Hikaye, ilk kurgularımdan olduğu için bazı kısımlarda yanlışlar veya hatalar olabilir. Şimdiden özür dilerim :) ( Yağız Erman = Çağlar Aksoy )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başladığınız tarihi buraya bırabilirsiniz 💁♀️
. . . . . .
18 Mayıs 2015
İzmir sabah saatleri
Siyah arabasının şoför koltuğunda şirket belgelerini karıştıran Devrim bir yandan da düşüncelerini kafasında toparlamaya çalışıyordu. Bu düşüncelerin çoğunluğu yeni iş hayatıyla ilgiliydi. Yöneticinin kararıyla 'Sauna' markasının İzmit şubesine atanmış burada yeni genel müdür olarak çalışacaktı. Kendisine yüklenecek sorumluluklar şimdiden başını ağrıtıyordu.
Düşüncelerinden rahatsız bir şekilde yerinden kıpırdandı. Terleyen sağ elini kaşmir ceket takımının üzerinde gezdiriyor bir yandan da kabaran fönlü açık kahve saçlarını eliyle düzeltiyordu. Derince bir nefes verip belgeleri yan koltuğa koydu. Şirkete yaklaşırken kafasını meşgul eden düşüncelerinden telefonun sesiyle sıyrıldı.
Yan koltuğun üzerindeki belgelerin içinden telefonunu seçip telefona cevap verdi.
" Şehirdeki ilk günün nasıldı diye merak etmiştim, o yüzden aradım. " annesi bir kaç saniye duraksadı. " Sonuçta, taşınman biraz alelacele oldu. "
" Yani... pek bir şey olmadı. Dediğin gibi alelacela oldu her şey. Anlıyacağın ilk günüm evin düzenini kurmakla geçti." gömleğinin vatkalarını düzelti. " Sende biliyorsun Dinçer amca özelikle ricada bulundu. Reddetmek istemedim. "
" Anladım... peki dedenle olan meseleyi düşündün mü? " Devrim annesinin soruyla suratı olduğundan daha da asıldı.
" Şuan bunu meseleyi düşünmenin zamanı olduğunu sanmıyorum ve lütfen bu konu hakkında daha fazla konuşmayalım. Rica ediyorum. "
" Şimdilik dediğin gibi olsun bakalım ama dedeni de düşünmeyi unutma. "
" Anladım anne, görüşürüz. "
" Görüşürüz. " kulaklığı çıkarıp telefonu belgelerin üzerine koydu ve tekrar kendisini meşgul eden düşüncelere daldı.
. . .
Devrim arabasını Sauna şirketinin otoparkına bırakıp kendisini karşılayacak çalışanın yanına ilerdi. Şirketin lobisinden içeri girince kendisi uzun boylu ve kalıplı bir adam karşıladı. Adam, beyazlamaya yüz tutmuş saçlarını yana yatırmış oldukça pahalı bir takım elbise giymişti. Kalıplı bedenin sıkan bir ceket tercih etmesi devrimin oldukça komiğine gitmiş, ister istemez gülümsemesine sebebiyet vermişti. Devrim adama yaklaşırken, adamın gözleri kısılacak kadar büyük gülümserken Devrime elini uzattı.
