One of His Concubines

CHAPTER 4

Nagulat ako nang biglang tumigil ang karwahe at bumukas ang pinto. Bumungad sa amin ang Coachman. Kaagad hinanap ng mata nito ang puwesto ko.

“Iha, bakit hindi mo sinabing buntis ka?”

“I'm not,” kaagad kong sagot.

“Nasa panganib ang buhay mo ngayon, iha. Ang narinig natin kanina ay isang halimaw na buntis ang kinukuha. Ikaw lang ang kasama naming babae kaya hindi puweding nagkakamali kami. Kailangan mo nang umalis sa gubat na ito bago ka man niya makuha.” Nanginig ang buong katawan ko sa narinig.

“Pasensya kana... hindi ka namin matutulungan dahil wala kaming kapangyarihan para pigililan ang halimaw na ‘yon. Takot lang 'yon sa enchancians na may kakayahang gumamit ng kapangyarihan.” Narinig namin ulit ang nakakatakot na tunog. Naalerto ang mga tao sa loob.

“Tumukas kana, iha. Huwag mong hahayaang makuha ka ng halimaw na ‘yon. Iligtas mo ang sarili mo pati ang anak mo.”

Kahit naguguluhan at natatakot ako sa nangyayari ay kaagad ko silang sinunud. Hindi ko mapigilan mapaluha.

Pagkababa ko mula sa carriage ay kaagad akong tumakbo papunta sa gawi na itinuro sa aking ng mga pasahero. Mas madali raw akong makakalabas sa gubat na ito.

They didn't tell me what looks like of that monster. So I don't know who's chasing me. Ran and ran... and ran... That all I can do.

The Coachman didn't let me use a torch because it can attract the other monsters hiding in this forest.

Because of that, hindi ko maiwasang mabangga sa mga ilang sanga ng puno at madapa dahil sa  mga bato na hindi ko makita. Mas binilisan ko ang aking pagtakbo nang magsitayuan ang aking mga balahibo dahil palapit ng palapit ang tunog na naririnig ko.

Kahit ang sakit na ng buong katawan ko ay pinipilit ko pa ring tumakbo. Masasayang lang ang ginawa namin ni Kitty kung mamatay din lang ako sa gubat na ito.

Napadaing ako nang hindi ko ulit nakita ang isang bato kaya napaupo ako sa lupa. Sinubukan kong tumayo pero sobrang sakit ng aking paa.

“Ouch!”

Pinilit kong maglakad kahit parang hinihila ko na ang kaliwang paa ko. Ilang oras o takbo pa ang gagawin ko para makaalis dito?

Napasigaw ako nang bigla akong nahulug at paikot-ikot sa lupa ang nangyayari sa akin hanggang sa isang puno ang nakapigil sa akin. Napasuka ako ng dugo.

Mamatay na ba ako?

Bumalik ang pagbilis ng tibok ko nang maramdaman ko ulit ang tunog na iyon. Hindi pa rin titigil ang isang ‘yon?

Iniangat ko ang aking tingin sa pinanggalingan ko kanina. My body froze when I saw a woman standing there wearing a white dress that full of blood. Her face was covering by her hair.

A white lady!

“Baby...” She whispered with her pleading voice.

Palapit ito ng palapit sa akin. Sinubukan kong bumangon pero hindi na kaya ng katawan ko. Napaluha na lang ako because of frustration. Bakit ngayon mo pa ayaw makisama!

“Help! Somebody help me!” pati ang boses ko ay naging paos. Wala rin itong lakas dahil sa sakit na dinadama ko ngayon.

Mas lumakas ang frustration ko nang malapit na sa akin ang white lady. Bigla akong nakaramdam ng something sa aking katawan na gustong kumawala.

Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa akin. Nang nasa harap ko na ang white lady ay biglang may kumawala sa katawan ko.

Lumiwanag ang kinakalagyan ko kaya hindi ko makita ang white lady. Lalong mas lumiwanag pa hanggang sa napapikit ako. Unti-unting nawawala ang aking lakas.