Küçük Bir Çocuğun Acınası Hikayesi

Eski beni ve seni özledim.

Eski sözlerimi okudum ve özledim. Öyle özledim ki kendimi ve seni bunu kelimelere sığdıramıyorum. Özlenmeye değer misin bilmem ama ben özlerim. Hiç alamadığım kokunu, bakamadığım gözlerini tutamadığım ellerini özledim. Seni özledim, bunlar bahane. Kendimi özledim, sevinç dolu beni, öylesine her şeye gülmeyen, fikirleri olan, insanların akıntısına kapılmayın beni. Yağmurda hiç bir şeyi umursamadan dolşan beni, kendimi özledim. Kim olduğumu bilmeden bir çok insandan birleştirdiğim benliğimi değil, eski beni özledim. Beni ben yapan seni özledim. Özlemeye fazla meyilliyim en çok da seni, eskileri.. Özledim çünkü özlenmeye değer bir çok şey vardı. Özledim çünkü... aslında çünkü'sü yok sadece özledim. Belki beni sevmeni, belki terk edip gitmeni, belki bende olmayan bende sandığım gözlerini. Özledim, hemde çok özledim. Keşke aramaya gücüm yetse de unuttuğum sesini yeniden hatırlasam. Yeniden ezberleyebilsem seni. En güzel ezberim bir senin için ezberlediğim şiirlerdi bir de sendin. En çok sendin, hep sendin. Ezberlenebilecek en güzel şiir sendin, ezberlemeye doyamadığım da.. Seni özledim, kendimi özlemediğim kadar.