Küçük Bir Çocuğun Acınası Hikayesi

Karahindiba dilekleri.

Arada olur öyle. İnsanın tutunduğu dallar kırılıverir, düşürür baş aşağı. Bazı veda edişler de zorunludur mesela. Bazı insanlar bile isteye gitmez, gitmek zorunda oldukları için küçük bir veda sonunda giderler. Kısa bir şiir okuyarak, son veda cümlelerini kurarlar. Kısa bir şiir; Seni seviyorum.
Kar taneleri gökten birer birer düşerken ağlama sevgili. Kısa şiirimizi sanki karahindiba üfler gibi dudaklarından bir nefesle çıkart. Her göğe baktığında sana bir yıldız aracılığıyla seni görüp, sevdiğimi göstereceğim.
Bekle beni, yakında geleceğim. 77 gün, 1848 saat sonra geleceğim, söz veriyorum. Yine seni öperken gözlerimi kapatıp bir dilek daha tutacağım. Bir dileği bir çok kez dilersek o dileğin gerçekleşme olasılığı daha çok artar demiştin. Her gün aynı dileği yineleyerek tutuyor, göğe gerçekleşmesi için gönderiyorum.
Bu gün yine aynı dileği tuttum, aklımın en kuytu köşesine koydum.
Yüreğimin ta orta yerinde, kapının önünde kar yağarken kollarımda uyuyan sen varsın. Seni her gözümü kapattığımda özlüyorum. Sonsuza dek gözlerimi kapattığımda bu büyük özlemime ne olacak?