"Sey cok pardon dilimizi biliyor musunuz bilmiyorum ama-"
"nasil bilmesin salak evrenin en guclu canlilarindan biri o Tanri unmera kardesler oldugunu soyledi"
"ya ne bileyim tanrinin kucuk oyuncaklari ile isi yoktur belki alala"
bu tanidik ses catismasi icindeki firtinayi katlamisti. Sanki bedeni bir hortum misali harkete gecmeye calisiyordu. Ama yerinden kipirdayamadigini hissetti. Tek kelime edemiyordu.
tanidik sesler yavasca yanina yaklasip oturdu. Onlari korkutup kacirmasi mi lazimdi? O zaman adini lekeler ve evrene ihanet ederdi. yapamadi sessizce suyuna dokunmaya devam etti. Yanindaki tanidik sesler fisildasirken birisi suya dokunmaya yeltendi.
"Yapma seni yok eder."
Kiz korku ile elini hizlica sudan cekti. arkadasina dokunarak "bizi anliyor!" diye fisildadi. Unmera onlardan once davranarak "burda ne isiniz var kucuk sirin cennetinizde neden degilsiniz?" diye sordu sesi ofkeli degildi daha cok hesap sorar gibiydi.
Kizlardan biri cekinerek "Sey cok uzun zamanidir ordayiz. Tanridan disariyi gormek istedik ve o da kabul etti. Biraz da karsilasabilecegimiz varliklardan soz etti. Siz gercekten de cok ozelmissiniz! Auranizdan anlasiliyor. Turuncu bir ates gibi.. bir zamanlar arkadasimizin da boyle bir aurasi vardi."
Unmera aniden duraksadi. Kafasini baska bir tarafa cevirdi ve elini sudan cikardi. Ordan kacip gitmek istese de bir yani ayrilmasina izin vermiyordu.
"Hala arkadasiniz degil mi?"
kiz aniden "hayir hayir tabiki oyle. Sadece onu bulamiyoruz.. cenette geldigimizde onunla karsilasmayi cok istedik ama Tanri ne burada ne de cehenneminde olmadigini soyledi. Sanirim diledigi gibi yok oldu.."
Unmera kiza dondu elindeki sudan bir yudum icti. "yok olmak mi istiyordu"
"bence o da bilmiyordu"
dogru bir cevapti. o da bilmiyordu.
unmera ayaga kalkti. gitmeden once kizlara bakti. "buralarda cok dolasmayin. Ruhunuza zarar verecek oldukca sey var."
"bizimle dolasi-"
"hayir"
"ama nede-"
"islerim var yogunum ben"
"ne isi-"
"evrensel meseleler"
"biz de evrensel meseleyiz tanri bize yardim edebilecegini so-"
"simdi anlasildi. Hele bi elime gecireyim o serseriyi"
unmera ofkeyle bir oraya bir oraya yurudu. Kizlar heyecanla onu beklerken asil gergin olan unmeraydi. Onlarla gecirdigi zaman incinde bastirmaya calistigi durtuyu harekete geciriyordu sanki. Yapamazdi. E
mindi onlara demeliydi.
Aniden elinin ustunde bir el hissetti.
"sey zorunda degilsin kendini kotu hissetme. biz kendimiz de dolasiriz sen yuce bir varliksin tabiki islerin vardir"
bu sozler igneleme degil anlayisti. unmera onu taniyordu.. en yakininin icinden gecenleri biliyordu. Ona yanastiklarini cunku arkadaslarini sezdigini biliyordu..
Yanlis oldugunu biliyordu ama kendine engel olamadi. Yuce bir varlik nasil olurda bu basit hislere engel olamazdi?
"Sadece kisa bir sure"
Gozundeki pariltilari gorunce gulumsemesine engel olamadi. Bu ifadeyi ne kadar ozledigini o ana kadar fark bile etmemisti.
Unmera onden ilerliyordu. Ne kadar umursamaz bir tavir sergilese dahi onlara zarar gelmesinden korkuyordu. Attiklari her adimi dinliyor huzursuz olup olmadiklarina dikkat ediyordu. Onlarsa onun kadar dusunmuyordu bile. Etrafta gordukleri her seye sasirmakla meskullerdi.
"Hey! Suna baksana ne kadar guzel bir cicek!"
Kizlardan biri arkadasina seslenerek cicege dokunmaya yeltendi. Unmera aniden elini tuttu ve onu cicekten uzaklastirdi.
"Dokunma"
"Ama neden?" Kiz sasirmisti. Ama daha cok utanmisti.
Unmera ellerini alnina bastirdi. Nefes almaya calistikca boguluyordu sanki. Bu is nasil onu bu kadar zorlamisti ki..
