GÖKALP

1

                    Gümüşhane kızları

___________________________________________

 

    "Duru.."

Elimdeki kumaş elbiseyi gri yatağımın üstüne koyarak yavaş adımlarla odamın kapısına ilerkedim. Annem birkaç saniye bekleyecek ve benim gelmediğimi görüncede tekrar ama bu sefer bütün mahallenin duyacağı bir şekilde beni çağıracaktı her zamanki gibi. Bu yüzden yavaş adımlarımı bunun aklıma gelmesiyle hızlıya çevirerek odamdan çıktım ve ahşap merdivenlerinin başından aşağıya sessiz ama bir o kadarda sesli bir şekilde anneme seslendim. "Geliyorum anne." İnce sesim merdiven ve koridorda kaybolurken ahşşap merdivenleri birer birer inmeye başladım. Kim bilir yine hangi oya için beni çağırıyordu. Aklına koymuştu benim çeyizimi bitirecekti ve sonrası evlilik tabi. Uzun merdivenlerin bitiminde annemi yine dediğim gibi çeyiz sandığının başında gördüm. İçine birşeyler yerleştiriyordu.

"Efendim." Sesimi duyar duymaz bana dönsede çoktan burada olduğumu bildiğini biliyordum çünkü ayağımdaki ev terliği merdivenlerden şap şap inmemi sağlamıştı. "Annem bi Nurtan teyzeni arayıversene. Bu oyanın kenarı sökülmüş onu bi nasıl tamir edeceğimizi söylesin." Kafamı olumlu anlamada sallarken salona doğru yürüyordum. Hemen Nurten teyzeyi arayıp anneme vermek istiyordum. Daha hazırlanmam gereken bir kına gecesi vardı ve benim daha ne giyeceğim bile belli değildi. Ama tabi annem çeyizle ilgilendiği için fazla umurunda değildim. Annemin telefonunu eski model kırmızı siyah ağırlıklı olan koltuklarımızdan tekli koltuğun üstünde görmenle oraya ilerledim ve telefonu alarak o kolay anne şifresini girerek karşıma abim ve benim ne zaman çekildiğimizi hatırlamadığım bir sahil kenarında sarmaş dolaş fotoğrafımızı ortaya çıkardım. İncelediğimde gerçekten mutlu göründüğümüzü gördüm. Zaten her zamanda iyi anlaşırdık öyle fazla kavga etmezdik. Edincede gerçek bir kavga olurdu. Bana değer verdiğini her zaman hissederdim ki hissettirirdide zaten. Şimdi evde değildi. Evlenen kişi yani Murat abi abimin arkadaşıydı. Şimdi onunla beraber Gülizar ablanın bahçesini süslüyorlardı. Evli çift, daha doğrusu Selma fazla masraf istemediği için ve samimi olması için bunu istemişti. Gayette mantıklıydı zaten. Ben olsam bende böyle birşey isterdim sanırım

Fazla oyalanmadan rehbere girdim. Hemen zaten son aramalarda üstte bulunan Nurtan ablanın üstüne basarak annemin yanına adımladım. Zaten fazla uzaklaşmadığım için tekrar yanına varmam kısa sürmüştü. "Anne, aradım." Telefonu anneme uzattım ve tekrar odama adımlamak için geri arkamı döndüm ve odama ilerledim. Bugünün ayrı bir getirisi daha vardı. Bugün o çok istediğim eczane için dükkan yerini tutmuştuk abimle. O kadar çok güzeldi ki içersi. Her şeyiyle ben ilgileneceğim için ayrı bir sevinçli,huzurluydum. Küçüklükten hayalimdi çünkü bu. Hep bir eczanemin olmasını isterdim. Hayalimi gerçekleştiriyordum yani şuan.

Daha fazla oyalanmadan aklımdakileri gönderdim ve odamın kapısını açarak içeri girdim. Eczanemin aklıma gelmesiyle merdivenleri nasıl çıktığımı anlamamıştım demekki. Odama girdiğimde çıktığımın aksine bir kalabalık karşıladı beni. Tabi bu karşılama beni şaşırtmamıştı çünkü ne zaman şu odadan çıksam bunla karşılaşıyordum. En sonunda bu kızı dövecektim o olacaktı yani. " Derya..."
Yüksek çıkan sesim odamda yankılanırken adım sesleri geliyordu kulağıma. Kanka kulağımız sağır oldu onu nasıl duydun sen.

Kapı açıldı ve içeri yakın arkadaşım ama aslında üvey kız kardeşim girdi. Artık ona üvey kız kardeşim diyordum çünkü bizim evden çıktığı olmadığı için bizden birisiydi oda. "Efendim bebeğim benim.."
Nahif sesine aldanmadım tabikide ve sadece kafasını kapıdan çıkarıp bana bakmasına. Tamma tatlı gözüküyordu ama hayır kanmayacaktım. "Kızım ben sana demiyor muyum adam akıllı ara şu eşyaları, ne hale getirmişsin odamı. Düzelt hemen, Hemen." Olum ben tırstım lan.