kostu ve kostu yetisemeyecegini bilmesine ragmen bir umutla kostu o buyuk tepeye. Gozunden akan yaslar sel olmus yolunu islatmisti bile. Aldirmiyordu, bulaniklasan gorusune ragmen kosuyordu. Neticede ona yolu gozleri degil kalbi gosteriyordu. Yorgundu ama ayaklari tum gucuyla kosuyordu. En sonunda vardi. Dinlenip nefes almak icin bir saniyesi bile yoktu. Oradaydi, kalbinin aklinin bedeninin kostugu ve ulastigi kisi. Rahatlamisti ama tehlike simdi baslamisti.
"Mizu-sama ne yapiyorsunuz orada"
cevabi cok iyi biliyordu buna ragmen sormak istedi. Bir umut farkli bir sey duymak istemisti.
efendisi gulumsedi. Yorgun ve manali bir gulumsemeydi bu. Gece mavisi saclari ay isiginde parliyordu. Her zamanki gibi cok guzeldi. Yuzundeki asalet bir an olsun eksilmemisti.
"cevabini bildigin sorular sormayi her zaman sevdin lizzy. ama artik cevaplari kendin bulmalisin"
Lizzy nin kafasi karismamisti. Onun demek istedigini cok iyi anliyordu. Yagmur sesi duyuldu ve bir anda gurlesti. Sanki bulutlar agliyordu veya dehsete dusmuslerdi. Lizzy tereddut etmeden ceketini cikardi. Beyaz gomlegi tamamen islanmisti . Bir adim atti ve kostu. Efendisinun yanina kostu. Efendisi irkilmedi. Amacinin o an onu kurtarmak olmadigini biliyordu. Lizzy hic bir ise yaramayacagini bildigi islak ceketi narinca efendisinin acik omuzlarina orttu. Bunu gorevi oldugu icin yapmiyordu. Onun usumesini asla istememisti. Ancak efendisinin yuzunde kucuk bir irkilme bile yoktu. gozundeki siyah kalem bile akmamisti bu yagmura ragmen. Lizzy biliyordu ki o kalemi akitacak tek sey efendisinin goz yaslariydi. Efendisi bir damla goz yasi dokmemisti bundan emindi.
"artik bunu yapmana gerek yok lizzy sen de biliyorsun."
lizzy gulumsedi. efendisinin gozlerinin icine bakti. Kendinden emindi. O derin gozlerine hic boylesine bakmamisti. Efendisi tepkisizdi sadece bir sonraki hamlesini bekliyordu Lizzynin
"siz de biliyorsunuz hic biriniz bir kere bile bunlari cikar veya para ugruna yapmadik. Istediginiz sey her zaman buydu. Sadakat, paranin bile sahip olmayacagi bir bag istemistiniz. Yardimcilariniz en kotu aninizda bile yaninizda olacakti cunku sizi ailesi olrak gorecekti. Bunun icin kurtarilmayi bekleyen bizi sectiniz."
Efendisi tepki vermeden onu dinliyordu. Lizzy yagmur sesi altinda efendisinin onu duydugundan bile emin degildi. Ama efendisin onu anlayacagini bilyordu. Duymasa dahi efendisi onu anlardi. Onu en iyi o tanirdi.
Mizu- sama elini Lizzynin saclarina goturdu. Kivircik saclari yagmur altinda islanmis dumdus olmustu. gulumsedi ve basini kaldirdi.
"Guzel lizzy her zman her seyi bildigini biliyordum. Bir seylere kafa yordun en cok da bana bu yillar icinde. Dogru bir secim yaptigimi bir kez daha bana gosterdigin icin tesekkurler"
"tesekkurunuzu hak etmedim efendim. Burda olmanizi bile engelleyemedim."
Efendisi gulumsedi o her zaman kendinden emindi ama bu sefer bunu gostermek istedi.
"Sen bircok kez benin teskkurumu hak ettin. Daima yanimdaydin. Beni asla sorgulamadin ve her emrime bir bildigim oldugunu bilerek tereddutsuz uydun. Sen benim en buyuk tesekkurum oldun."
Lizzy konusamiyordu. Efendisinden duydugu seyler tanridan aldigi takdirden daha onemliydi onun icin. Huzurla gozlerini kapattti ve efendisinin omzuna basini koydu.
"gitmeyin Mizu-sama bizim daima size ihtiyacimiz var"
Mizu-sama ceketini duzeltti. Yagmur damlasi ile karismis olan Lizzy nin yaslarini sildi.
" artik buna gerek yok lizzy-chan. Gorevimiz bitti. Artik burda kalamam. Artik kendimi affedemem."
Lizzy bir hisimla basini kaldirdi efendisinin ellerini tuttu.
