Best Friends |Sane.oba.giyuu|

2.Bölüm

GİYUU

Uyandığımda herkes uyuyordu bende mutfağa inip yapabildiğim kadar yemek yapmaya başladim. Ablam bir ara yatılı okula gidiyordu, gitmeden önce bana yemek yapmayı öğretmişti. 'Giyuu ben uzun bir süre eve gelmicem sen acıktığın zaman şu yemekleri yap biliyosun ki annem veya babam sana yemek yapmaya bilir' o günden sonra hiç gelmemişti. Sarhoşun teki araba sürerken ablama çarpmıştı. Ailem ablamın ölümünden hep beni sorumlu tuttukları için evde hergün dayak yiyordum. Babam en son koluma kaynar su dökmüştü bende zaten ondan sonra kaçmıştım. Ve Çoook şanslıyımki Sanemi ile Obanai beni bulmuştu :) Herneyse önce buzdolabından malzemeleri çıkardım omlet yapıcaktım. Obanai ve Sanemi biberli omlet seviyorlarmış bende bıçağı ve diğer malzemeleri rahat kullanabildiğim için kolaylıkla yapabilirdim

"Yumurta yok?"

Cebimde yumurta almaya yetecek kadar param vardı. Gidip 4 ila 5 tane alabilirdim. Evden çıktım ve en yakın mahalle bakkalına gittim. Yumurtaları alıp eve dönüyordum, hafızam güçlüydü yani en ufak ayrıntıyı hatırlayabiliyordum. Zaten geldiğim yol uzun değildi :) Eve geldiğimde bağırışma sesleri vardı? BİRİNE BİRŞEYMİ OLDU? Koşarak eve girdim. Sanemi ve Obanai ağlıyordu Shizu abla hala uyuyor galiba. Geldiğini gördüklerinde rahatlamış gibiydiler. Sanemi yanıma gelip omzumu tuttu ve üstümü dizmeye başladı

"NERDEYDİN SEN APTAL!"

"Çok korktuk Giyuu gittin diye!"

"Hey hey! Sakın olun! Bakın bakkala gittim"

Diyip elimdeki yumurtayı gösterdim. Sanemi rahatlamıştı.

...

Bizde böyle tanıştık işte. Şuan Şehir merkezinden uzak 2 katlı Bahçeli bir evde yaşıyorduk. Shizu abla zamanında birine yüklü miktarda borç vermiş, bizde onun karşılığını alınca ev tuttuk ve shizu abla kendine minik ama gösterişli bir büfe kurdu. Büfenin düzenli olarak geliri vardı. Ben Sanemi ve Obanai bu zamana kadar hiç küsüp birbirimize darılmadık. Hep birbirimize yardım ettik, olayların üstesinden 3 müz geldik. Aynı okulda aynı sınıftaydık ben sıradan bir hemşir olmak istiyordum Obanai çocuk doktoru Sanemi ise beyin cerrahı olmak istiyordu. Bu yıl Lise 1 olacaktık hatta yarın başlıyordu :(

"LAN OLM ÇOK HEYECANLIYIM LAN!!"

"AY BENDE BENDEE!"

"..."

"Tomiokaaaa aynı sınıfa düştükkk!"

"Mutlu olmalısınnn"

"Sizin bu gülücükleriniz zaten beni hep mutlu ediyorki daha ne kadar mutlu olucam :)"

"BANA BAK APTAL DUYGULANDIRIYOSUN BENİ!"

Diyip kafama vurdu Sanemi. Sanemi zaten güçlüydü bir sert vurunca beyin hücrelerim öldü aq. LAN BEN AŞAĞI DÜŞÜYOM!

"Lan LAN GİYUU! OLM NE YAPTIN LAN ÇOCUK DÜŞTÜ YATAKTAN!"

"BEN NE BİLEYİM BU KADAR DAYANIKSIZ OLACAĞINA AMK!?"

Yerde oturup başımı tuttum ve sıvazlamaya başladım

"Sanemi senin ayarına sıçim aq kırdın kafamı!"

"Ya Giyuu valla yanlışlıkla oldu!"

Ayağa kalkıp geri yanlarına yatağa oturdum

"Sorun deği-"

"Ne demek sorun değil? Kırdı kafanı aq"

"SEN KONUŞMA APTAL!"

Diyip Sanemi Obanai'da vurdu. Ben düşüceğini anladığım için kolundan tuttum ve geri yatağa oturttum