XOXO

~1. Bölüm~

Jay'in Karaokesi, Koreatown Alışveriş Merkezindeki Boba Land 2 Kafe ile Sookie'nin Kuaförünün arasında yer alıyordu.

Tam önünden geçerken kapısı açıldı. Hem kuaförün sahibi hem de saç tasarımcısı olan Sookie Kim, " Hey, Jenny!" diye seslendi. Elindeki naylon poşet ve saç düzleştiriciyle kapının önünde duruyordu."Selam vermeden mi geçiyorsun?"

"Merhaba Bayan Kim" dedim ve omzunun üzerinden boynumu uzatarak dükkandaki saç kurutma makinelerinin altına yerleştirilmiş televizyondan Kore dizisi izleyen orta yaşlı üç kadına selam verdim. "Merhaba, Bayan Lim , Bayan Chang , Bayan Park."
" Selam , Jenny" dediler hep bir ağızdan.

Bayan Kim, elindeki poşeti bana uzattı. Ağzı sıkıca kapatılmış poşetin içindekilerin , sarıp sarmalanmış yiyecekler olduğunu anladım. 'Al' dedi. 'Annenle paylaşırsınız.'
'Teşekkür ederim.' Omzumdaki bez çantamı düzelttim ve nazik ikramına karşılık onu eğilerek selamladım. Bayan Kim, "tch tch" diye ses çıkardı. "Annen çok çalışıyor. Biraz evde oturup kızına bakmalı."

Annemin ofiste geçirdiği zamanın Bayan Kim'in kuaföründe geçirdiği zamanla aynı olduğuna emindim ama bunu dile getirmenin manasız olduğunu öğrenmiştim. Onun yerine saygılı bir şekilde kibarca gülümsedim. İşe yaramış olacak ki Bayan Kim'in yüzü yumuşadı. "Annen seninle gurur duyuyordur, Jenny.Çok başarılı bir öğrencisin.Ayrıca çello çalma konusunda çok yeteneklisin. Yuna'ya iyi bir müzik okullarının daima en yetenekli öğrencilerin kabul ettiğini söylüyorum ama beni dinlemiyor ki."
"Sookie-ssi!" diye seslendi kadınlardan biri. Bayan Kim "Geliyorum," diye karşılık verdi. O dükkanına girerken bende yan tarafa doğru ilerledim.

Yuna'yla yedinci sınıfta klasik müzik yarışmalarına girmeye başlamıştık. Bu yüzden Bayan Kim, Yuna'yla beni hep karşılaştırıyor ve bunu yapmaktan hiç sıkılmıyordu. Bana sürekli iltifat ediyordu ama Yuna'nın bu iltifatlardan payını aldığını hiç sanmıyordum. Son zamanlarda onu yarışmalarda da göremez olmuştum. Geçen cumartesi yapılan yarışmaya da katılmamıştı. Gerçi ben katıldım da ne oldu? Sonuçları şu an ceketimin cebindeydi ve Bayan Kim jürilerin benim hakkında söylediklerini okuyabilseydi övgülerini kendine saklamayı tercih edebilirdi.

Jay'in Karaokesine girerken kapıdaki çan caldı. Jay amcanın sesi, barla mutfağı ayıran perdenin arkasından yükseldi."Hemen geliyorum!"

Tezgahın arkasına geçip çantamı bıraktım ve Bayan Kim'in verdiklerini, mini buzdolabındaki soju şişelerinin arasında sokuşturdum. Yedi yıl önce babam ve Jay amcam , birlikte karaoke bar işletme üzerine kurdukları çocukluk hayallerini gerçekleştirmek için burayı satın almışlardı.

Jay amcayla kan bağımız yok ama babamla kardeş gibiydiler. Babamın ölümünün ardından Jay amca, okuldan sonra yanında çalışmam için annemden izin istemişti. Annem okul ve orkestra çalışmalarından sonra yeterince vaktimin kalmayacağını düşünerek başta karşı çıksa da Jay amcanın, boş vakitlerimde ödevlerimi yapabileceğimi söylemesi üzerine ikna olmuştu. Hem ben burada büyümüştüm. Babamın barın arkasında Jay amcayla gülerek son kokteyllerini hazırlayışları dün gibi aklımdaydı. Benim içinde alkolsüz kokteyl hazırlamayı ihmal etmiyordu tabii.

Senelerce bara girmeme izin verilmedi. Annem, aklıma kötü hatırların gelmesinden korkuyordu ancak şimdiye dek sadece eğlenerek iyi hatıraları anımsamıştım.

Bar tezgahının üzerine temizlik spreyini sıktım ve tezgahı sildim. Sonra bar masalarına yöneldim. Ana salonda müşteri yoktu ama göz ucuyla gördüğüm kadarıyla karaoke odaları doluydu. "Jenny! Senin olduğunu tahmin etmiştim." Elinde iki karton tabağa koyulmuş sıcak yemekleri taşıyan Jay amca, arka taraftan çıktı."Bugünün özel yemeği, bulgogi taco. Aç mısın?"
"Açlıktan ölüyorum." Bar taburesine oturdum. Jay amca tabaklardan birini önüme bıraktı. Tabakta özel sosunda marine ettiği bulgogi, salata, domates, peynir ve kimchi ile doldurulmuş iki taco duruyordu.