Chapter 10
Nang matapos ang aming pag uusap ay umakyat na kami sa kalsada nang makaakyat ay agad na akong nagpaalam "dito ako" turo ko sa kaliwang banda ng daan "mauuna na ako" maglalakad na sana ako paalis ng pinigilan niya ako
Hinawakan niya ang aking kaliwang braso kaya agad akong napahinto at dahan dahang liningon ang kamay niya nakahawak sa akin napansin niya nakatitig ako kay agad niya itong binawi
He cleared his troat before speaking "maglalakad ka lang...?" tanong nito sa akin kaya dahan dahan akong tumango
"Bakit?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya "kung balak mo akong ihatid wag na" sabi ko, mas mabuti nang lumayo muna ako kasi ngayon ang araw na nag desisyon akong tanawin na lang siya kahit na alam kung lumalayo na siya sa babaeng minahal niya noon mas mabuti nang ilayo ko ang sarili ko sa sakit sapat na ang pagiging marupok ko kanina. maglalakad na sana ako ng bigla siyang magsalita
"Hindi ko dala ang kotse ko" seryoso ang pagkakasabi niya nito pero hindi siya nakatingin sakin at parang iniiwasan niya ang mata ko
Ginilid ko ang ulo ko at nagtatakang tiningnan siya "seryoso...?" Tanong ko na ikina tango niya
"Seryoso" sagot nito na ikinatawa ko
"Wag mong sabihing naglakad ka papunta dito" natatawang tanong ko sa kaniya
"Hindi nag taxi ako" his dark expression luminated the light of the street
Seryoso akong nagsalita pero hindi nagtagumapay "It would be really weird if you really walk here" natatawang sabi ko, at naglakad na paalis, sinundan niya naman ako, iniimagine ko ang isang Mr. Lecienco na naka suit at naglalakad sa kalsada kasi maraming iniisip, iniimagine ko palang natatawa na ako
After walking for a while huminto muna kami sa isang maliit na tindahan there was a can machine outside kaya doon agad ako nag tungo at naghulog ng apat na sampu kumuha ako ng choco milk drink and coffe milk one
Lumingon ako sa aking likod at nakita kong may tinawagan si Aqui he look at me and i look back at him worried na may problema
He just shake his head to assure me that nothing is going on so i just nod
"Kunin mo yung kotse ko naka park yun sa..." may sinasabi si Aqui pero di ko yun marinig dahil masyado siyang malayo sakin
After 20 minutes on phone ay lumapit na siya sakin kaya inabot ko na ang binili kong coffee can sa kaniya at naupo siya sa bench malapit sa can machine kung saan ako nakaupo.
Electricity travel from the back of my spine all over my body when he's skin touch mine bakit ba ang lapit lapit niya ang haba haba ng bench
"Will you start working on the case tomorrow?" I ask then look at him
Hindi muna siya nagsalita at parang nagiisip "nah nag resign ako sa aming firm noon kaya mag a-apply muna ako" nakatingin siya sa mga kotseng dumadaan habang nagsasalita
I raise a brow to him, i dont think he need to apply napansin niya yun kaya tumingin siya sakin making a lot of emotion burst into me
"...well I dont think 'apply' is the right word but ilI will not explain further" I thought he was slowly opening to me but he draw a line again and he's telling me to step back again
Dahan dahan akong tumango dahil sa kirot na nararamdaman ng puso ko, it's just so hard to get close to him, I chuckled out of the pain he cause and look at him
"Are you drawing a line" I ask kahit obvious naman na I dont know pakiramdam ko may tumulo na naman na likodo sa puso ko at kahit sanay na ay nasasaktan parin ako especially because its him kaya di ko na napigilan ang inis ko
YOU ARE READING
Show Yourself To Me
RomantikHe is my imagination, My dream to be exact. He's perfect, kind eyes, hair that shines under the sunlight, kind and gorgeously handsome and I am here in my my bedroom dreaming of him and waking up with out him. 3 years of my life and he become a cycl...
