𝚋𝚞𝚝 𝚘𝚞𝚛 𝙻𝚘𝚟𝚎 𝙸𝚜 𝚆𝚛𝚘𝚗𝚐 // 𝒉.𝒋𝒌

𝒂

"ჯეიკ ჩვენ უკვე მოვედით და თქვენ გამოიპარეთ უნივერსიტეტიდან?"

"კიი, ვუთხარით რომ მაღაზიაში გვინდოდა გამოსვლა და უპრობლემოდ გამოგვიშვეს. მაგრამ ნახევარ საათში თუ არ დავბრუნდით, ძებნას დაგვიწყებენ, ამიტომ უნდა ვიჩქაროთ"

"კარგია, მისმინე გზა ხომ გახსოვთ?"

"კი, როგოც ამიხსენი სულ წინ უნდა ვიაროთ. მერე მარჯვნივ გადავუხვევთ და გზად თვქენც იქნებით"

"ჩემი ყოჩაღი...კარგი იჩქარეთ მალე უნდა ავფრინდეთ პილოტი ვეღარ დაგვიცდის"

"ხოო, მოვდივართ შეძელბისდაგვარად."

"კაი, მიდი და ბრთხილად პატარავ"

ტელეფონი ჩავიდე და ნაბის გავუტრიალდი, რომელიც ჩემს უკან მოდიოდა

-სიარული ხომ არ გიჭირს?

-კი ჯეიკ მიჭირს. — თვალები აატრიალა. -იმიტომ რომ შენ რასაც ქვია ცხენივით მორბიხარ და მე არ მაქვს მაგხელა ფეხები ამიტომ დამიცადე!

-კაი რა ნაბი. მეც დავიღალე, მაგრამ შეეცადე მალე იარო. მთვავარია შუმჩნევლად ავფრინდეთ და საზღვარი გადავკვეთოთ აი მერე კი როგორც გინდა ისე იარე

-ხოო. წინ დამღლელი დღე გველის. თან ვერტალიოტით და ლონდონიდან ნიუიორკამდე...ჯანდაბა ჯეიკ ეს რაში გავეხვიეთ

ამაზე ორივემ გავივინეთ. აი მერე კი გადასახვევი დავინახეთ და გახარებულები ერთმანეთ ჩავეხუტეთ

-ჰისონმა გადასახვევიდან დაახლოებით ხუთი წუთი იარეთ და დაგვინახავთო

-მომენატრა ჩემი ოლივია

-მე ჩემი ჰისონი

ამამსაობაში ვერტალიოტსაც მივუახლოვდით. მე ჰისონს შევახტი, ნაბი კი ოლივიას. ერთმანეთი რომ მოვესიყვარულეთ მერე პილოტთანაც მივედით რომელიც მთელი ეს დრო ჩუმად იდგა

-ბავშვებო, მე კი დაგეხმარებით მაგრამ საბუთები თუ გაქვთ? თუ არა საზღვრის იქით ვერ გადაგიყვანთ