Komşudanöte +18

DOKUZUNCU BÖLÜM

(Bölüm şarkısı: Duman-öyle dertli)

DUYURU BÖLÜMÜ ÖNEMLİDİR LÜTFEN OKUYUN

Evet çok uzun zaman oldu, yazmak istedim ama kota dolmadığı için bir türlü yazamadım.

172 bin okuma sayısına sahip bir kitapta sadece 100 yorum ve 350 civarında oy istedim bence çok normal bir sayıydı ve okuma oranına bakılırsa hak edilen bir sayıydı.

Hep dediğim gibi sıralama olsun, ün olsun bunlar çok da umurumda değil. Sıralamaya girince elbet emeklerimin karşılığını aldım diye seviniyorum ama amacım hiç bir zaman olmadı. Benim tek dileğim emeğimin karşılığını almak.

Çok sevdiğim hikayeme önem veren okurlarım var ve inanın onlar için yazıyorum çünkü gittikçe yazmaktan soğumuş ve yalnız hissediyorum.

Benim tek dileğim yorumlarınızla fikir edilebilmek, kendimi geliştirebilmek (yorum için yorum da atmayın çünkü bu sayı da çok fazla çok ümidim kırılıyor böle olunca) oylarınızla beğendiğinizi görüp iyi bir okur kitlesine sahip olup yazma konusunu hevesle yapabilmek. Bence çok da bir şey istemiyorum bu noktada. He beğenmiyor olabilirsiniz o zaman da lütfen eleştirinizi yapın ki ben de ona göre gidişatı değiştireyim.

Üzüntümü ve kızgınlığımı belirttiğime göre hiç kaçırmadan hikayemi takip eden okurlarım umarım siz de anlayışla karşılarsınız bu dediklerimi çünkü hayatımın zorluklarından ben burasıyla kafamı dağıtıyorum. Burda da karşılığını göremeyince üzülüyor kırılıyorum.

Dudaklarıma değen narin dokunuşlarla ilk başta ne yapacağımı idrak edememiş ve donmuştum.

Alt dudağımla ilgilenen Cenk benim karşılık vermememden sinirlenmiş olacak ki alt dudağımı bırakıp üst dudağıma vahşice saldırmıştı.

Dudağımı ısırmasıyla ağzıma gelen metalik tat beni kendime getirmişti fakat daha büyük bir sorunumuz vardı.

Ben hayatımda hiç öpüşmemiştim ki.

O an ona nasıl karşılık vereceğimi bilmediğim için kendimi çok kötü hissettim. Beni öpüşünden bu işte ne kadar iyi olduğu belliydi zira bunun en büyük kanıtı bir öpüşten sırılsıklam olan kadınlığımdı.

Aramızdaki yaş farkı dolayısıyla kim bilir kaç kadın bu güzel dudakları tatmıştır diye geçirdim içimden ve kendimi o an öpüşmeyi bile bilmediğim için çok cahil hissettim.

Daha fazla düşüncelerime katlanamadım ve onu omuzlarından iterek kendimden uzaklaştırdım.

Gerçi ne kadar uzaklaştırdığım tartışılırdı çünkü şuan burunlarımız birbirine değiyordu.

"Yavrum niye uzaklaştın benden? İstemiyor musun beni? Bu kadar mı iğreniyorsun benden?"

Sıraladığı sorularla ne diyeceğimi şaşırmıştım. Ondan nasıl iğrenebilirdim ki? Nasıl uzaklaşabilirdim kendine bağımlı eden bakışlarından.

Gözlerine zor da olsa baktığımda konuşurken titreyen ağzı gibi titreyen bakışlarına şahit oldum.

Bu kadar mı kırmaktan korkuyordu beni? Sanki bir günlük ömrü kalmış kelebekler misali mi görünürdüm gözüne?