Küçük Bir Çocuğun Acınası Hikayesi

Selam versen yine seninim

Kaçmak istedim bir kitabın arasına, sığınmak istedim sen dolu anlamlara. Bir çocuk edasıyla dolu dolu sarılmak istedim sana. Başaramadım olmadı bu sefer de.. Ulaşamadım sana kuşların ulaştığı gibi, sevemedim seni kedilerin sevdiği gibi.. Gibi gibiler beni bitiriyor günden güne. Temmuz ayı beni gün geçtikçe mahfediyor. Her Temmuz'da sen varsin her Kasım'da ben. Kitaplarda saklı sözlerin, şarkılarda seslenir bana sesin ne de zordur seni özlemek ne de güçtür seni sevmek. Benim seni özlediğim kadar keşke sen de beni özlesen sevgilim... Yine keşkelerde yine sensiz odalardayım. Kokun dolmadan ciğerlerime uyumak bir hayli güç oluyor benim için. Gerçi yılların ardından alışmam gereken hiç bir şeye alışamadığım gibi buna da alışamadım. Normaldir diye kendimi geçiştire geçiştire en dibi görmüş gibi hissettim. Gözlerinden derin acılar yaşattın bana ama ne bilsin yüreğim bu acıları senin yaşattığını, bilmiyor ki hala sevmeye devam ediyor sen gibi bir zalimi.. Neyse bir kahve yapayım, bir sigara yakayım belki unuturum dediklerini. Birtanem, biriciğim bize bunu yaptığın için seni hiç bir zaman affetmeyeceğim ama bir selam versen yine seninim. Böyle söyleyip aramıza buzdan farksız bir soğukluk koymak beni bir hayli üzse de yapacak pek bir şey yok gibi.. "Üzgünüm minik meleğim olması gereken böyleydi demekki" demek istedim defalarca ağzımdan tek kelime çıkamadı. Affet yazdığım bu kitabın hepsi sana. Değersiz gördüğün ben sana binlerce sayfa söz yazmakla meşgulüm.