Love at First Gift [COMPLETED]

02: The Announcement

DIANE

"IS THIS REALLY HAPPENING? Totoong impormasyon ba 'yan, beng? Official ba? I'm— Oh my God!" Pautal-utal at wala sa ulirat kong tanong sa kan'ya.

Paulit-ulit akong kumurap habang kinukuskos ang mga mata. "Kit Astro will be holding a movie set in Baguio City this upcoming month. Because he is the male lead of the movie to be released (soon). Kit expects you to attend and socialize with him after set or on break. He will make sure that everyone of his fans is treated well. Kit also wants to tell everyone that they can take pictures with him but under one condition, discipline and respect for the body guards and security guards who are pushed by the fans just to get close to him. Thank you have a nice day, this is Kit Astro. Enjoy ~"

As I always expected, he is so down to earth and honestly humble. This is one of his traits that is why I love him very much. He considers his fans not as just ordinary fans who support him, but also a family, a friend, a group of friends that he can count on.

He really understands the situation of us—his fans. So that's how it ended, many of us have fangirled over him, I have many rivals with Kit. The queue is already long, but I'm on VIP ticket.

Mayabang na kung mayabang, ang gusto ko lang ngayon ay ang makita siya in person.

Iniyugyog ko ang balikat niya nang iniyugyog hanggang sa maka-cope up na 'ko sa mga nabasa ko.

"Are we going there?"

"Is that even a question? Of course YES!" I cheerfully said.

"B-but beng, look. Napakalayo ng lugar na 'yan mula rito sa atin."

"Kayang kaya 'yan beng, ilang oras lang ang byahe n'yan." Pagpupumilit ko.

"Beng, we're going from Bulacan to Baguio. It takes 4-5 hours, byahe pa lang 'yon. Bumabyahe pa lang tayo pagod na paano pa kaya tayo makakarating roon." She exclaimed.

"But beng, this is the first time na pupunta siya to a place that may be far away but can be also near around us. Did you get my point? Of course not, you're not a fan of Kit."

She let a tired sigh, naiinis na yata sa akin. "Beng naman I understand you, simula pinanganak pa lang tayo sa tiyan ng mga nanay natin magkaibigan na tayo, but my question is… saan tayo kukuha ng malaki-laking pera pamasahe, yung u-upahan natin?"

"I'm also broke but never too broke when we were talking about Kit. Count me in sa uupahan natin, magtatanong-tanong na ako bukas rin. May naiipon naman akong pera from being a working student at isa na 'to sa mapapasabi akong deserve ko 'to sa hirap na ginagawa ko araw-araw." I explained,

I grinned while daydreaming again, "makita ko man lang si Kit sa personal magiging ako na ang pinakamasayang nilalang sa planetang earth."

"Oo na oo na, sagot ko na lahat ng gastusin sa pamasahe natin." Pilit niyang sambit.

Nararamdaman kong lumalawak ang aking ngiti habang kusang gumagalaw ang aking mga kamay upang yakapin siya.

Kahit pa hindi n'ya sabihin o ipahalata sa akin, nararamdaman ko naman na napakasupportive niya sa pagiging fangirl ko.

"Magrenta na lang tayo ng kotse o 'di kaya maghihiram ako kila tita ko, para makatipid. Then if ever man mangyari 'yon hahatian kita sa bayad sa u-upahan natin."

Then after hearing what she said nagkukumahog akong tumayo mula sa upuan at sinimulan ang pagsayaw habang patungo sa aking closet— I need to prepare everything, maghahanap na kagad ako ng mga susuotin ko, dadalhing mga gamit and lastly at ang hindi ko makakalimutan ay ang mga merch ko ni Kit.

Kailangan ko talaga mag-ayos ng mas maaga para mas maaga rin kami makarating roon. Aligaga kong kinuha sa ilalim ng higaan ko ang maleta at ipinaghahagis roon ang mga damit na balak kong dalhin.

Nakatuon lamang ang atensyon ko sa pag-aayos kung ano pa ang mga kailangan at dapat na isama sa akin sa pag-alis namin dahil merch pa lang ni Kit ay puno na ang isang malaking maleta.

"Beng, may isang linggo pa tayo para mag-plano…" aniya, "napaka-excited mo naman parang mau-ungusan ka sa pila ha." Sarkastiko pa niyang dugtong.

Tama nga siya, isang linggo pa halos bago ang itinakdang araw na dadalo si Kit sa Baguio. But may masama ba sa ginagawa ko? Maagap ang tawag dito no.

"May dinner pa tayo together baka nakakalimutan mo," pag-iiba ko ng usapan.

She nodded like a child like there's no tomorrow, "No way, never ako makakalimot lalo pa't libre. Honestly, libre is my favorite word talaga."

…...

"This will be my best day ever, Aya!" Bulyaw ko sa kan'ya habang nagmamaneho. This will be also the day na napagplanuhan namin na lumarga at mauna na sa Baguio. Her tita said na ang pamangkin na lang niya ang magmaneho at 'wag na raw ako.

I don't mind that. Parang isang beses lang naman ako naka-aksidente. I shook my head, disagreeing with my inner self thoughts.

"Turn the volume loud!" Bulyaw niya pabalik, kaya naman kunot-noo akong ngumiti at itinodo ang speaker sa kotse n'ya.

Ito ang isa sa masayang nangyari kapag gumagala kaming dalawa ni Aya. ROADTRIP WITH MUSIC! is our therapy.

Oh I mean they're better than therapy!

Music is my healing medicine, and of course everyone knows lalo pa kapag si Kit ang singer.

Kapag si Kit ang kumanta ng isang song, it feels like I'm in a fluffy shade of blue looking at the sky, touching the fog, nakahiga sa ulap.

Napakasarap pakinggan ng boses n'ya para akong hinehele sa sobrang lamig ng pagkakakanta n'ya, para pinapakalma niya ang buong katawan ko.

My anger slowly vanishes, my bad mood turns into a wholesome day when I'm listening to his song playlist.

Bumalik lang ako sa ulirat ng maulinigan ko na naman ang pamilyar na boses na naririnig ko araw-araw. "Diane Melody! Daydreaming number five! Pang limang beses mo na 'yan ginagawa sa buong byahe natin!"

Nanlaki ang mga mata ko siyang nilingon at binigyan ng mukhang sinasabing 'oh that's not true' vibes. "But I can't insist, he's too handsome to ignore in my imagination, Beng!"

She give me a loud groan before laughing hard na halos lumuwa na ang lalamunan niya katatawa. "Just kidding! Kung makikita mo 'yang mukha mo ngayon, matatawa ka talaga sa sarili mo!

…..

TWO DAYS AGO…

I feel devastated. I feel like trash, you can easily throw it anywhere, you can easily ignore it.

Bakit ipinagkakait sa akin ang lahat—bakit ayaw man lang nila ako maging masaya?

An ordinary person like me should never experience proper treatment when talking about celebrities.

"Diane, s-stop crying, p-please?" Pang-ilang ulit na niyang tanong sa akin. Naririndi na 'ko sa boses n'ya, g-gusto ko na lang ngayon ang mapag-isa.

There she is, hinahagod niya ang likuran ko habang wala pa rin tigil sa pag-iyak. "H-hey, beng naman talk to me, would y—"

"J-just leave me alone, now!" I pleased her.

END 2