Sanemi 6 ila 7 yaşlarındayken yaşadığı kasabanın pek tekin olmayan sokaklarından hıçkırık sesi duyar sesin geldiği yöne yaklaşır ve boynunda yılan olan farklı gözlü onunla yaşıt olan bir oğlan görür. Sanemi ve Obanai'ın arkadaşlığı böyle başlar. 3 y...
Bu bölümü Valerie_isinloveadındakiçıtır armağan ediyorum. Kendisi yeni bölüm atma sebebim oldu. Hayal gücü geniş ve bence çoook tatlı ve çoook nazik bir kızzz
Sanemi Hastane koridorunda oturup Giyuu'nun ameliyattan çıkmasını bekliyorduk. Ben öylece tavana bakıyordum. Obanai ise uyumuştu.
Telefonumun çalması ile az ileriye gidip kimin aradığına baktım. Bilinmeyen numara idi. Aramayı açıp bekledim
"Alo? Kimsin? Ne istiyorsun?"
"Merhaba Sanemi Shinazugawa. Seni aradım evet çünkü bazı konularda gözünü Alman lazım."
"Ah! Senle upraşamam kapatıyorum!" Sanemi
"Bekle! Sana Giyuu ile ilgili bir şey söyleyeceğim!"[???]
"Dinliyorum." [Sanemi]
"Arkadaşın sanırım size ihanet etmiş olabilir? Şuan hastanede olma sebebiniz asla Giyuu yaralandığı için değil. Hepsi onların oyunu!" [???]
"Sana neden inanayım?" [Sanemi]
"Çünkü inanmak zorundasın?" [??]
"Lak lakı kes kodumın piçi! İçeride benim kardeşim can çekişiyor sen gelmiş ona iftira atıyorsun! Babadan doğma orospu!" [Sanemi]
Diyip telefonu yüzüne kapattım. Ah yine telefon oyunu ha? Gereksizler.
Yavaşça Obanai'ın yanına ilerledim ve tam oturacakken doktor ameliyat odasından çıktı.
"Merhaba hastanın neyi oluyorsunuz?" [Doktor]
"Kardeşiyim! Durumu nasıl?" [Sanemi]
Derin bir nefes verdi ve..
"Çok üzgünüm ama kardeşiniz..." [Doktor]
Evet! Kardeşim? Ne oldu ona!? Konuş doktor!
"Evet? Kardeşime ne oldu!?" [Sanemi]
"Kardeşiniz..." [Doktor]
. . .
Gecelerimi gündüzüme, gündüzlerimi ise gecelerime katarak bekledim.
Giyuu'nun uyanmasını bekledim...
Her gün. Her gün burada Giyuu'yu kapalı pencereler ardından izliyorum. Belki bir ümit girdiği komadan uyanır diye...
Başarısız! Haha! Bu bencil herif sadece uyuyor! Bizi düşünüp asla uyanmıyor! Aptal...
Obanai ve ben çökmüştük... Aslında sadece biz değil tanıdığımız ve yakınımız olan herkes...
"Sanemi-san? Gel hadi bir şeyler ye!? Bak sana kendi ellerim ile mochi yaptım ve asla gelirken yemedim!" [Mitsuri]
"İstemiyorum."
"Hadi ama! Olmaz böyle! Hem Giyuu şuan uyanık olsaydı senin böyle yapmanı istemezdi!" [Mitsuri]
"... Haklısın. Giyuu bunu istemezdi."
Dedim ve Giyuu'nun kaldığı odanın önünden ayrıldım. Mitsuriye baktığımda çökmüştü...
Bakımını asla eksitmeyen pembe saçları dağılmış ve uçları kırılmıştı. Göz altları mosmor olmuştu. Bu gerçekten Mitsurimiydi?
Aslında aramızda Obanai ve benden sonra en çok üzülen kişi Mitsuri olmuştu.
Giyuu ona resmen abilik yapıyordu. İhtiyacı olduğu zaman ilk o koşuyordu, bir şeye mi ihtiyacı var? Anında alıyor du!
Tabi bunlar geçmişte kaldı. Kim bilir belki Giyuu asla uyanmazdı?
Bunu ona yapanın Akaza olduğuna yemin bile edebilirim ama kanıtlayamam. 3 hafta önce o gününün kamera kayıtlarına bakmaya gittim. Maalesef biri o gün kamera kayıtlarını bozmuş veya bizden hemen sonra silmişti?!
O Akaza elime bir geçsin! Onu doğdığuna pişman edeceğim! Annesinin karnına geri girmek isteyecek!
Akaza... Şimdi ve gelecekte asla peşini bırakmayacağım.
Bu benim intikamım olacak.
__________________________ Bittii! Evett uzun zamandır bölüm gelmiyor çünkü ilhamda gelmiyor hehehe!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
