bir eve hangi gün gidilmez

35

cok ozur dileyerek bolume baslamadan once kucuk bir duyuru yapmak istiyorum

bolumu okurken zaten anlayacaksiniz ki zamanda kucuk bir ilerleyis yaptim. bunu yapmak zorundaydım cunku arkadaslar ben bu hikayeyi yazarken henuz 12. sınıftım ve uzerine mezuna kalip iki sene de universite okudum... bu kisiler hala 12. sınıf.. yani en azından kendi acimdan bunu yapmak zorundaydım. yani yaptigim da aslında cok bi ileri sarıs degil ama yine de benim acimdan keyif kacirici bir seydi. atladıgım kısımları da okurken anlayabileceginizi dusunuyorum

bunu yapma surecinde de kafamda yer alan bircok seyden vazgecmek zorunda kaldım hatta bazıları kurgunun en basından beri aklımda olan ve yazmazsam olurum dedigim sahnelerdi. ne yazik ki bunlari yazamayacagim cunku bu hikayenin fazlasıyla uzadigini dusunuyorum. kaldi ki kafamdaki kurgu bile henuz bitmedi. yani sizi burada bekletip iki senede bir bolum atmamın bir anlamı yok

diyecegim o ki gercekten bu hikayeye gerektigi ilgiyi vermedigim icin uzgunum, en cok yeni bolum hakkinda bildirim aldigim hikayelerden biri de bu oldugu icin bu aciklamayi yapma geregi duydum. umarim okumussunuzdur ve bir nebze olsun anlasilmisimdir. deger verip bu hikayeyi okudugunuz ve sabirla beklediginiz icin gercekten cok tesekkur ederim.

çarşamba 23.44

görkem: altay

görkem: uyuyor musun

görüldü (23.49)

görkem: bana kızgın olduğunu biliyorum

görkem: sana veda etmediğimin zaten farkındayım ve zaten bunun suçluluğunu yeterince taşıyorum

görkem: ama gerçekten bu kızgınlığın geçmesine ihtiyacım var

altay: sadece anlamıyorum görkem

altay: bu konuda daha fazla da konuşmak istemiyorum

altay: çok az bir süre kafa dinlemeye ihtiyacım var

altay: ama bunu bile yapmama izin vermiyorsun

görkem: bir haftadır konuşmuyoruz

altay: aedpasklfmwaklfsşfja

altay: görkem

altay: ne yaptığının farkında bile değilsin

görkem: farkındaıym

altay: yani gerçekten

altay: sabah beşte bana

altay: altay ben gidiyorum yazıp

altay: tek bir şey demeden denizliye siktirip gitmenden bahsediyorsak

altay: bence çok da farkında değilsin

görkem: zorunda olmasam gitmezdim

altay: değildin

altay: açığa geçtin zaten

altay: bir okul zorunluluğun yoktu

görkem: eniştemin tayini çıkmasaydı gitmeyecektim

altay: defalarca gitmemeni söyledim

altay: yani kalabileceğin o kadar yer vardı ki

altay: benim evimde kalabilirdin

altay: hiç değilse yks'ye kadar

altay: sonra zaten siktirip gidip bir yer tutardık

altay: bu bir zorunluluk değildi ki