Lipad-Alapaap (Girlhood Series #3)

9

"Oh my God, Gianna. That is not something that a sixteen year old girl must do!"

Zianne went mad when I told her the details of what happened between Esteban and I the next day. I was expecting this reaction from her and I wouldn't take it personal. Ngayon na wala na ako sa sitwasyon, narerealize ko na hindi naaayon sa edad ko 'yung ginawa ko. I should have left that activity to the adults. It was not yet for me to experience it.

Pero kapag nandoon ka na kasi sa sitwasyon at nalulunod ka na sa mga nangyayari, hindi ka naman na makakapag-isip nang tama. I wasn't as rational as Zianne. I always feel things because I frequently use my heart. And she is unlikely of me who always uses her brain that sometimes she forgets all humans have the same set of internal organs — that she has a heart inside her chest.

"I'm sorry." I frowned. "Are you mad at me?"

"No." she shook her head. Her disappointment turned into worried. "Pinagsasabihan lang kita. Baka nakakalimutan mong gamitin utak mo. Lagi mong tatandaan Gianna na hindi lang sa acads ginagamit ang utak, ha?"

Ngumiti ako at niyakap siya. "Si mommy ko naman, nagagalit."

Zianne was the mother I would never have. It was one of the reasons why I would always be grateful for her existence. Kasi mas ramdam ko pa na siya 'yung nanay ko kaysa sa mismo kong nanay. Hindi siguro ako ganito ngayon kung siya ang naging nanay ko. Marahil ay hindi ako dedepende sa lalaki para lang maramdaman ko na kamahal-mahal ako.

That same day, I met with Jennie and Allison in a coffee shop nearby. Detalyado kong kinuwento lahat ang nangyari sa amin ni Esteban, kaya nag-iingay sila sa loob at nakaramdam na naman ako ng tinginan ng mga taong nakapaligid sa amin. Pati tuloy 'yung middle-aged man na nakaaway ko ay nakwento ko sa kanila.

"Huwag kayong maingay, baka may magsabi rito na wala tayong pambayad ng mga kape natin!" pinarinig ko talaga iyon sa lahat para walang magtangkang mang-away sa amin.

"Baka bayaran ko pa mga order nila." tumawa si Jennie bago uminom sa Iced Spanish Latte niya.

Inilapit ni Alli ang mukha niya sa amin ni Jennie na para bang may ibubulong na hindi dapat marinig ng lahat. "Gianna, malaki?"

Both of them squealed. I giggled because of their reaction. "Hindi ko pa alam. Siya lang kasi gumalaw, e."

"Masarap?" si Jennie naman ang nagtanong.

Tumango ako, dahilan kung bakit naging hysterical na naman 'yung dalawa. Sa lagay namin ngayon, nagsisimula na akong mahiya sa mga taong nakakakita sa amin, kaya naman inaya ko na lang sila sa bahay. At least doon, walang tititig sa amin na para bang gusto kaming sawayin dahil sa ingay namin.

"Pupunta pala kayo rito, bakit hindi kayo nagpasundo sa akin?" tanong ni Kuya nang makita kaming pumapasok sa bahay.

Inirapan ko siya dahil hindi naman siya ganyan kabait kapag walang bisita.

"Baka po kasi malaman mo secret ni Gianna..." pangunguna ni Allison sa pang-aasar.

"What secret? 'Yung sinet-up siya i-meet 'yung taga-Bulacan?" ngumisi siya habang inaayos 'yung mga libro niyang nakakalat sa center table.

"Oo! Ayan!" inunahan ko na magsalita 'yung dalawa bago pa sila tumanggi at magbigay ng clue sa kapatid ko. "Aware ka pala Kuya ah..." I said those words, gritting my teeth.

Inaya ko sila sa kwarto ko para roon kami tumambay at magkuwentuhan. Nanghiram sila sa akin ng damit bago mahiga sa kama ko. Both of them were so hygienic that they wouldn't let their outside clothes meet my bed.

"So kumusta kayo ni Esteban after noong nangyari?" Jennie asked.

Nahihiya akong ngumiti. "Hindi ko siya kinakausap..."