"လီး!!!"
"စိတ်လျော့ပါ မောင်မင်းသခင်ရယ်"
အနောက်မှ ဘုန်းတော်ကြီးက စိတ်လျော့ရန် ဖြောင့်ဖြမိတော့
"ခင်ဗျားလျော့ခိုင်းတိုင်း လျော့ရအောင် ခင်ဗျားက ကျုပ်မယားလား"
"အဲ....."
ဘုန်းတော်ကြီးပင် ပြောစရာစကားပျောက်ရှရတော့သည်။
"ဟိုခွေးကောင် မင်းဒီနေ့ဖွင့်ဦးမှာလား ငါမင်းကို လင်ပေးစားရမလား ရွေး!!!!"
ခန်းမထဲ သတို့သားအသံမှာ ကျယ်လောင်စွာထွက်လာတာကြောင့် တစ်ယောက်မှ အသံပင်မထွက်ရဲ။
" ဖွင့်..ဖွင့်ပြီဆရာ အဟဲဟဲ အတည်"
ဒီတော့မှ သတို့သားထံမှ စိတ်လျော့စွာအသံဖြင့်
"အေး လီးပဲ!!"
ထို့နောက်တွင်တော့ ပျံ့လွင့်လာသော သီချင်းသံနှင့် အတူ ခြေလှမ်းများ စတင်လှမ်းလာသော ပန်းနုရောင်သတို့သားလေး
♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪
I say oh oh 더 행복하길 바래요
(I say oh oh ပိုပြီးပျော်ရွှင်စေဖို့မျော်လင့်ပါတယ်)
나 넘어질 때면
(ကိုယ်လဲကျသွားရင်)
내게 그 손 내밀어주던 You~~
(ကိုယ့်ဆီ အဲ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ You~~)
I say oh oh 이젠 내가 잡아줄게요
(I say oh oh အခုကိုယ်ကိုင်ထားပေးပါ့မယ်နော်)
울고 싶을 때면 넘어지지는 않도록
(ငိုချင်လာတဲ့အချိန် လဲကျမသွားအောင်)
♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪
"ဟင်!!"
ပန်းနုရောင်သတို့သားလေးမှာ ရုတ်တရက် လျှောက်နေရင်း ရပ်လိုက်တာကြောင့် ပွဲလာသူအားလုံးမှာ ကြောင်သွားရသည်။
"ငြိမ်းဘာဖြစ်လို့လဲ ဆက်လျှောက်လို့ရတယ်လေ"
ခေါင်ထွဋ် အလန့်တကြား မေးမိတော့ ငိုမဲ့မဲ့မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးများနဲ့ မော့ကြည့်လာသည်။
