Μια πικρή γεύση έρωτα

Εσύ

Μπήκες μέσα μου τόσο βίαια και με γέμισες χωρίς να το θες με κομμάτια του εαυτού σου...Ήσουν εκεί όταν το καλοκαίρι πέρασε και μιλάγαμε κάθε μέρα για ότι πιο χαζό και ανιαρό θα μπορούσε να μιλήσει κανείς αλλά μαζί σου ήταν αλλιώς..Είχαν νόημα οι κουβέντες μας..Το κακό ήταν πως δεν μίλαγες μόνο με μένα..θυμάσαι εκείνο το βράδυ που μου είπες πως με θες..Από τη χαρά μου είχα βάλει τα κλάματα, δεν μπορούσα να το πιστέψω..Και καλά έκανα! Γιατί ή άλλη με πήρε τηλέφωνο την επόμενη μέρα να μου πει ότι είστε μαζί..παλιομαλακα..

Είχα πει στον εαυτό μου τέλος,σου είπα να τα ξεχάσουμε όλα και να μείνουμε φίλοι. Εξάλλου εντάξει δεν έγινε και τίποτα απλά σου ξέφυγε μια μαλάκια πάνω στη κουβέντα..

Μετά από την ταμπέλα που βάλαμε στη σχέση μας.όλα άλλαξαν...βασικά εσύ άλλαξες έγινες λίγο πιο πολύ ο αληθινός εαυτός σου,εκείνος που παραδέχεται ότι είναι μαλακας και ότι τις θέλει όλες..Εγώ η χαζή αντί να σε μισήσω και να κόψω κάθε επαφή έμεινα εκεί να ακούω για κάθε ηλιθια γκομενα που πηδας χώρις να λέω τίποτα...σε ήθελα πολύ..νιώθεις?? Μετά το έκανες και με την Άννα και όλα άλλαξαν την παράτησες και της φέρθηκες τόσο άσχημα..ήσουν ένας ανόητος..Ένας άντρας με ένα άπληστο εγώ..Ένιωθες κάποιος όταν γαμαγες..Ήσουν άδειος μέσα σου ρε...

Αλλά εγώ σε γούσταρα με όλο μου το είναι..Είχα πει όμως πως δεν θα γίνω σαν τις άλλες...Δεν θα μπω σε καμία λίστα με αυτές που έχεις κάνει κάτι γιατί εγώ διάφερω,γιατί δεν είμαι σαν και αυτές...ΜΠΟΥΡΔΕΣ....Έλεγα ψέματα μέχρι και στο ίδιο μου τον εαυτό...Αφού σε ήθελα ρε...Κιας ήσουν ένας εγωιστής, ένας διπροσωπος που όταν σε βλέπει σου χαμογελάει και πίσω από τη πλάτη σου σε θάβει, κιας μην ήξερες τι σου γίνεται, εγώ απλά και απόλυτα σε είχα ερωτευτεί ρε, και αντέ γαμησου..ναι έτσι έλεγα συχνά από μέσα μου μιας και μόνο εκεί είσαι καλός...Και μετά σαν ηλιθια μάλωνα τον εαυτό μου γιατί ήμουν πολύ σκληρή μαζί σου.. Αλλά ΕΣΥ πέρα από όλα τα αρνητικά που λέω μέχρι και τώρα στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα ήσουν όλα όσα θα ήθελα να έχω...

Έμαθες πως προχώρησα την ζωή μου πια..Είχα νιώσει θυμάμαι πως θα καταφέρω να σε ξεπεράσω..Ήταν ξάδερφος σου από το χωριό και αυτός,στην αρχή δεν το ήξερα..Θυμάμαι πολύ έντονα όμως τη στιγμή που με είχες πάρει τηλέφωνο γεμάτος νεύρα ενώ είχαμε κόψει επαφές...
Έκανες λες και σου ανήκα,λες και δεν θα προχωρούσα πότε τη ζωή μου..Μετά τόλμησες να με ρώτησεις αν διαλέγω εσένα ή αυτόν..και όταν διάλεξα εκείνον ψέλλισες κάτι ακόμα κι ύστερα νευριάσμενα δεν μου ξαναμιλήσεις.Έκλεισες το τηλέφωνο και εγώ είχα μείνει εκεί να προσπαθώ να καταλάβω τι είχε γίνει.Ακόμη και όταν με ξαναειδες στο χωριό,έκανες σαν να μην με ξέρεις..Είχα πιστέψει πως όλα είχαν τελειώσει, πως και οι δύο είχαμε τραβήξει χωριστούς δρόμους και ήταν επιλογή σου να μη μιλαμε...Έτσι τουλάχιστον νόμιζα...