Harten twee | Mibbie

5. En nu?

Robbie
"Robbie, wacht."

Terwijl deze woorden mijn oren binnendringen, word ik tegengehouden aan mijn arm. Ik stond op het punt om mijn auto in te stappen en naar Eindhoven te rijden, maar ik denk dat ik die rit nog maar even moet uitstellen. Degene die me namelijk tegenhield is Milo.

Ik draai me naar hem om en ik kijk hem vragend aan. "Kunnen we even praten?" Vraagt hij. Zijn gezicht staat serieus, waardoor ik al meteen door heb waar dit over gaat. Vele vraagtekens poppen op in mijn hoofd. Hoezo kan deze gozer vanaf het ontbijt doen alsof er niks gebeurd is en nu ineens willen praten? Maar goed, ik schud mijn verwarring van mezelf af en ik stem met hem in, waarna we ons tegen mijn auto laten zakken. Mijn autosleutels hou ik in mijn hand en nerveus zit ik er mee te spelen. Dit gesprek is nu al lastiger dan die hele avond.

"Laten we even wachten tot hij weg is," zegt Milo, wijzend naar een blauwe BMW die de parkeergarage uit rijdt. Dat kan natuurlijk maar één iemand zijn; onze Koen van Heest. Ondanks dat het geen geheim is dat er gezoend is tussen ons, willen we beide niet dat ze weten dat er echt wat gebeurd is.

"Oké. Ik denk dat het slim is om even te praten over wat er allemaal gebeurd is gisternacht," begint hij. Ik knik, om aan te geven dat ik luister en het er mee eens ben. Ik kijk hem aan, leunend met mijn hoofd tegen de autodeur, en ik wacht tot hij verder gaat.

"Het voelde voor mij in ieder geval goed. Alles eraan voelde goed. Niet alleen het kusje, maar ook de zoen, de seks onder de douche. Zelfs het knuffelen in bed en het wakker worden naast jou voelde goed. Alleen het ding is; ik weet niet of dit komt doordat ik zwaar bezopen was. Ik heb ook nog nooit eerder iets gedaan met een man, sterker nog; Ik wist niet eens dat ik opgewonden kon worden door een man," vertelt hij. Ik schud mijn hoofd en ik laat zijn woorden even op me inwerken, voor ik antwoord geef; "ik wist het van mijzelf ook niet. Weet je hoe erg ik nu in de knoop zit met mezelf? In het vliegtuig kwam pas het besef dat ik een vriendin heb en dat ik dus ben vreemdgegaan. Ik heb daar geen moment eerder aan gedacht en ik voel me echt mega schuldig naar haar toe, want ik was er altijd van overtuigd dat zij de liefde van mijn leven is. Alleen nu ik dingen met jou heb gedaan, twijfel ik. Ik heb geen gevoelens voor je, dat niet, maar het voelde wel beter dan met haar, denk ik?" De twijfel is waarschijnlijk van mijn gezicht af te lezen.

"Tja, Jamie. Ik had ook geen seconde aan haar gedacht, tot je haar benoemde net. Hoe ga je dat doen?" Ik haal mijn schouders op. "Geen enkel idee. Ik denk dat ik gewoon dat ik haar de video laat zien als hij online staat, want onze kusjes halen de video toch wel, en het dan af doe als een grap. Over de seks hou ik mij in ieder geval stil." Milo knikt langzaam. "En hoe verder?" Vraagt hij, "ik zie het eerlijk gezegd wel zitten om vaker dingen met je te doen, alleen ik weet niet hoe jij daarin staat."

Het is even stil terwijl ik nadenk. Over het vervolg heb ik nog niet nagedacht. Hoe nu verder? Eigenlijk bestaan er maar twee opties.

De eerste optie is verder gaan met Milo. Deze optie houdt wel in dat ik het zou moeten uitmaken met Jamie. Of nou ja, niks moet, maar dat is wel het eerlijkste om te doen. Alleen wil ik dat gesprek wel voeren? 'Ja, ik ben vreemdgegaan met mijn beste vriend en nu willen we vaker seks hebben.' Ik denk niet dat dat een gezellig gesprek gaat worden. Daarnaast, waarom zou ik mijn relatie verlaten voor een fuckbuddy?

De tweede en laatste optie is dit allemaal stoppen en terug gaan naar beste vrienden. Alleen bij die optie weet ik niet of ik dat wel kan.

Ik zucht. Het is ook allemaal zo ingewikkeld ineens. Waar ik in het vliegtuig nog overtuigd was dat ik het allemaal wel zou zien als ik thuis kwam, word ik nu ineens gedwongen een beslissing te nemen.

"Ik twijfel zo erg," zeg ik, "Ik ga er even over nadenken. Vind je dat goed?" Ik kijk hem aan en ik zie hem geruststellend knikken. Hij slaat zijn arm om me heen, waardoor ik uit automatisme mijn hoofd op zijn schouder leg. "Waarom heb ik het zo moeilijk voor mijzelf gemaakt?" Mompel ik. Ik krijg geen antwoord van hem, maar dat hoeft ook niet.

Ik heb dit mezelf aangedaan en wat er ook gebeurd; ik moet sowieso iemand gaan teleurstellen.

"Hoor ik het binnenkort van je?" Vraagt hij voor de zekerheid. "Komt goed," zeg ik. We staan op en na een korte knuffel stap ik in mijn auto en loopt hij naar die van hem.