Geçmişte ortaya çıkmış olan bir katilin kim olduğunu bulmak için katilin tekrar ortaya çıkacağı günü bekleyen Dedektif Helen Sancar için her şey çok zordur.
Çünkü katil yıllar sonra tekrar ortaya çıkmış ve bu sefer Helen'in peşindedir.
...
KİTABIMIN...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Attığım kahkaha, hiçliğe karıştı. Adımlarımı hızlandırdım ve karşıma çıkan ilk sokağa büyük bir hızla daldım.
"Gerçekten hiç rahat durmuyorsun!" Bu ses hemen yanımdan gelmişti. Ne? Hemen yanımdan mı! Kafamı sağıma çevirdiğimde büyük, bir rahatlıkla parmaklarının arasından tuttuğu sigarasını içen Kim?'i gördüm.
Gözlerimi kapatıp açtım ama görüntü değişmedi. Ben tekrar çocukluğuma döndüm, o an bedenimde bulunun sigara söndürülme izleri tekrar yanmaya başladı.Sanki tekrar bedenime keskin bir bıçak tarafından çizikler açıldı...
"Sigara mı içiyorsun?" diye ciddi ciddi sordum.
"Hayır.Tatlı Yalancı sigara içmiyorum, hatta bak; Şu anda elimde tuttuğum şey sigara bile değil."
Dalga geçiyordu!
Bu alaycı tavrını onun aksine sakinlikle karşıladım.Koştuğum için adımlarım durmak zorunda kaldı. Benim peşimde olduklarını biliyordum ama yine de durdum. Ve sadece ona baktım. Başka hiçbir yere bakmadım. Nefes almayı bile unuttum.
Onu izlediğim bu dakikalarda peşimde olan polislerin koşuşturma sesleri kulaklarımda çınladı. Koşuşturma sesleri git gide arttığında kendimi farklı bir yerde, farklı bir mekanda buldum.
Geçmişimde.
"Eliz," diye bağırıyordu biri. Bana sesleniyordu."Gitme!"
Bu ses çok tanıdıktı sanırım, bu Lina'nın sesiydi."Bunu neden yapıyorsun? Ne istiyorsun!" Ben ise büyük bir ruhsuzlula ona bakıyordum.
"Kaç," diye bağırıyordum ona."Kaç, Lina! Başın belaya girdiğinde bu sefer ben senin yanında olmayacağım. Eğer kurda, falan yem olmak istemiyorsan sadece kaç!"
Bu cümlelerimden sonra onu arkamda bırakıp farklı bir yere koşuyordum ama bir planım vardı.Bunu geçmişteki benliğimde hissediyordum.Onu asla bırakmazdım.
Gözlerimin önü geçmişteki bağı koparmak için karardığında birinin acıyla inlemesiyle gözlerimin önündeki karanlık dağıldı. Gözlerim önümde kendini bana siper eden kişiye çevrildiğinde bünyeme büyük bir şaşkınlık oturdu.Kim? Bedenini bana siper etmiş bir şekilde dururken eli karnındaydı.Karnından oluk oluk kan akıyordu.Benim için vurulmuştu, o an sadece dudaklarımdan, "Neden?" Kelimesi döküldü."Bunu neden yaptın? Benim yüzümden kan kaybediyorsun! Ne yapacağım? Bir şey söyle!Neden kendimi çaresiz hissetmemi sağlıyorsun?"
