ფეხზე გადავიდე და ასე დავჯექი, სვეწკი გოგოსავით. არც ნაბი აკლებდა, ისიც ისე იჯდა ჩემს წინ და ორივე ერთმანეთს ვუყურებდით. სამწუხაროდ ერთმანეთზე ჯიბრიანენი ავღმოჩნდით, ვიცოდით რომ ორივეს გვინდოდა საჭმელი მაგრამ ამის აღიარება არცერთს გვინდოდა. უბრალოდ ველოდებოდით რომელი გამოტყდებოდა პირველი

-ოოო აღარ შემიძლია ეხლა ვიტირებ რაა — ბოლოს ვერცერთმა ვეღარ მოვითმინეთ და ერთროულად წამოვკივლეთ

-აი ვერ გავიგე რატომ უნდა კეტავდნენ უნივერსიტეტს 12 საათის შემდეგ? ვკვდები ისე მშია. ეს ერთი კვერცხიც ძლივს მოვიპარე სამზარეულოდან, ისიც დაცვამ დამინახა და იმდენი ხანი მომსდევდა, რომ გზაში გამიტყდა კიდეც. — ნაბიმ გაღიზიანებულმა ჩაიხვნეშა

-აბა ქალო, აბა! იქნება ვკვდები და სიკვდილის წინ ერთი შაურმა არ უნდა შემომაწოდონ?

-ვაიმეეე ჯეიკკ. ვერ გადამირჩენი. ისედაც მოვეშვი მაგ 14 ლარიან შაურმაზე ფიქრს და ნუ მახსენებს

-არაუშავს, ეს კვირაც და იქით სამშაბათს გავიპარებით — წარმოდგენაზე ჩამეღიმა

-ოოოო შიმშილით თუ მოვკვდი რაღათ მინდა ეგეთი სიცოცხლე. თანაც ესე გვიან რატომ მივდივართ, ხომ შეიძლება დღესვე წავსულიყავით