တကယ်တမ်း သူစိတ်အပူဆုံးမှာ ယူဂျွန်ဟော့ပင်။ထိုသူဟာ ဒီနေရာရှိလူများထက် ပိုယုံကြည်လို့ရနိုင်သော်လည်း တချိန်တည်းမှာပဲ ကိုယ့်အခြေအနေကိုယ်စိတ်ချထားလို့မရ။အကယ်၍ယူဂျွန်ဟော့ သူ့လက်ကိုခါထုတ်ခဲ့ပါက အရာအားလုံးအချည်းအနှီးဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ယူဂျွန်ဟော့တစ်ယောက်တည်ငြိမ်နေသည်။ထိုလူ့ထံတွင် အတော်လေးဆိုးရွားလှသောအမျက်ဒေါသတို့ရှိနေသော်ငြား သူ့ဒေါသသူထိန်းရာမှာတော့ ဆရာတစ်ဆူပင်။ထို့နောက် ထိုသူက သူ့အားလျို့ဝှက်မက်ဆေခ်ျ့ပေးပို့လာသည်။
-မင်းဘာလုပ်တာလဲ?
[ဇာတ်ကောင်‘ယူဂျွန်ဟော့’သည်နေ့လည်ခင်းဆုံရပ် ကိုအသုံးပြုသည်။]
...သူအရင်ကဝယ်ထားခဲ့ဖူးသည့်ပစ္စည်းအား ပြန်သတိရသွားသည်။အဲ့အချိန်တုန်းက ဝယ်ထားခဲ့သည့် အနှီပစ္စည်းဟာ အခုထက်ထိသုံးလို့ရနေမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့။သူမျက်နှာပြောင်တိုက်သည့်အမူအရာဖြင့်ပင် တမင်တကာပြော၏။
-အဲ့လိုမျိုး နောပ်ထပ်အကြိမ်တွေလည်းလုပ်လာဦးမှာ။အဲ့တာကြောင့် နေသားကျသင့်တယ်။
-ဘာ?
-ဒီကိစ္စကလည်းမင်းအတွက်အဆိုးမှမဟုတ်ဘဲ။မင်း တခြားကြယ်တာရာတွေရဲ့ ‘ပုံပြင်တွေ’ကိုဆက်ခံလို့မရမှန်း ငါသိတယ်။
ယူဂျွန်ဟော့ သူ့စကားကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
-...မင်းဒီလိုကိစ္စတွေကို ဘယ်ကနေသိမှန်းငါမသိဘူး။
တကယ်တော့ သူနှင့်အတူ နက်ဗျူလာတစ်ခုကြေညာဖို့က ယူဂျွန်ဟော့အတွက် အခြေအနေဆိုးတော့မဟုတ်။မူရင်းဝတ္ထုတွေအရ ယူဂျွန်ဟော့တစ်ယောက်ဒီနေရာ၌မည်သည့်ဇာတ်လမ်းမျိုးကိုမှ မဆက်ခံခဲ့။အကြောင်းကတော့ ယူဂျွန်ဟော့အပေါ်ရှိ ပညတ်ချက်များကြောင့်ပင်။
[ပြန်လည်ရှင်သန်ခြင်းပညတ်ချက်]
သူဟာ သေဆုံးသွားသည်နှင့်အချိန်အားနောက်ပြန်ဆုတ်နိုင်သော်ငြား အခြားကြယ်တာရာများ၏ မည်သည့်ပုံပြင်ကိုမှဆက်ခံလို့မရ။
