Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Defne şaşkın bir şekilde anne ve babasına bakarken Erdem kadının yanından geçerek Defne'nin anne ve babasına doğru ilerledi. Genç kadın ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Sanki beyni durmuştu. Anne ve babasının böyle bir şeyle karşılaşmış olmaları çok utanç vericiydi.
Tam o sırada Defne'nin babası "İkinizde hemen eve yürüyün." dedi sert bir şekilde.
"Baba."
"Defne. Eve yürü kızım." dedi annesi.
Böylece hep birlikte yürümeye başladılar. Olana inanamıyordu. Şimdi bunu nasıl açıklayacaktı? Erdem ile aralarında bir şey olmadığını söylese babası onu öldürürdü. Aralarında bir şey olduğunu söylese işler daha da karmaşık hale gelecekti. Bu işin içinden nasıl çıkabilirdi? Normalde babası daha farklı bir insan olsa şu an Erdem'in kaldırıma yatırmış dövüyor olabilirdi. Ancak babası birisini dinlemeden bu tarz davranışlar sergilemezdi. Dinledikten sonra... tabi olabilirdi.
Yanında yürüyen Erdem'e doğru baktı. O hiçte telaşlı görünmüyordu. Çünkü tam da istediği durumdaydılar. Bu durumdan zevk alıyor bile olabilirdi. Ancak Defne çok utanıyordu. Anne ve babasının önünde bu duruma düştüğü için Erdem'e iyi bir ders vermesi gerekiyordu. Resmen gururunu incitmişti.
Erdem yanında yürüyen kadına doğru baktı. "Özür dilerim." dedi sessizce.
"Bunun için seni asla affetmeyeceğim." dedi Defne. Bitmek bilmeyen yol nihayet bitince eve girdiler.
"Defne çay koy kızım." dedi genç kadının babası. Defne sessizliğini koruyarak mutfağa ilerledi. Annesinin de hemen arkasından geldiğini elbette hissediyordu.
Mutfağa girer girmez kolunu cimcirmeye başlayan annesi "Edepsiz. Neydi o öyle? Biz seni böyle mi büyüttük kız?" demeye başladı.
"Anne. Düşündüğün gibi değil."
"Nasıl düşündüğüm gibi değil? Gayet öpüyordun oğlanı. Ulu orta yerde yapılacak iş mi?"
He yani ulu orta olmayan yerde yapabilir miydi? Ah saçmalama Defne. Yine farklı düşünüyorsun. Genç kadının annesi bir an durdu.
"Kızım yoksa zorla mı öptü? Hih zorla yaptı değil mi? Ben şimdi gösteririm ona. Babandan bir dayak yesin de görsün bakalım bir daha gelebiliyor mu buraya." dedi annesi.
Onun kızı böyle bir şey yapmazdı. Birisiyle görüşüyor olsaydı annesine kesinlikle söylerdi. Erdem'in ismini daha önce Defne'den hiç duymamıştı.
Defne annesini durdurarak "Anne lütfen dur. Aklında kurup kurup durma bir dinle beni." dedi Defne. O sırada içeriden babasının sesi yükseldi.
"Defne! Buraya gel kızım!"
Defne, annesi ile birlikte salona geldi. Erdem ve babası birbirine girmemişti. Bu iyi bir haberdi. En azından burada işler iyi ilerliyordu.
