*Texting*
❝Özlemesem gelir miydim?" diye fısıldadım yüzüne doğru. Gözleri hafifçe kapandı.
"Daha önce neden gelmedin?"
"Gelemedim."
"Gelseydin."
"Gelseydim kapın bana açık olur muydu?" dedim korkarak. Gözleri hafifçe aralandı.
"Gelseydin kapımın san...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Burayı da anladın mı?" dedi gözlerini bana çevirerek. Başımı sallayarak ona döndü.
"Hı-hım, anladım." Tatmin olmamış gibi bana baktı.
"Bak emin misin? Bu konuyu kavrama şeklini beğenmedim ben. Biraz zorlama anladın sanki ha?" Dudaklarımı ısırarak gözlerimi kitaba çevirdim. Bu kadar çabuk anlaması sinirlerimi bozuyordu ama bir yandan da iyi bir şeydi. Anlamadığım bir şey olduğu anda canını dişine takarak bana baştan milyon kez anlatıyordu. Nasıl bu kadar sabırlı olduğunu henüz çözememiştim.
"Birazcık." dedim işaret ve baş parmağımı yakınlaştırarak. Gülerek başını salladı. "Ama mantığını çözeceğim ben, merak etme."
"Mantığını çözmene ben yardım edeceğim Ahenk. Kendi kendine çok zaman kaybedersin."
"Tamam." dedim yanaklarımı şişirerek. "Ama zamanımız çok az şu an. Ne zaman ilgileneceğiz ki bu konuyla?"
"Onu halletmek kolay. Sen öğrenmeye hevesli olsan yeter." Yerimde dikeldim.
"Hevesliyim." dedim coşkuyla.
"Güzel. O zaman bugünlük bu kadar diyelim. Ben bir çözüm bulacağım bu konu için."
"Tamamm." Çantamı topladım ve birlikte kütüphaneden ayrıldık. Anahtarlar Altuğda olduğu için artık kütüphanede çalışıyorduk ve böylesi daha iyi oluyordu. Bahçeye indiğimizde Kaya bana baktı ve eliyle arkada bir yeri gösterdi. Gösterdiği yere baktığımda arabasını gördüm.
"Herhalde şimdi eve bırakabilirim değil mi seni?" Yüzümü buruşturarak güldüm.
"Beni eve bırakmaya çok meraklısın bakıyorum?" dedim şakaya vurarak.
"Yaa, sorma!" dedi arabaya ilerlerken. Kapımı açıp binmem için bekledi. Teşekkkür ederek bindikten sonra o da şoför koltuğuna geçti ve arabayı gazladı. Eve varana kadar birçok konu hakkında konuşmuştuk. Nihayet eve geldiğimizde ise Denizin arabası garaja yeni giriyordu. Kaya Denizle selamlaşmak için benimle birlikte arabadan indiğinde abim de garajı kapatıyordu. Dönüp bizi gördüğünde şaşkınca kaşlarını kaldırdı.
"Oo kardeşim, ne arıyorsun burada?" dedi abim Kayayla el görüşerek. Kaya eliyle beni gösterdi ve konuştu.
"Ahenki getirmiştim de. Gelmişken sana da bir selam vereyim dedim."
"İyi yaptın, iyi yaptın." dedi başını sallayarak. "Gelsene içeri, biraz oturalım." Eliyle evi gösterdi. Kaya tam itiraz edecekken koluna girdi ve onu arkasından yürüttü. Ben de arkalarından giderek eve girdim. Odama çıkıp üstümü değiştirdikten sonra biraz telefonda oyalandım. Ardından Pınar ve Sezinle olan grubumuza girdim.
