Μια πικρή γεύση έρωτα

Η πρώτη μας φορά

4 τα χαράματα και ακούω το κινητό μου να χτυπάει..Ξέρω πολύ καλά πως είσαι εσύ.Τα πόδια μου τρέμουν, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Aπαντάω..Η φωνή μου προσπαθεί να κρατηθεί ήρεμη..Δεν μπορώ.- Ρε γαμώτο έλα Πάτρα δε τη παλεύω..Τα λόγια του με σκότωσαν..Δεν ήταν καλά και ήθελε εμένα.Εκείνη τη στιγμή δεν με ένοιαξε τίποτα.- Θα ερθώ του είπα και το κλείσαμε.Δεν χρειάστηκε να του πώ κάτι αλλό ,ήξερε πολύ κάλα.Πήγα να τον βρώ... Δεν άντεχε άλλο η ψυχή μου μακρυά του.Πήγα να τον βρώ γιατι αν δεν πήγαινα το μέσα μου θα πέθαινε για παντα και ήξερα πως μόνο εκείνος μπορούσε να το φτιάξει..Μόνο το δικό του άγγιγμα ήταν ικανό να με γιατρέψει.Όταν βγήκα απο το ΚΤΕΛ ο αέρας φυσούσε τα μαλλιά μου και έσφιξα πιο δυνατά το βιβλίο στα χέρια μου..Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει ανελέητα, όλο μου το σώμα τον περίμενε με λαχτάρα, μα αυτή η αναμονά με σκότωνε. Κοιτούσα γύρω μου και τα μάτια μου εξέταζαν το χώρο με προσοχή. Αναρωτιόμουν απο ποιά μεριά θα ερχόταν και τότε τον είδα λίγο πιο μακρυά μου και ένιωσα πως η ευτυχία απείχε μόλις λίγα βήματα και εγώ ήμουν τόσο πρόθυμη να τα διασχίσω. Όταν με ακούμπησε με τα χείλη του εκείνη τη μέρα,εκείνη τη μικρή στιγμή με έκαψε ολόκληρη και με τις στάχτες μου έφτιαξε έναν καινούργιο εαυτό ,τόσο καλύτερο. Τότε κατάλαβα πως μόνο δική του ήθελα να 'μαι. Η διαδρομή για το σπίτι του φαινόταν ατελείωτη και ο κόμπος στο στομάχι μου μεγάλωνε με την ώρα. Θεέ μου πόσο τον ήθελα,κάθε φορά που γυρνούσε το βλέμμα του αλλού τον κοιτούσα με τόση λατρεία.Φτάσαμε σπίτι του και το μόνο που ήθελα ήταν να βρεθώ μέσα στην αγκαλιά του και μόνο όταν βρέθηκα ηρέμησα,σαν να το περίμενα απο καιρό κείνο το χάδι,σα να το χρειαζόμουν. Και η αλήθεια ήταν αυτή,απο τότε που τον κοίταξα για πρώτη φορά  αυτές τις στιγμές περίμενα.Και εκείνα τα φιλία του τόσο σίγουρα,με αιχμαλώτιζαν σαν να θέλαν να τα ΄χω πάντα μέσα μου, να μη μπορέσω ποτέ να τα ξεχάσω. Όταν σηκώθηκε και μου άπλωσε το χέρι τον ακολούθησα χωρίς δεύτερη σκέψη και του παραδώθηκα χωρίς αναστολές, ξέροντας πως η καρδιά μου και το σώμα μου είχαν διαλέξει και ήταν αυτός. Μπήκε μέσα μου με μιά απόκοσμη τρυφερότητα και με γέμισε με τον εαυτό του γρήγορα και φευγαλέα καθώς ο χρόνος άφηνε ανεξίτηλες πληγές στα γυμνά κορμιά μας μα εμείς τον κυνηγούσαμε,παλεύαμε για λίγες παραπάνω στιγμές την ώρα που τα σώματα μας ήταν κολλήμενα και ανταλλάσαμε ιδρώτα και έρωτα..Του δίνα σάρκα και ψυχή μαζί και έτσι γινόμασταν ένα απολύτα συγχρωνισμένοι και εφαπτόμενοι. Προσπάθησα να ρουφήσω το μέσα του και να το κλείσω σε μια γωνιά του είναι μου για να ΄χω να συντηρούμαι τις νύχτες που θα με ' βρισκαν μακρυά του. Αλλά όσες αποστάσεις και να μας χώριζαν ένα ήταν το σίγουρο. φεύγοντας την καρδιά μου την άφησα εκει..Επιτέλους μου είχε δωθεί η ευκαιρία να την αφήσω στα χέρια του..Γιατί τον αγαπούσα αληθίνα και απόλυτα.