bir eve hangi gün gidilmez

7

ya ben bu ozdebirin fikriyatini sikiyim
edit: ya bwn bu aciklamayi bolumu ilk yazarken yapmisim az once de ozdebir sonucları gelmis ben bu ozdebirin tekrar evveliyatini sikiyim

salı • 20.12
görkem altay

"altay'dan nefret ediyorsun, altay'dan nefret ediyorsun, altay'dan nefret ediyorsun."

odağını gözlerinden ayırmadan boş boş aynaya bakarak tekrar ettiği bu üç sözcük çok geçmeden sinirini bozmuş olacak ki ayağını dolap kapağına vurup yatağına geri dönmesi hiç uzun sürmemişti.

"illet orospu çocuğu," diye söylendi kendi kendine. "...illet orospu çocuğu, illet orospu çocuğu, illet orospu çocuğu."

yatağına oturup yastığını kucağına aldı ve kaşlarını çatarak beyaz kumaşa baktı. sorar gibi "dört oldu?" dediğinde başını sallayarak kendini onayladı. oysa altay ona üç kez söylediğinde gerçekleşeceğini söylemişti.

"aklımı sıyırdım amına koyayım ya." dedi az önce kucağına aldığı yastığı yere atarak. birkaç saniye içinde o yastığı başının altına koyduğunu hatırlayıp yerden geri aldığında daha sinirliydi.

eğilip yatağa koyduğu yastığa başını bastırırken dudaklarından sinirli ve uzun bir inleme çıkmıştı. yastığa yaslı olduğu için boğuk ve anlaşılmaz çıkan sesiyle "dengemi siktin." diye homurdandı.

başını yastıktan çektiğinde yüzü kızarmıştı. yastığı yatağın bir köşesine bırakıp karşısındaki duvara baktı. boş gözlerle duvarı izledikten sonra ani bir kararla yatakta telefonunu aramaya başladığında hâlâ duvara bakıyordu.

yorganın altından telefonunu alıp yatağa bıraktığında ancak kilit ekranını açarken telefonuna bakmıştı. "gevşek orospu çocuğu." dedi bildirim panelinden gelen mesaja bakarken.

mesajı bildirim panelinden okudu ve sinirle yüzünü telefona yaklaştırdı. "sen," dedi kaşlarını kaldırarak. "...gevşek bir orospu çocuğusun, duydun mu?"

yarım saat önce gelmiş mesajı işaret parmağıyla bildirime basıp açtı ve zaten az önce okuduğu mesajı tekrar okudu. sınıfa döndüğünde açtığı engelinin üzerine altay'ın bunu sorması sinirini daha çok bozmuştu. neden öpüşmelerinden bahsetmiyordu? 'engeli açmışsın'. ee amına koyayım? ne olacak şimdi?

tüm sinirini içine gömüp sohbetten çıktı. sırf son görülmesi farklı olması için bir dakika kadar daha whatsappta durduktan sonra uygulamadan tamamen çıkacaktı ki altay'dan tekrar mesaj atmıştı. "sakat kal amına koyayım," dedi yazıyor yazısına bakıp. "...sakat kal da yazama amına koyayım." kalbi o kadar hızlı atıyordu ki bunun verdiği gurursuzluğu ancak altay'a söverek yenebiliyordu.

kızgın bir yüzle sohbete girdi. görüldü atmasının bir sebebi var mıymış? falan filan işte, olsa ne olacak? görkem durduk yerine sinirlenemez mi? her şeyin bir nedeni olmak zorunda mı? bir kez daha sohbetten çıktı. o an emindi ki bir başkası ona bunu yapsa deki gibi sinirlenirdi fakat o sırada gıcık taraf olmak onu rahatlatıyordu.

tekrar mesaj geldi. iyi miymiş? sıkıntı yok yani. iyiydi gayet? hatta birazdan yastığı ısırmaya başlayacaktı, ne var ki bunda? görkem'i aramalı mıymış konuşabilmek için? arasın amına koyayım, arasın. kafasındaki düşüncelere sinirle güldü. gerçekten kendine fazlasıyla gıcık geliyordu fakat bunu düşünmedi.

telefonun ekranını kapatıp telefonu yatakta bir yere bıraktığı birkaç saniyenin sonunda titreşim sesini duyduğunda sinirle gözlerini kapattı. gözlerini açmadan telefonu koyduğu yerden aldı ve ekrana bakmadan telefonu açıp kulağına koydu. kim olduğunu, ekranı okumadan anlayabilirdi.