Milo
Ik kom als ene laatste aan op kantoor. Koen en Matthy zitten al op de bank. Vanavond hebben we weer een optreden, dit keer eentje in het noorden van het land. Onze gewoonte is om op kantoor te verzamelen en vanuit daar samen in een bus naar de locatie te rijden.
"Yooo, gasten!" Roep ik en ik plof neer naast Koen. "Hoe ben jij op tijd?" Grinnik ik naar hem. Hij veert op. "Ja! Goed, hé," zegt hij trots. "Ja, heel erg knap hoor," lach ik sarcastisch en ik klap even. Matthy zit lachend naar het tafereel te kijken. "Ik was nog later dan hem," grinnikt hij. Dit keer kijk ik Matthy verbaasd aan. "En dat kon je autisme zomaar aan?" Grap ik. "Ja!" Roept hij lachend.
Robbie komt een paar minuten voor tijd binnen. Mijn humeur klaart meteen wat op, maar zo snel als dat gebeurde, is het ook weer voorbij. Jamie komt namelijk achter hem aangelopen. Tuurlijk moet zij weer mee; zijn auto staat nog steeds bij de garage.
Hij begroet ons allemaal vrolijk. Ik mompel een groet terug, daarna staan we allemaal op en lopen we naar de bus.
Het is gezellig in de bus. Zoals altijd hebben we de muziek hard aan staan en zingen we luidkeels mee. Jamie is in haar eigen auto achter ons aangereden, wat ik eerlijk gezegd wel fijn vind.
"Jezus, ik ben zo moe," mompelt Robbie. Ik hef mijn arm omhoog. "Kom, even slapen. We moeten toch nog een uur rijden." Robbie komt tegen mij aan liggen, waarna hij al snel in slaap dommelt.
"Slaapt hij nou?" Grinnikt Matthy, als hij vanuit de voorste stoel naar achteren kijkt. "Ja," antwoord ik. "Lief hoor," knipoogt hij terug. Ik schud lachend mijn hoofd.
We komen iets te laat aan op locatie, waardoor we al snel in de startblokken staan om op het podium te stappen. We horen Russo zijn standaard praatje doen; "laat je horen voor de Bankzitters!" We rennen daarna het podium op en beginnen met het zingen van Stapelgek.
Mijn bridge in Is dat nou echt? is net klaar, wanneer Matthy me lachend aanstoot en wijst naar drie meisjes in het publiek. Ik gok ze rond de 13 en ze staan helemaal vooraan. In hun handen houden ze een bord vast. Een kusfoto van Robbie en mij staat erop afgebeeld. In mijn ooghoek zie ik dat Matthy er een foto van maakt. Ze hebben meteen door dat we ernaar staan te kijken, want ze draaien het bord om. De foto maakt plaats voor een tekst.
'Robbie + Milo ga zoenen please'
Ik moet lachen en ik zie hoe Matthy hier ook een foto van maakt. Ik kijk hun aan, wijs even kort naar ze, voor ik naar Robbie loop. Hij staat aan de andere kant van het podium wat te dansen.
Lachend pak ik zijn gezicht vast, intussen hoor ik het publiek steeds harder schreeuwen, maar net als ik hem wil zoenen, drukt hij me weg. "Jamie," zegt hij, zonder enig geluid te maken. Meteen weet ik wat hij bedoelt; Jamie staat achter, dus hij wil me niet meer voor de grap zoenen.
Die meid heeft alles verpest, want door haar ben ik gewoon afgewezen midden op het podium.
We rennen af na het laatste nummer. Volledig bezweet neem ik grote teugen uit een waterflesje dat me aangereikt wordt. In mijn ooghoek zie ik Robbie zich in de armen van Jamie storten. Ik laat mezelf tegen de muur aanzakken, naast Matthy, die ook kapot is. Ik leg mijn hoofd uit vermoeidheid op zijn schouder. Zonder dat ik het eigenlijk wil, staar ik naar Robbie en Jamie.
Ik zie Robbie iets tegen haar zeggen, waarna hij naar me toe loopt. "Miel, ik moet je nog even spreken," zegt hij tegen me. Ik sta op en loop verward achter hem aan. Hij brengt ons naar het invalidentoilet. De seconde dat de deur dicht is, duwt hij mij tegen de muur aan en begint hij mij te zoenen. Zijn handen vinden mijn heupen en hij komt nog dichter tegen me aan staan. Dan trekt hij weg. "Sorry, maar dat wilde ik al de hele tijd doen," mompelt hij.
"Dat snap ik," grijns ik, waardoor ik een zachte tik tegen mijn borst krijg, "Er werd ook om gesmeekt natuurlijk." "Niet grappig," zegt hij, terwijl hij moeite heeft om zijn eigen lach in te houden. Ik leg mijn hand onder zijn kin, zachtjes trek ik hem naar me toe en ik druk een kort kusje op zijn lippen. "Je wilt niet weten hoelang ik jou al wilde zoenen," fluister ik. "Nou," fluistert hij terug, "hoelang dan?" "Sinds het moment dat je Jamie gisteren een kusje gaf." Het komt er erg zacht uit en ergens heb ik spijt van deze uitspraak. "Oh, heb je liever dat ik jou een kusje geef?" Grijnst hij. Ik geef geen antwoord, terwijl mijn wangen steeds roder worden. "Geen zorgen, ik kus jou ook liever," mompelt hij, voor hij zijn lippen weer op die van mij drukt.
In totaal hebben we zo'n kwartier in dat toilethokje gestaan. In dat kwartier hebben we niets anders gedaan dan gezoend. Op dit moment staat hij weer bij Jamie en zit ik weer bij Matthy tegen de muur. Ik heb hem verteld dat het over dat bord ging, om even te checken wat ik ervan vond, wat ook deels de waarheid is. Jamie en Robbie kan ik vanaf hier horen, helaas.
"Ik ben zo trots op jou," glimlacht Jamie. De blosjes op zijn wangen zijn vanaf hier te zien. "Dankjewel," zegt hij terug, waarna hij haar een kus geeft. Deze kus verandert in een zoen, eentje die steeds wilder wordt, tot het punt waarop Matthy er lachend iets van zegt; "seks heb je maar in Eindhoven!" Ik moet zachtjes lachen. Seks heb je in ieder geval niet vlak voor mijn neus.
Ik haat het om in deze situatie te zitten. Aan alles zie ik dat Robbie haar niet leuk meer vindt, maar alsnog kiest hij haar boven mij. Ik zou hem alles kunnen geven wat hij wilt, maar alsnog is dat nog niet genoeg. Mijn liefde is niet goed genoeg.
Volledig vastgeplakt aan elkaar, lopen ze het gebouw uit. Dat word sowieso seks als ze thuiskomen. En ik? Ik mag weer toekijken hoe hij er met haar vandoor gaat, want zij staat hoe dan ook boven mij.
A/N:
Even een shoutout naar de meiden met het bord, omdat ik ze mocht gebruiken in dit hoofdstuk.
Hun insta's;
@bank_huts
@iheartmibbie
@bankzitters.fan.accje
JE LEEST
Harten twee | Mibbie
Fiksi Penggemar"Hij durft het niet. Doe het dan niet als je het niet durft," roept Milo verontwaardigd en hij gooit een van zijn handen omhoog. Ik loop weer naar hem toe en ik pak hem bij zijn onderarm beet. "Als wij 10k winnen, gaan we tongen aan de balie," roep...
