Μια πικρή γεύση έρωτα

Το σκιρτημα

Ήμουν τόσο μικρή για να μπορέσω να διαχείριστω ένα συναίσθημα τόσο μεγάλο..μικρό ασχηματιστο κορίτσι ήμουν ακόμα χωρίς να έχω ιδέα από έρωτες...Κι όμως το ένιωσα...δεν το ορίζεις βλέπεις..αν το ' χει η μοίρα σου έλεγε η γιαγιά μου...όλα γίνονται..

Θυμάμαι την στιγμή που τα βλεμματά μας συναντήθηκαν και ένιωσα να πνίγομαι μα παράλληλα να γεμίζω με οξυγόνο..Δεν με κοίταξε απλά... με αιχμαλώτισε με το βλέμμα του κι ύστερα μου έριξε και ένα χαμόγελο λες και ήθελε να με καταστρέψει ολοσχερώς..προσπάθησα να φυλάκισω μέσα μου κάθε μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια του για να ' χω να αναλύω...

Το πρώτο πράγμα που ξεκίνησα να κάνω λοιπόν ήταν να μάθω τα πάντα για εκείνον..πράγμα εύκολο σε μια μικρή επαρχεία όπως αυτή του χωριού..Ο κόσμος μιλάει εύκολα και πολύ...Ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος μου και όλοι έλεγαν τα καλύτερα για αυτόν..καλόκαρδο παιδί και άξιο θα πάει μπροστά..και ήταν μόλις γυμνάσιο...Έμαθα και άλλα όμως από αυτά που δεν συμφέρει να τα ξέρεις..Ο Γιώργος από όλα τα παιδιά του χωριού ήταν το πιο όμορφο..είχε οποία ήθελε...μπορεί ακόμα να ήταν νιανιαρο αλλά ήξερε πολύ καλά τι έκανε..είχε τον τρόπο του με τα κορίτσια...Μα ήταν μικρός ακόμα έτσι έλεγαν όλοι....

Εκείνο το καλοκαίρι τον Γιώργο τον είδα άλλη μια φορά στο πανηγύρι του χωριού μου.. Ήξερα πως θα έρθει..Θυμάμαι ακόμα να ψάχνω σα τρελή να βρω τι θα φορέσω και πως θα κάνω τα μαλλια μου...Πήρα την απόφαση να τα πιάσω πάνω και φόρεσα ένα όμορφο φόρεμα...Τον Γιώργο τον είδα στις κούνιες και ευχαρίστησα τον Θεό που ήταν βράδυ και δεν μπορούσε να διακρίνει τα κατακόκκινα μάγουλά μου...Εκαιγα ολόκληρη...Μου έδωσε το χέρι του και μου είπε το όνομα του..ανταλλάξαμε δύο τρεις κουβέντες και αυτό ήταν όλο..Θυμάμαι την Άννα να λέει πως δεν κάνει αυτός για μένα..λες και δε το ' ξέρα εγώ από μόνη μου...Μου έλεγε πως δεν θα μου φερθεί σωστά σε καμία δεν φαίρεται αυτός σωστά...Δεν την άκουσα ποτέ...Τον ήθελα και ήταν κάτι που δεν μπορούσα να ελέγξω..Θυμάμαι πως όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι δεν τον είδα ξανά όσο κιαν επέμενα συνεχώς να πηγαίνω στο χώριο του, δεν καταφέρα να τον πετύχω πουθενά...

Ένα βράδυ κατά το τέλος του καλοκαιριού..καθόμουν έξω στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και κοιτούσα τα αστέρια,τι όμορφη βραδιά σκέφτηκα, τότε ένιωσα την παρουσία της μάνας μου πίσω μου, έκατσε κοντά μου μου κράτησε το χέρι και με ρώτησε
- Το όνομα του..Ποιο είναι?
-Γιώργο της είπα και τα μάτια μου άστραψαν...
- Ήμουνα σίγουρη..παίζει άσχημα παιχνίδια η μοίρα τελικά..έτσι ακριβώς μου το χε πει..
- Τι έγινε πες μου...είχα αρχίσει να ανησυχώ, τι να έννουσε...
- Πριν χρόνια όταν ήμουν και εγώ νέα πριν ακόμα γνωρίσω τον πατέρα του..είχα γνωρίσει το πατέρα του Γιώργου σε ένα πανηγύρι, ήμουν πολύ ντομπρα για τα γούστα του..Θυμάμαι πως οι φίλοι του τον φώναζαν για να φύγει ενώ μιλούσαμε, και επειδή τον ρώτησα αν του κάνουν κουμάντο είχε νευριάσει και είχε φύγει..Όταν γύρισα Αθήνα με έπαιρνε συχνά και μου έλεγε να βγούμε αλλά εγώ δεν πήγα πότε..Έλεγε πως με ήθελε πολύ, και ότι άλλο λέει ένας άντρας που νομίζει πως ερωτεύτηκε..Μετά από λίγο έμαθα ότι παντρεύτηκε τη μαμά του Γιώργου ναι..Και λέει είχαν σχέση χρόνια...Μα όταν σε άκουσα μια μέρα να μιλας με την Άννα για αυτόν το θυμήθηκα και ήθελα να στο πω..
Έτσι μου είχε πει και δεν ξέρω αλλά τα λόγια της με είχαν παραξενεψει...η μαμά μου μπορεί να ήταν η αιτία που ο Γιώργος μπορεί και μα μην υπήρχε ποτέ..

Το καλοκαίρι πέρασα ωραία βόλτες με την Άννα, μπάνια στο ποτάμι, ατελείωτα βράδυα, αλλά το δικό μου μυαλό δεν έλεγε να ξεκολλήσει με τίποτα..Εκεί κάθε μέρα να σκέφτομαι εκείνο το χαμόγελο που μου είχε χαρίσει..κι ύστερα να μαλώνω τον εαυτό μου που κάνω σαν χαζή..Μα αν σε χτυπήσει ο έρωτας τίποτα δεν έχει σημασία..Όλα καίγονται στη φωτιά που σου ανάβει..Και εμένα είχε αρχίσει ήδη να με σιγοκαιει κιας είχαμε ανταλλάξει μόνο δύο κουβέντες τυπικές, που μεταξύ μας δεν θα ξεχάσω ποτέ...Ποιος να μπορούσε να μαντέψει τι θα συμβεί μετά..όταν τα χρόνια μας δώσουν την ευκαιρία να ζήσουμε κάτι η τουλάχιστον να προσπαθήσουμε...Γιατί το ' πα από την αρχή τούτος ο έρωτας δεν είναι σαν τους άλλους είναι μονόπλευρος και κτητικός..Έτσι έμαθε, να ζητάει πολλά και να τα παίρνει..Όταν έρχεται η ώρα..