Bunu Bana Yapma

XXXI. Bölüm - Gülümseyen Kadın

Keyifli okumalar diliyorum, yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.

🖤🩹

Elim cep telefonuma uzandı. Gelen mesaj Barış'a aitti ve benim aklımdan tamamen çıkan bir durum ile alakalıydı.

Barış: Bigem selam, birkaç kez sana ulaşmaya çalıştım ancak kimseyle görüşmediğini biliyordum. DNA testi istemiştin benden. Baya oldu, hala lazım mı bilmiyorum ama sonuçlar çıktı. Sana dosya olarak atıyorum. Eğer orijinal çıktısını istersen hastaneden verebilirim sana. İyi geceler.

Mesajı okur okumaz altta var olan dosyaya tıkladım. Gözlerim açıktı fakat göremiyordum. Çıkacak sonuç içime öfke ve kin doldurabilirdi. Dahası Çağıl ile aramı bozabilirdi.

Uzun dosyada farklı değerler vardı. Anlamadığım şeyleri geçtikten sonra en altta olan cümleye geldim.

"Tahlil bir raporunda bulunan sürüntü (Çağıl Kaya), tahlil raporu ikide bulunan sürüntü (Akif Demir) ile uyuşmamaktadır."

Değildi.

Çağıl'ın babası Arif değildi. Çığlık atarak sevinsem çok mu abes kaçardı acaba. Çağıl'ın o adam ile bir bağlantısı yoktu.

"Beni duyuyor musun sen?" dedi Çağıl. Yüzümde kocaman bir tebessüm ile ona baktım.

"Efendim" dedim.

"Tatil diyorum. Sen, ben, Rümeysa ve Poyraz. Kayak, Uludağ falan."

"Olur, bakarız." dedim.

"Neyin mutluluğu bu sendeki?" önündeki tabağı karıştırıyordu bir yandan.

"Hiç," dedim. Bardakta duran içecekten bir yudum aldım. "Ayarla işte sen bakarız. Bana uyar tatil." Dedim keyifle.

🖤🩹

Haftanın geri kalanı hangi hızla bitti bilmiyorum ama şimdi dolabımın karşısında hafta sonu tatili için valiz hazırlıyordum. Yoğun geçen bir cumanın ardından yola çıkmamıza birkaç saat vardı. Arabayı Çağıl kullanacağı için onun en rahat edeceği şekilde yapmıştık planı. Onun arabasıyla gidecektik. Klasik bir kış tatili. Çağıl'ın değimi ile tipik bir Poyraz tatili. Uludağ'da kalacaktık ve Rümeysa yeteneklerini sergileyecekti. Çağıl ve ben kar sporları konusunda hiçbir bilgiye sahip değildik fakat duyduğuma göre Rümeysa'da, Poyraz'da bu konuda baya yeteneklilermiş.

Hazırladığım küçük valize gerekeceğini düşündüğüm kıyafetleri ve eşyaları koyduktan sonra banyoya yöneldim. Nemli saçlarımı iyice kuruttuktan sonra üzerimdeki eşofman takımını düzelttim. Gayet rahat ve uzun yola uygunlardı diyebilirdik. Tam salona geçip Çağıl'dan haber bekleyecektim ki ben oraya gidemeden telefon çaldı. Arayan Çağıl'dı.

"Efendim," dedim neşeli bir tonla.

"Buraya çok yakışacak bir kalıp vardı ama salak Poyraz yanımda olduğu için kullanamıyorum güzelim." dedi Çağıl.

Büyüyen gülümsemem ile "Anlamadım." dedim.

Çağıl tekrardan konuşmaya başlayarak "Aşağıdayız." dedi.

"Geliyorum." dedikten sonra telefonu kapattım ve küçük valizimle birlikte dışarı çıktım. Aşağı indiğimde kapının önünde beni bekleyen Çağıl ve arabasını gördükten sonra hızla oraya yöneldim. Çantamı bagaja koydum. Ön koltuğun kapısını açtıktan sonra arabaya bindim.

"Bu tatil sarar baya." dedi Poyraz.

"Siz olmasaydınız daha çok sarabilirdi." dedi Çağıl. Hafifçe kıkırdadıktan sonra önüme döndüm. Çağıl bana doğru yaklaşık "Sağ taraftaki bardakta olan kahve senin için." diye fısıldadı. Önce Çağıl'a ve ardından bardağa baktım. "Sütsüz ve şekersiz, filtre kahve." Diye ekledi.